Vorige week laaide de discussie omtrent homohaat en racisme op. Oorzaak: twee jongemannen waren na het uitgaan op weg naar huis en werden mishandeld door een groep jongeren. Deze jongemannen zijn homoseksueel en liepen hand in hand. Op het moment van schrijven is onderzoek nog in volle gang. Toen ik het nieuwsbericht las en dan vooral de leeftijd van de groep jongeren, schrok ik. Maar ik vroeg mezelf ook af: wat geef jij je kind mee?
Kinderen zijn kleurenblind
In mijn ogen komen kinderen op de wereld als een blanco blad. De tekst, het lettertype en de schrijfstijl die op dat blad geschreven worden, daarvoor zijn de ouders of opvoeders van het kind grotendeels verantwoordelijk. Kinderen maken geen onderscheid. Zij kijken niet naar kleur, ras, afkomst, sociaal-economische factoren en ga zo maar door. Zij zijn kleurenblind. De kleur waarmee jouw kind de wereld om zich heen ziet, wordt voor een groot deel bepaald door welke bril jij hem of haar voorhoudt. Ik denk dat als je 100 ouders vraagt of zij hun kind leren dat homo’s vies zijn en donkere mensen eng, dat er geen één ouder toegeeft dat zij zich hier schuldig aan maken. Waarschijnlijk ligt het ook iets genuanceerder. Want hoe kan het anders zijn dat we in de 21e eeuw nog zo veel met homohaat en discriminatie worden geconfronteerd?
Het wereldbeeld van je kind
Hoe ziet jouw kind de wereld? En welk aandeel heb jij daarin? Iedere keer als er zo’n nieuwsbericht in de kranten en op internet verschijnt, denk ik daarover na. Ook denk ik aan mijn eigen opvoeding en wat ik mee wil geven aan mijn dochter. Want bij ons thuis is iedereen gelijk. Of je nu bankdirecteur, homo, een man met één arm of Antilliaan bent. Niet je afkomst, huidskleur of het hebben van een ‘goede’ baan is bij ons thuis een graadmeter voor wie je bent. Nee, je daden zijn veel belangrijker. Dus heb je net vorige week iemand omgelegd, dan ben je bij ons niet welkom. Hou je de hand van je vriend of vriendin vast? Het maakt ons niet uit of jullie van hetzelfde of het andere geslacht zijn. ‘Moet je zelf weten‘, zeggen we dan ;) Dit wil ik ook graag meegeven in de opvoeding van mijn kind.
Waarom is het nog nodig?
Verbeter de wereld, begin bij jezelf! Ik gooi ‘m er nog maar even in, want het is zo bekrompen dat er nog mensen rondlopen die ‘tegen homoseksualiteit‘ zijn. En dat er mensen zijn die vinden dat ‘buitenlanders‘ niet in Nederland thuishoren. Die mensen, met die denkbeelden, een deel daarvan heeft ook kinderen. Het kan niet anders dan dat die kinderen deze uitspraken en denkbeelden meekrijgen. En vervolgens zal een groot deel van deze kinderen in de toekomst net zo denken. En naar die ideeën handelen, waardoor dit soort nieuwsberichten helaas niet tot de verleden tijd behoren. Idioot, kortzichtig, dom. Ik omschrijf het nog netjes. Waarom is het nog nodig?
Want als mijn dochter straks naar de basisschool gaat en er zit een kindje met twee papa’s in de klas, zou mijn dochter dan niet met dat kindje mogen spelen? Of als ze tijdens haar studie een Turkse studiegenoot in haar werkgroepje heeft zitten en haar mening minder zwaar mag wegen dan die van de Nederlanders? Of als mijn dochter thuiskomt met een vriendin in plaats van een vriend? Voor ons gezin geen enkel probleem, maar voor vele anderen helaas wel. Waarom kunnen we elkaar als mens niet accepteren?
Wil je reageren? Ik lees je reactie graag in de comments of op Facebook, Instagram of Twitter.
Bron: afbeelding bril
Mooi omschreven Karin ! Hier uit blijkt dat ik/wij jouw in de opvoeding iets mee hebben gegeven, want zoals jij het omschrijft hebben wij jou als ouders inderdaad opgevoed! En zeker waar ” laten we mekaar als mens accepteren! Dan zou de wereld er een stuk mooier uitzien.