Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. Annemiek krijgt met 36 weken een echo, als de co-assistent zich verspreekt en daarmee het geslacht verklapt. Of toch niet? Lees het bijzondere bevallingsverhaal van Annemiek.
Het begon op zaterdagnacht 23 januari. Ik werd om 2:30 uur wakker van kleine pijntjes in mijn buik. Ik dacht: ‘het is begonnen!‘ Mijn man heb ik laten slapen. Het viel op dat moment nog heel erg mee! Rond 4:30 uur zei ik tegen m’n man dat het was begonnen. Om 6:00 uur heb ik koffie gemaakt. De tijd verstreek en de weeën waren erg onregelmatig. Rond 1 uur kwam een vriendin langs en die zei:’dit zijn vast voorweeën‘.
Rond 2:00 uur werd ik niet fit en ik was er ook helemaal klaar mee. Ik belde het ziekenhuis en mocht komen! Daar werd ik aan de CTG gelegd en daarna werd de ontsluiting gecontroleerd. Ik vond het spannend! Ze bracht haar vingers naar binnen, keek erg verbaasd en zei: ‘je mag blijven!’ Ik keek m’n man aan en zei: ‘huh, blijven?!‘ . ‘Ja‘, zei ze, ‘je hebt al 5 cm ontsluiting!‘ Dat had ik eerlijk gezegd niet verwacht. We werden naar de verloskamer gebracht en daar hebben we ons gesetteld.
De weeën kwamen aardig op gang en ik overwon twee weeënstormen. Ik kon echt helemaal niks en had zoveel pijn. Onder de douche, dan toch maar weer in bed, lopen, zitten, hangen… Niks hield ik lang vol en alles deed zeer. Bij 7 centimeter heeft de verloskundige mijn vliezen gebroken en na nog een weeënstorm lag ik op bed vast aan de CTG. Mijn moeder kwam nog langs, maar die was al gauw weer weg, want ik kon niks hebben. Bij 9 centimeter bleef ik steken en kabbelde ik maar door… De weeën werden sterker, ik werd steeds vermoeider en ik baadde in m’n eigen zweet.
Ik had eerder al aangegeven dat ik geen infuus wilde. Maar door mijn man en een aandringende verpleegkundige kreeg ik ze wel, twee zelfs. Links weeënopwekkers en rechts morfine. En een knopje. Elke keer als ik een wee voelde kon ik op het knopje drukken. Heerlijk was dat, dus toen heb ik geslapen!! Poeh… Na 1.5 uur kreeg ik persdrang en mocht ik gaan persen. Maar dat was niet makkelijk! Na 1.5 uur schreeuwde ik dat ik het niet meer kon en dat ik wilde dat de vacuümpomp erbij kwam. Na 2 uur persen luisterden ze eindelijk naar me en werd de vacuümpomp erbij gehaald. Inmiddels was het 24 januari geworden. In de nacht om 00.48 uur kwam mijn kindje ter wereld. Mijn eerste kindje. Wij dachten dat we een dochter zouden krijgen… Maar dat bleek een flop, het was een zoon!! Een ZOONTJE! Ongelooflijk! Mijn eerste reactie was ook: dan had de verloskundige het verkeerd, HALLO NATHAN!! In totaal heb ik er 22 uur over gedaan! Maar nu een trotse mama van een boef van 1.
Bedankt dat je jouw bevallingsverhaal met ons wilde delen, Annemiek! Wat een verbazing als je plotseling een prachtige zoon in je armen hebt, terwijl je een dochter verwachtte!
Wil jij ook graag je bevallingsverhaal (anoniem) vertellen op Mama’s Meisje? Of wil je reageren op dit verhaal? Ik lees graag jouw reactie in de comments of op Facebook , Instagram! Mailen mag ook: info@mamasmeisje.com
Geef een reactie