Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. Laura heeft veel last van bekkeninstabiliteit, dus wordt ze ingeleid met 39 weken. Lees het bijzondere bevallingsverhaal van Laura.

Een positieve zwangerschapstest in mijn handen: even schrikken, want wat zal ons leventje gaan veranderen, maar ook enorm trots dat er een nieuw leven in mij groeit! Al snel kreeg ik last van mijn bekken, maar ik wilde er niet aan dat ik bekkeninstabiliteit had. En dus liep ik vrolijk door. Nou ja, vrolijk: dat werd steeds minder want ik kreeg steeds meer pijn. Vanaf 30 weken ging het echt niet meer en al snel ging ik met verlof. Gelukkig kon dat met mijn werk, want op dat moment werkte ik zelfstandig als gastouder. Met 35 weken zei de verloskundige: “jij gaat je zwangerschap op deze manier niet helemaal uitlopen“. Nou, ergens vond ik dat helemaal niet erg. Elke week ging ik op gesprek om aan te geven dat ik ingeleid wilde worden. Uiteindelijk gaf de gynaecoloog hieraan toe. Met 39 weken en een dag mocht ik me om 09.00 uur melden op de afdeling. Erg spannend allemaal: wat stond me te wachten?

Gelukkig was de gynaecoloog erg lief en werd ik goed op mijn gemak gesteld. Er zou eerst een ballonkatheter geplaatst worden, die er vanzelf uit zou vallen als ik 3 à 4 centimeter ontsluiting had. Daarna mocht ik weer lekker naar huis. Zou je denken, want voordat ik weer buiten was, stond ik al te puffen van de krampen. Even twijfelde ik om weer terug naar binnen te gaan, maar we besloten toch naar huis te gaan. Al snel volgden de krampen zich op en kwam er regelmaat in. Zal het nu dan toch gaan gebeuren? We belden het ziekenhuis omdat de weeën om de 5 minuten kwamen en we mochten daarheen komen. Eenmaal daar werd het ballonnetje verwijderd en bleek ik al 4 centimeter ontsluiting te hebben. Waarom was hij er thuis dan niet uitgevallen? Dat gebeurde wel eens, werd mij verteld. Ik mocht weer naar huis en proberen te ontspannen. Als het niet meer ging, zou ik mogen bellen.

Bevallingsverhalen 2021 - Mama's Meisje blog

Eenmaal thuis waren er geen krampen of weeën meer te bekennen. Wat een tegenvaller! De volgende dag mochten we ons om 07.00 uur weer melden, dus probeerden we nog even lekker te slapen. Voor zover je lekker kan slapen met bekkeninstabiliteit… ’s Ochtends besloot ik eerst even te douchen en ineens verloor ik bloed onder de douche. Dat zal vast niet goed zijn, dacht ik. Mijn vriend belde meteen naar het ziekenhuis en we mochten meteen komen. Gelukkig was het maar 5 minuten rijden en eenmaal daar werd ik onderzocht. Er werd uitgelegd dat bloeden wel eens kon gebeuren en dat dit niet perse slecht hoefde te zijn. Ik werd aan de CTG gelegd, er werd bloed afgenomen en ik kreeg een infuus met weeënopwekkers. Dat ging een hele tijd goed, maar toen we 4 uur verder waren werd het lastiger en pijnlijker. Na 6 uur trok ik het niet meer: ik kwam in een weeënstorm terecht en zag geen andere uitweg meer dan voor een ruggenprik te gaan.

Ik ben nog nooit zo snel in een ziekenhuisbed door de gangen geen gecrost. Mijn vriend rende met ons mee, maar omdat de anesthesist nu plek had, kon ik meteen komen. Oké, dan komen we eraan! Eenmaal daar stonden er drie mannen om me heen, die (heel aardig bedoeld) zeiden: “ontspan u maar!“. Hoe dan?! De eerste keer werd misgeprikt, de tweede keer was gelukkig raak. Thank god! De pijn werd minder, yes: de prik zit goed! Dit hoeft niet nog een keer… Al snel was ik weer terug op mijn kamer en voelde ik eindelijk wat rust in mijn lichaam. Inmiddels was het al 15.30 uur en ik voelde tussendoor wel wat weeën, maar echt veel pijn deed het niet meer.

Om 18.00 uur had ik volledige ontsluiting, maar omdat ik al de hele dag veel pijn had gehad, lieten ze de kleine een beetje uitrusten (en mij ook). Om 20.00 uur mocht ik meepersen en 40 minuten later werd onze prins geboren op Prinsjesdag 2019!

Bedankt dat je jouw bevallingsverhaal met ons wilde delen, Laura! Wat fijn dat gehoor is gegeven aan jouw wens om te worden ingeleid.

Wil jij, net als Laura, ook graag je bevallingsverhaal (anoniem) vertellen op Mama’s Meisje? Of wil je reageren op dit verhaal? Ik lees graag jouw reactie in de comments of op Facebook of Instagram! Mailen mag ook: info@mamasmeisje.com