Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. Chaiyenne is ruim 41 weken zwanger als de bevalling begint. Lees het bijzondere bevallingsverhaal van Chaiyenne.
Na een zwangerschap die alles behalve een roze wolk was, hebben wij een afspraak gemaakt voor een inleiding. Deze stond gepland op maandag 22 juni 2015. Zaterdag 20 juni even een momentje gepakt om nog eens echt lekker met zijn tweetjes te zijn. Dus lekker op de bank ’s avonds met een filmpje aan, wat lekkers op tafel en nog even puur genieten. Rond 01:00 uur klaarmaken om naar bed te gaan. Al ruim 41 weken zwanger, alles zat in de weg dus duurde nog wel een uur voor ik in slaap viel . Mijn vriend was uiteraard zo vertrokken .
Tot ik om 03:00 uur wakker werd. Mijn broek was nat, mijn bed was nat. ‘Wat is dit nou?‘, dacht ik. Ik maak mijn vriend wakker en zeg hem heel charmant “er komt van alles uit!”. Hij sprong op uit bed en wist nog niet echt wat er aan de hand was. Ik ben opgestaan en stond zoals mijn vriend het noemde: als Bambi op glad ijs. Omdat mijn vliezen dus waren gebroken en het vruchtwater maar bleef lopen. LITERS! Uiteindelijk opgerolde handdoek tussen mijn benen gedaan en proberen naar de toilet te gaan… Heb daar een tijdje gezeten maar blijkbaar blijft vruchtwater zich opnieuw aanmaken en er kwam echt geen eind aan. Daarna onder de douche gestapt.
Weeën had ik nog niet maar mijn lichaam zat vol adrenaline dus slapen kon ik nu ook niet meer. Ondertussen mijn vriend maar weer naar bed gestuurd met de gedachte: als de baby er is dan is in ieder geval één van ons een beetje fit. Ik bleef nog wat rondspoken in huis de rest van de nacht. Rond een uur of 08:00 in de ochtend was toch echt al mijn verbandjes op en heb ik mijn vriend naar de winkel gestuurd met de opdracht: pak maar iets wat véél absorbeert! Uiteindelijk kwam hij thuis met pakken incontinentieverband ofzo . Werkte perfect!
Intussen had ik de verloskundige gebeld met de mededeling dat mijn vliezen gebroken waren en ze zouden einde van de ochtend wel even langskomen. Om 09:00 uur ging ik een broodje eten en toen was daar eindelijk mijn eerste wee. ‘Nou dat valt wel mee’, dacht ik… de weeën werden steeds wel wat sterker maar was nog goed te doen. Rond een uur of 11 kwam de verloskundige langs. Die ging even controleren hoeveel ontsluitng ik had. 2 à 3 cm was het op dat moment. Dat zou nog wel even duren zei ze. Ze zou rond 17:00 uur wel weer even kijken hoever ik zou zijn. Ze was amper de deur uit en ineens begonnen mijn weeën enorm toe te nemen. Ik wist niet meer waar ik het zoeken moest. Dit waren rugweeën! Ik kon niet zitten, niet staan, niet liggen… Bleef maar heen en weer lopen …
Ondertussen werd ik gebeld door mijn zus (het was Vaderdag) met de vraag wat ik voor mijn vader had. Eerst probeerde ik het nog een beetje te verbergen dat ik midden in mijn weeën zitten maar het eerste wat er toen uit mijn mond kwam was “een baby“. Mijn zus helemaal door het dolle heen uiteraard. Na dit gesprek heb ik de verloskundige weer gebeld, want mijn weeën werden steeds erger en erger. Rond 13:00 uur waren ze weer bij mij. Na controle bleek ik 4 à 5 cm ontsluiting te hebben. “Het kan toch nog wel even duren“, zei ze. Maar mijn lichaam zei anders: ik MOEST naar het ziekenhuis. Na flink aandringen omdat ze me niet echt geloofde, heeft ze toch het ziekenhuis gebeld. Met 30 minuten konden we komen.
Mijn vriend de auto voorgereden en hup naar het ziekenhuis.. in het ziekenhuis aangekomen moest ik gaan liggen. Dat vond ik zelf niet echt een goed plan. Ik kon niet liggen, mijn weeën waren te heftig. “Ik wil een ruggenprik!“, schreeuwde ik. Maar ik moest liggen, want ze moesten eerst kijken hoever ik was voor ik een ruggenprik kon krijgen. Met pijn en moeite toch voor elkaar gekregen. Toen kreeg ik te horen: ruim 8 cm ! Ik mocht geen ruggenprik meer. De laatste centimeters gingen niet meer zo heel snel en heb nog een tijdje op dat bed gelegen tot ik persweeën kreeg.
Maar ondertussen was ik zo uitgeput na een uur persen omdat ze de spildraai niet kon maken . Tijdens de persweeën viel ik bijna in slaap en de persweeën zakten af. Uiteindelijk is de gynaecoloog erbij gehaald. Ben ingeknipt en toen mocht ik nog één keer persen en toen was mijn dochter daar eindelijk: om 19:05 uur is ze geboren.
Geef een reactie