Er zijn wel eens dingen in mijn leven waar ik onzeker over ben, maar er is één hele grote uitzondering: het moederschap. Ik had het niet van mezelf verwacht, maar ik ben een relaxte moeder. Ik vertel welk beeld ik voor mijn kids had versus reality. Hoe ben jij als moeder? Lees maar mee!
Rust, Reinheid en Regelmaat
Lange tijd was ik ervan overtuigd dat ik en het moederschap geen perfect match waren. Ik droomde van carrière maken, een leven zonder verplichtingen en veel reizen. Nu ik dit zo opschrijf, kan ik me er amper meer iets bij voorstellen, maar tijdens mijn opleiding tot diëtist maakte ik al plannen om te verhuizen naar de Randstad. Ik zag mezelf wel wonen in een mooi appartement, met een goede baan en lekker genietend van het leven zonder kinderen. Kinderen, dat was niet zo mijn ding. Maar ja, toen kwam ik Erik tegen en veranderde de Randstad in Twente, het appartement in een boerderij en ging ik van geen kinderen naar ‘ooit wel een keer kinderen‘. Uiteindelijk waren we 7 jaar samen toen Suus werd geboren en inmiddels had ik al een heel beeld van hoe ik het als moeder zou doen. Kort gezegd kwam dit neer op Rust, Reinheid en Regelmaat.
Een hekel aan vieze plakhandjes
Ik was dus zo’n tut die een hekel had aan de zooi die kinderen kunnen maken, aan troep, vieze plakhandjes en snotneuzen. Gatverdamme, dat zag ik mezelf echt niet doen en dus zou ik natuurlijk zorgen dat mijn huis, kind en ikzelf er ten alle tijden piekfijn uitzagen. What was I thinking? Dat snap ik nu ook niet meer en zelfs mijn omgeving staat ervan te kijken. Vooral mijn moeder, die van te voren dacht dat ik een hele gestreste en strenge mama zou worden, staat er nog regelmatig verbaast van te kijken als we elkaar zien. Tja, het kan ook eens meevallen :P
Moedergevoel
Grappig hoe zoiets als moedergevoel mij van te voren als ‘onzin‘ in de oren klonk, maar waar ik nu blind op vaar. Dat moedergevoel kreeg ik trouwens niet van gister op vandaag hoor. Nou ja, ik kreeg het wel, maar het heeft een tijdje geduurd voordat ik het herkende en erop durfde te vertrouwen. Toen Suus net geboren was, was ik erg onzeker. Ik voelde me na een zware bevalling een beetje verloren toen ik nu dan ineens moeder was. Het moest allemaal landen en ik liet me vooral door de mensen om mij heen vertellen hoe ik mijn dochter moest verzorgen, wat goed voor haar was. Maar na een tijdje deed zich een situatie voor waarin ik het niet eens was met degene die mij iets vertelde. Achteraf zat ik toen goed en sinds dat moment groeide mijn moedergevoel, en daarmee mijn zelfvertrouwen als newly mom met grote sprongen. Na de geboorte van Niene wist ik veel beter wat ík wilde en gaat het nog meer vanzelf. Een relaxte moeder!
Ze geven het zelf wel aan
Ik weet nog dat ik 6 weken na mijn eerste bevalling zat te hameren op een ritme. Ik moest van mezelf meer naar vaste tijden toe werken want ‘zo hoort het‘. Na 2 weken was er alleen maar een huilende moeder, een overprikkelde baby en een vader die het hele spul maar knuffelde, want hij was wél relaxt. Sindsdien heb ik het allemaal laten varen. En wat blijkt? Ze geven het zelf wel aan. Ik heb nog genoeg pogingen gedaan om van alles te sturen, maar dat mislukte 9 van de 10 keer omdat mijn baby er nog niet aan toe was. Bijvoorbeeld aan hapjes, de laatste fles op een door mij gekozen tijdstip, slapen wanneer ik dat wilde, ‘mama‘ zeggen :P en ga zo maar door. Vieze plakhandjes? Suus smeerde zichzelf én de tafel onder en ik vond het prachtig. Een met speelgoed bezaaide vloer? Ruimen we vanavond wel op. Liggen huilen in de gang omdat mama je niet wil tillen? Lekker laten liggen, komt vanzelf. Ik had het nooit van mezelf verwacht, maar dat relaxte moederschap bevalt me wel!
Hoe zie jij jezelf als mama? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook of Instagram!
Geef een reactie