Helaas had ik tijdens beide zwangerschappen last van bekkenpijn. Nu, een half jaar na mijn tweede bevalling, leek het me een goed moment om weer eens een update te geven. Hoe deal ik met mijn bekkenklachten na de zwangerschap? Ik vertel er vandaag alles over. Lees je mee?
Bekkenpijn na de eerste
Ik heb al vaker verteld dat ik tijdens mijn eerste zwangerschap in totaal 45 kilo aankwam. Dit was grotendeels te wijten aan vocht, want in de laatste vier weken van mijn zwangerschap kwam er 20 kilo bij op. Ik had op dat moment al wel last van mijn bekken, maar doordat ik in 4 weken tijd zoveel aankwam en na de bevalling in nog geen drie weken weer 27 kilo afviel, was mijn lichaam compleet de weg kwijt. Ook was ik bevallen met een keizersnede, wat mijn houding en daarmee de bekkeninstabiliteit niet echt bevorderden. Mijn lichaam riep keihard nee, terwijl mijn hoofd héél graag zo snel mogelijk de oude wilde zijn. En dus ging ik heel veel dingen overbelasten, over mijn grens en gewoon door, onder het motto “niet aanstellen“. Uiteindelijk duurde het bijna acht maanden en heel wat bezoekjes aan de bekkenfysiotherapeut voordat ik er weer enigszins bovenop was. Vier maanden later was ik zwanger van baby twee.
Bekkenklachten vanaf het begin
Dat ik opnieuw zwanger was, was totaal geen verrassing want al voordat ik de positieve test in mijn handen had, merkte ik allerlei signalen. En al een week of twee na de test kwamen de eerste bekkenklachten weer om de hoek kijken. Ik kwam dus al snel onder behandeling van de bekkenfysiotherapeut en gaandeweg de zwangerschap werden de klachten steeds erger. Draaien in bed, langere tijd in één houding zitten, liggen of staan en een huishouden plus een dreumes op ontdekkingstocht: het viel behoorlijk tegen. De bekkenklachten waren tijdens mijn tweede zwangerschap een stuk heftiger, ondanks alle oefeningen die ik braaf deed. Zelfs tijdens mijn bevalling heb ik die nog gedaan, omdat ik na de ruggenprik de hele tijd in bed moest blijven liggen. Ik schreef tijdens mijn zwangerschap al eens een blog over de situatie van toen, die kun je hier teruglezen. Kort gezegd was het lastiger om rustig aan te doen omdat er al een kindje rondliep. Ik verwachtte daarom dat het ook nu heel lang zou duren voordat ik hersteld zou zijn.
Het gaat de goede kant op
Gelukkig is het tegendeel waar. De bekkenklachten zijn weliswaar niet verdwenen, maar op dit punt kan ik in vergelijking met de eerste keer al zoveel meer! Ik merk heel duidelijk schommelingen in wel of geen klachten, dit is duidelijk gerelateerd aan mijn cyclus. In die ene fijne week van de maand is het allemaal ruk, kan ik niks en heb ik heel veel pijn en last. Maar in de overige weken gaat het eigenlijk heel goed. En die weken benut ik dan ook volop met oefeningen doen en veel wandelen. Sinds kort mag ik de duowagen van Thule uittesten en dat is echt heel ideaal, want zo kom ik er veel meer uit met twee kindjes. Deze kinderwagen bevalt zo goed, dat we hebben besloten om ‘m te kopen. Het afvallen helpt ook zeker mee. Daarover zal ik jullie morgen meer vertellen. Ik kan merken dat het goed werkt als ik mijn dag opdeel in stukjes. Een stukje opstaan, aankleden en ontbijtjes verzorgen, daarna even rust. Vervolgens schoonmaken of iets actiefs doen, dan weer rust, weer actief en ga zo maar door. Hierdoor kan ik me sinds twee maanden weer goed redden en natuurlijk gaat het de ene dag beter dan de andere. Het is ook nog niet zoals het zou moeten zijn, want hardlopen heb ik bijvoorbeeld nog niet opgepakt. Dat is nog een brug te ver. Het is voor mij al heel fijn dat ik weer kan wandelen en ook al moet ik mijn actieve momenten nog steeds plannen en waken voor overbelasting, mijn wereld is alweer een stuk groter en zonniger dan een half jaar geleden. En dat is veel waard!
Heb jij ervaring met bekkenklachten? Hoe is dit voor jou verlopen? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook of Instagram!
Geef een reactie