Borstvoeding geven: tijdens mijn eerste zwangerschap wist ik zeker dat ik dat zou gaan doen. Ik wilde immers het allerbeste voor mijn kindje. Het liep echter helemaal anders en ik stopte na vier dagen. Nu is baby nummer twee on the way en eerlijk gezegd sta ik niet bepaald te juichen als ik denk aan borstvoeding. Waarom ik twijfel? Daar vertel ik vandaag meer over. 

Mijn eerste ervaring met borstvoeding

Twee jaar geleden was ik omstreeks deze periode ongeveer 15 weken zwanger en hoewel het allemaal nog heel onwerkelijk en nieuw was, wist ik één ding zeker: ik zou mijn baby borstvoeding geven! Er waren veel dingen waar ik over twijfelde (babynaam, kleur van het kamertje, welke kinderwagen?), maar over het geven van borstvoeding twijfelde ik absoluut niet. En dus schreef ik me in voor een informatieavond, besloot het boek ‘de Melkfabriek‘ aan te schaffen en me zo verder te verdiepen. End of story: mijn avontuur eindigde na 4 dagen, ik gooide zelf de handdoek in de ring.

171

Zwanger van de tweede

Inmiddels ben ik ruim 30 weken zwanger van baby twee en eerlijk gezegd heeft het hele onderwerp ‘borstvoeding‘ me nog geen juichmomenten opgeleverd. Toen ik laatst de intake van de kraamzorg had, werd me gevraagd of ik borstvoeding ging geven. Ik gaf aan dat ik het wilde proberen, maar na dat gesprek heeft het nog de hele dag in mijn hoofd rondgespookt. Wil ik het eigenlijk wel proberen? En waar komen die twijfels vandaan?

Twijfelen over borstvoeding

Laat ik voorop stellen dat ik me er bewust van ben hoe zeer borstvoeding wordt aangeraden en dat het het beste voor je kindje is. Met die instelling ben ik ook begonnen aan het geven van borstvoeding aan Suus. Helaas had ik geen rekening gehouden met de omstandigheden waarmee we van start gingen. Na een mislukte inleiding van drie dagen, werd Suus geboren met een spoedkeizersnede en waren we allebei ‘kats aan de latten‘, zoals we dat hier in het Oosten zeggen. Suus kreeg op dag 1 en 2 een ademstilstand waardoor we werden opgenomen op de medium care. Dat zorgde voor veel onzekerheid en stress plus dat ik na vier dagen kolven welgeteld één druppel uit mijn borst had gekregen (en ik heb het bewijs op de foto staan). De productie kwam voor geen meter op gang, waarschijnlijk was er hormonaal nog van alles dat tekort schoot. Aanleggen lukte voor geen meter, ook niet met een tepelhoedje en dan moesten we over op finger feeding. Suus kreeg inmiddels, ondanks de bijvoeding, steeds meer honger en was daardoor drie nachten achtereen (krijsend!) wakker, terwijl we voor haar geboorte al 48 uur non stop wakker waren geweest. Ik brak op dag 4 na opmerkingen van de verpleegkundige die echt niet zo rot bedoeld waren als ik ze opvatte, maar mijn grens was bereikt. De spreekwoordelijke druppel die de emmer deed overlopen. Ik stopte.

IMG 6999

Borstvoeding geven: ik weet het nog niet

Die eerste ervaring ging niet van een leien dakje en ik voelde me ontzettend opgelucht toen ik eenmaal was gestopt. Geen gepluk meer aan mijn boobs, niet meer dat vreselijke kolfapparaat met nul resultaat en een baby die eindelijk tevreden was. Er viel echt een last van mijn schouders. Het bracht rust en dat was wat we op dat moment allemaal nodig hadden. Voor ons tweede kindje ben ik er nog niet over uit. Ik denk dat ik mijn gevoel op dat moment laat bepalen. Wil ik het proberen of roept alles in me: nee! Van te voren kan ik nog niet stellig zeggen of ik wel of geen borstvoeding ga geven: ik weet het nog niet.

Hoe is jouw ervaring met borstvoeding? En in hoeverre bepaalde dit jouw keuze bij een volgend kindje? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook, Instagram of Twitter

Liefs Karin