Mijn vriend en ik wonen sinds vorig jaar juni samen. We hadden er toen een flinke verbouwing op zitten, maar we hebben dan ook een droomhuis! Alles is naar onze wens en we zijn er superblij mee. Al een tijdje dachten we na over onze kinderwens. Nu we in ons paleisje woonden, was er volgens ons genoeg ruimte voor een kindje! Zo gezegd, zo gedaan. Vorig jaar juli ben ik gestopt met de pil. Ik had op verschillende forums al gelezen over de term ‘ontpillen’. De een weet zeker dat dit een fabeltje is, terwijl de ander beweerd wel ontwenningsverschijnselen te hebben gehad. Omdat ik een vrij zware pil slikte, die ook tegen acné bedoeld is, besloot ik om eerst drie cyclussen te doorlopen. Ik merkte dat mijn cyclus totaal niet regelmatig was, maar we hadden verder geen hoge verwachtingen, we wilden gewoon afwachten waar het schip zou stranden.
Dus in oktober zijn we begonnen en in november was de eerste ronde afwachten, zou ik ongesteld worden of niet? Best spannend, ik had geen regelmaat dus ik wist totaal niet wanneer ik mijn menstruatie moest verwachten. Na 39 dagen was er wat licht bloedverlies, dus ik dacht dat het niet was gelukt. Op dag 43 heb ik een test gedaan omdat ik nog niet ongesteld was en ik zou een dagje met mijn moeder naar de sauna gaan. Ik zag me al de sauna uitkomen met een rode badjas ;-). De test was negatief, dus ik wachtte rustig af.
In de sauna hebben mijn mams en ik ons heerlijk in de watten laten leggen! We hadden een vrij uitgebreid arrangement. Heb heerlijk genoten van de carpaccio salade, ben in de infrarood sauna geweest en in de Finse sauna (rondom 100 graden Celsius). Een hele gezellige en ontspannen dag!
De dag erna hadden we ’s avonds een verjaardag. Het ging alleen maar over zwangerschap en baby’s! Een leuk onderwerp, maar als je er ‘stiekem’ meer mee bezig bent dan anderen op dat moment kunnen vermoeden, dan voelt dat voor mij wel ongemakkelijk. Het lijkt alsof anderen het doorhebben, terwijl dit natuurlijk niet zo is (bleek achteraf wel, haha).
De volgende ochtend was ik nog steeds niet ongesteld (inmiddels dag 46) en besloot ik nog maar eens een test te doen. Ik had bij de Action al ingeslagen, onder het mom van ‘dan hoef ik maar één keer de winkel in voor deze ik-hoop-dat-niemand-mij-hiermee-ziet-boodschap. Na het lezen van de bijsluiter heb ik de test uitgevoerd en op het aanrecht in de bijkeuken gelegd. Kopje thee gezet, ontbijt gemaakt. Ohja, die test! Dus ik liep terug naar de bijkeuken, pak de test van het aanrecht en ja hoor: twee streepjes. Bijsluiter er weer bij gepakt, kijken: is het ècht waar? Ja zeker, twee streepjes! Dus een positieve test!
Twee streepjes!
Op dat moment leek de wereld even in slow motion om mij heen te bewegen. Pfoeh, ik wist een kort moment niet hoe ik mij moest voelen! Maar, ik bedacht me dat het wel slim was om nog een test te doen. Ik had er nog één van Clearblue, met een conceptie-indicator. Daarop komt dan een indicatie van hoelang geleden je ongeveer bevrucht bent, dus hoe lang je ongeveer zwanger bent. In mijn beleving duurde het wel een half uur voordat er een bevestigend ‘Zwanger’ in beeld kwam. En toen kwamen de waterlanders…. Van blijdschap, wat een gelukkig gevoel!
Ik heb de test alleen gedaan, want mijn vriend was aan het werk. Dus heb hem na die 2e test direct gebeld. Hij kon op dat moment niet vrijuit praten dus toen ik hem vertelde dat hij papa zou worden, reageerde hij in een soort codetaal dat dat geweldig was! En ’s avonds toen hij thuiskwam, verraste hij me met een enorme bos bloemen, superlief :)
Een bos bloemen van mijn lief!
Na een paar uur bedacht ik me dat ik de verloskundige moest bellen. Even het telefoonnummer opgezocht en, een beetje onwennig, gebeld met de mededeling dat ik een positieve test in handen had. Ik werd meteen gefeliciteerd door de assistente. Op dat moment voelde dat allemaal heel onwerkelijk. Ik geloofde het gewoon nog niet, vond het zo bijzonder. De assistente vroeg of ik een idee had hoelang ik zwanger was. Omdat mijn cyclus zo onregelmatig was, werd er een echo ingepland rond de verwachte 6e week. Dit zou dan over 10 dagen zijn. Dit waren de langste 10 dagen uit mijn leven tot nu toe.
Na tien dagen googelen op zwangerschapssymptomen en ‘kan een test ook vals-positief zijn’, was het zover: de echo. De echoscopiste stelde ons heel lief gerust en we gingen direct kijken. Ik moet zeggen dat ik niet wist waar ik moest kijken, maar die lieve mevrouw was heel opgewekt en enthousiast toen ze vertelde wat er op de monitor te zien was. Een gezonde zwangerschap en een heel klein knipperlichtje: het kloppend hartje van wat toen nog een hele ieniemienie-Suus was.
Design: Eefje Kuijl (Lijn is Fijn)
Geef een reactie