Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. Omdat Renée pas over 3 weken is uitgerekend, besluiten zij en haar vriendin een nieuwe bank te kopen. Nesteldrang much? Het duurt immers toch nog even voordat de baby er is… Lees het bijzondere bevallingsverhaal van Renée.
Eigenlijk is mijn eerste bevalling een prima bevalling geweest en hebben we er leuke herinneringen aan. Het was Goede Vrijdag, 3 april 2015.
We waren allebei vrij en hadden nog wel wat dingen te doen. En blijkbaar was de nesteldrang hoog want er moesten nieuwe banken komen…
We zijn naar Groningen gereden en hebben daar 2 banken gevonden. Deze konden de week erop, op dinsdag, bezorgd worden. Dat paste ons wel, we waren tenslotte over 3 weken pas uitgerekend. En de zwangerschap verliep prima dus ik had het gevoel dat ze nog wel even zou blijven zitten. We wilden nog op bezoek bij een tante in het ziekenhuis maar mijn bekken begon wat tegen te stribbelen na de meubelboulevard, allerlei babywinkels en het doen van boodschappen. We zijn maar naar huis gegaan. In de avond zouden vriendinnen komen voor een ouderwetse vrijdagavond. De afgelopen jaren was het op vrijdag vaak gezellig bij ons thuis. Ze kwamen met een verrassing. Nog één keer flink doorzakken met Jip en Janneke champagne. Wij drinken allebei niet dus dit was extra toepasselijk. Het was gezellig, maar ik was heel erg moe. Met een laatste opmerking: “ze blijft nog lekker zitten, dus we zien elkaar vast nog wel voor ze geboren wordt“, ben ik naar bed gegaan rond 23.00 uur.
Gek genoeg kon ik niet in slaap komen. De dames hadden het gezellig beneden maar echt last had ik er niet van. Ik heb geen moment gedacht dat de bevalling zich aan ging kondigen… Rond 02.30 uur stapte mijn vriendin ook in bed. Ik had eigenlijk nog niet geslapen, ik kon geen goede houding vinden. Ik dacht direct: “ah, dat is fijn dat je er ook weer bent, dan kan ik nu vast wel slapen“. Mijn vriendin zei: “als je vliezen maar niet breken met dat gedraai“. Ze had het nog niet gezegd of ik voelde iets en heel gauw stond ik naast het bed. Je raadt het al: met gebroken vliezen. Ons meisje ging zich binnen 24 uur laten zien. We keken naar het vruchtwater en dat leek goed, ik voelde me ook goed. Dus alles netjes gemaakt, de tas nog ingepakt (mijn tas was niet klaar namelijk). Nog snel benoemd wat ik mee zou willen, want ik wilde in ieder geval in het ziekenhuis bevallen en als het even kon met de eigen verloskundige.
Al heel snel zei mijn vriendin: “je weeën zitten snel op elkaar, er zit haast geen tijd er tussen; ik bel de verloskundige“. Ik zei nog: “ach nee, het is de eerste keer. Zo snel zal het niet gaan! Wacht maar even, het is midden in de nacht”. Maar gelukkig heeft ze toch gebeld en was de verloskundige er binnen een half uur. Ze controleerde en ik bleek al 4 centimeter ontsluiting te hebben. Direct was daar de keus: gaan we nu naar het ziekenhuis of wil je nog even douchen en thuis blijven? Mijn vraag terug was: “wat is jou voorkeur met de ervaring die jij hebt?” Dat was al snel duidelijk; als ik zo snel op 4 cm zat dan konden we wat haar betreft naar het ziekenhuis gaan. Dit hebben we gedaan.
De weeën bleven komen en waren mooi regelmatig. Ik raakte in een goede flow en sliep soms zelf even tussen de weeën. Ik kreeg goede steun van mijn vriendin en de verloskundige. Onze baby kon er ook goed tegen en tegen 08.30-08.35 uur in de ochtend mocht ik gaan persen. Dit viel me niet mee. Na een uur zei de verloskundige dat ik toch echt beter mijn best moest doen. Anders moest er hulp komen, want dit duurde te lang voor de baby. Ik wilde echt niet dat de kamer vol zou staan met artsen en kreeg daarmee de kracht om door te zetten. Onze dochter werd even voor 10.00 uur geboren. Ze woog 3260 gram en was 50 centimeter lang. We waren gewaarschuwd voor een grote baby maar dit viel ontzettend mee in cijfertjes. Wij vonden het een klein maar fijn meisje. Al snel zagen we ook waarom het persen niet heel makkelijk ging. Ze heeft iets scheef gelegen en had daardoor een vervormd hoofdje. Dit is al snel weer bijgetrokken. Om 16.00 uur ‘s middags waren we als gezinnetje weer thuis. Natuurlijk is een bevalling niet iets wat je echt kan plannen maar dit kon ik nog wel een keer als ons het gegund zou zijn. En die bank? Die werd geleverd op de 4e dag van de kraamweek…
Bedankt dat je jouw bevallingsverhaal met ons wilde delen, Renée! Wat een vlotte, voorspoedige bevalling!
Wil jij ook graag je bevallingsverhaal (anoniem) vertellen op Mama’s Meisje? Of wil je reageren op dit verhaal? Ik lees graag jouw reactie in de comments of op Facebook of Instagram! Mailen mag ook: info@mamasmeisje.com
Geef een reactie