De zure kant van bloggen

Een tijdje geleden beantwoordde ik al een heleboel vragen over bloggen! Ik vind het één van de leukste dingen die er is en had nooit durven dromen dat dit nu deels mijn werk is. Maar, zoals bij iedere baan, is bloggen écht niet alleen maar leuk! Vandaag vertel ik meer over de zure kant van bloggen. Lees je mee?

De leukste baan van de wereld

Smaken verschillen natuurlijk, maar sinds ik de knoop heb doorgehakt en bloggen de helft van mijn werk is geworden, voel ik me als een vis in het water. Ik vind dat ik de leukste baan van de wereld heb en ben ontzettend blij dat ik ooit de sprong in het diepe waagde om een eigen blog te starten. Van bloggen (een onderdeel van) mijn werk maken is nooit mijn doel geweest toen ik begon. Maar dat ik dit nu wel als werk doe, daar ben ik enorm mee in mijn sas. Echter, zoals het iedere baan betaamt, zijn er natuurlijk ook minder leuke kanten aan het bloggen. En hoewel deze nadelen echt niet opwegen tegen de voordelen, wil ik ze toch graag benoemen. Gewoon om te laten zien dat het heus niet altijd zo zoetsappig en in control is als het misschien lijkt.

Geld verdienen met bloggen

Zoals ik al vaker benoemd heb, ben ik echt geen expert en vertel ik dit allemaal uit mijn eigen ervaring. Laten we gelijk maar met de deur in huis vallen, want dé vraag die me het allermeest wordt gesteld is: ‘verdien je echt geld met bloggen?‘. Ja, ik verdien geld met bloggen, maar dat is ook gelijk het grote nadeel als blogger en ik denk herkenbaar voor iedereen die een eigen bedrijf heeft. Het is namelijk iedere maand weer spannend: krijg ik een bepaalde hoeveelheid betaalde opdrachten binnen? Zo was december echt een dikke vetpot, maar in januari is het calm after the storm. Aangezien het eten, de verzekering en de hypotheek ook voor mij nog steeds niet gratis is, levert dit wel eens stress op. Om aan het eind van de maand te concluderen dat het (soms ook niet) gelukt is. En een maand later klaag ik weer dat ik het gigantisch druk heb! Deze bijkomstigheid van het ondernemerschap houdt me wel scherp en doet me zeker niet achterover leunen. Maar relaxt is anders ;)

Onbegrip

Hoewel bloggen al een stuk bekender is dan jaren geleden (en dus ver voor mijn tijd), stuit ik nog altijd op onbegrip. Het gaat er bij sommige mensen echt niet in dat ik geld verdien met ‘stukjes schrijven‘. Ook denken ze dat je als blogger werkelijk álles gratis krijgt (nee, helaas, anders zou ik me echt veeeel minder druk maken om bovenstaande) en dat je niet zoveel uitvreet op een dag. Ze moesten eens weten… Als ik in gezelschap een foto maak, wordt wel eens de opmerking gemaakt dat die ‘zeker voor mijn blog is‘ en hoewel ik echt heel veel enthousiaste reacties ontvang van familie, vrienden en bekenden die ook regelmatig komen lezen, zijn er toch nog een paar mensen bij wie het glas altijd halfleeg is in plaats van halfvol. Eerder trok ik me dat veel meer aan, maar ik merk dat het nu echt langs me heen gaat. Als ik na mijn uitleg nog steeds op onbegrip stuit, dan wijd ik het maar aan de karaktereigenschappen van die persoon. Sommige mensen willen nu eenmaal overal tegenaan trappen :) De positieve reacties tellen gelukkig driedubbel en aangezien ik zelf helemaal happy ben met wat ik doe, is dit slechts een kleinigheid.

Balans en tijd

Werk en privé: als blogger merk ik dat het allemaal behoorlijk in elkaar verstrengeld zit. Daardoor ben ik per saldo ontzettend veel aan het werk. Het fijne is dan wel weer dat het totaal niet voelt als werk en ik ga maar zelden met tegenzin achter mijn laptop zitten. Dat is vooral het geval als ik weer administratie moet bijwerken of een BTW-aangifte moet doen. Laat mij maar lekker foto’s maken, me buigen over mijn blogplanning en of course typen. En daar gaat ontzettend veel tijd in zitten, vooral ook door social media en mijn tweede bedrijf als virtueel assistent, wat natuurlijk ook aandacht verdient. Doordat het griepvirus hier momenteel al bijna twee maanden flink huishoudt, heb ik de frequentie van het bloggen iets naar beneden geschroefd. Balans houden, het blijft lastig. Maar het grote voordeel (en die hoort eigenlijk helemaal niet in een nadelenlijstje thuis) is de luxe die ik heb om mijn eigen tijd in te delen. Daardoor ben ik soms om 06:00 uur al aan het werk, maar vaker nog tussen 19:00 en 00:00 uur (of 01:00 of 02:00 uur, oeps!). Maar ik vind het zo leuk en dat is wat telt.

Negatieve reacties

Eigenlijk ben ik op dit vlak best lang de dans ontsprongen, gelukkig! De laatste maanden zijn er wat negatieve reacties geplaatst en dat is toch altijd bijzonder. Niet zozeer omdat ik ze niet kan hebben, maar meer door de inhoud van de reacties. Deze werden op nogal grove wijze onder een Facebookpost gezet en daarop heb ik die persoon geblokkeerd. Als blogger heb ik echt wel ingecalculeerd dat ik ook stront over me heen kan krijgen en niet alleen maar leuke, enthousiaste reacties. Maar ik hecht veel meer waarde aan een kritische, inhoudelijke reactie. Daar kan ik namelijk iets mee. Scheldpartijen en beledigingen: ik wijs u daar het gat van de deur. Bye bye, zwaai zwaai.

Concurrentie

Ik en mijn blog, wij zijn er één van duizenden. Toen ik tweeënhalf jaar geleden mijn eigen blogpagina opende, had ik echt niet de illusie dat ik zo snel zou groeien met Mama’s Meisje. Maar het gebeurde en ik pakte het met beide handen aan. Met steun en positieve reacties van blogcollega’s, maar ook met zure en misgunnende blikken van enkele anderen. Het is altijd slikken als je ziet dat iemand het goed doet (of beter dan jij zou willen), maar in plaats van een fake account aanmaken op één of ander forum en een poging doen me zwart te maken, kan zo’n persoon zich in mijn ogen veel beter focussen op zichzelf. Wat een gemiep! Echt, er waren tijden dat ik alleen maar naar buiten keek, want het gras is altijd groener aan de overkant. Dan baalde ik weer als ik mooie samenwerkingen zag bij andere bloggers en vroeg ik mezelf af waarom ik die niet had. Totdat ik me realiseerde dat ik er geen donder mee opschoot. Werken kreng, dat levert toch veel meer op dan kijken naar wat anderen doen? Sinds ik op die manier naar het bloggen ben gaan kijken, leek het veel meer vanzelf te gaan. En het is zo waardevol om op goede voet met mijn blogcollega’s te staan. De ene keer maakt een ander een vette sprong en de volgende keer ben ik weer aan de beurt. Dat een ander het goed doet wil toch niet zeggen dat we elkaar in de weg zitten? Helaas zijn er, naast een heleboel leuke en lieve bloggers, ook bloggers die daar anders over denken en anderen betichten van copycatting, alsof de Lidl tegen de Aldi zou zeggen: ‘je mag jezelf geen supermarkt meer noemen, want dat zijn wij al!‘. Bloggers die zeggen dat ze wel namen kunnen noemen van mensen die anderen kopiëren, maar serieus: hoe arrogant is het om te denken dat een ander alles van jou jat? Echt, ik heb er geen energie voor en laat die dingen gewoon links liggen. Block erop, geen negativiteit en geen gezeik aan mijn hoofd. Als iemand met modder begint te gooien, dan zou ik de keuze kunnen maken om terug te gooien. Maar ik ben die middelbare school fase echt al zó ontgroeid. Dus geen modder, maar een block erop en life goes on. Leven en laten leven! Zo zijn er ook heus bloggers geweest die kort na het verschijnen van mijn artikelen over hetzelfde onderwerp schreven. Natuurlijk valt me dat op, maar heb ik tijd of zin om er energie in te steken? Ik focus me echt veel liever op mezelf en blijf lekker doorgaan in mijn fijne vibe. Dat werpt zijn vruchten af! Volgens mij is er trouwens werk genoeg voor iedereen :)

Kosten

Soms heb ik een tof idee voor een review, maar ik krijg echt niet alle producten toegestuurd. Dus tuig ik weer van supermarkt naar drogist naar supermarkt om allerlei verschillende merken luiers in te slaan voor een luiertest. Ook het überhaupt hebben van een website kost geld en toen ik een tijdje geleden een nieuwe camera aanschafte, hakte dat flink in mijn blogbuffer. Daarom denk ik altijd goed na over mijn uitgaven voor de blog en probeer het altijd te doseren, zodat ik in de tussentijd de buffer weer kan aanvullen na nieuwe verdiensten.

Mijn leven

Door het bijhouden van mijn persoonlijke mamablog vertel ik best veel over mijn leven. Hierdoor stel ik me kwetsbaar op en maakte ik de keuze om bepaalde onderwerpen te behandelen die best gevoelig zijn. Zoals het ontbreken van een roze wolk tijdens mijn tweede zwangerschap. Ook kunnen je woorden verkeerd geïnterpreteerd worden en aangezien alles online staat, kunnen mensen ook misbruik maken van je teksten of afbeeldingen. Ik denk altijd goed na over wat ik op mijn blog plaats en deel sowieso amper herkenbare foto’s van mijn dochters. Hun privacy staat echt hoog op mijn prioriteitenlijst en hoewel ik zelf een heel openhartig persoon ben, denk ik altijd goed na over wat ik schrijf. Ik vraag dan ook regelmatig aan Erik of hij een artikel wil lezen voordat ik het publiceer. Door er op deze manier mee om te gaan, probeer ik zo bewust mogelijk te bloggen en het positief te houden voor alle partijen.

Wat zijn de zure kanten van jouw werk? Wat denk je na het lezen van deze blog? En voor degene die zelf ook bloggen: welke nadelen kun jij nog meer benoemen? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook of Instagram!