Wat ze je niet vertellen over een keizersnede

Het wordt nog wel eens bestempeld als ‘de makkelijke weg’: een keizersnede! Met inmiddels drie keizersnedes op de teller mag ik mezelf wel ervaringsdeskundige noemen en ik verklap alvast dat het zéker geen pretje is. Wat ze je niet vertellen over een keizersnede? Lees maar mee!

Team keizersnede!

Zwanger van de eerste en in mijn hoofd maar bezig met één scenario: ik zou die kleine er gewoon zelf even uitpersen, daar was geen twijfel over mogelijk. Mijn plan was namelijk dat ik thuis weeën zou krijgen, vervolgens zou de verloskundige komen en zouden we met zo’n 4 centimeter ontsluiting richting het ziekenhuis gaan, waar onze dochter geboren zou worden en we haar na een paar uurtjes in de Maxi-Cosi richting de auto zouden vervoeren, op naar huis. Dat had ik dus mooi even mis! Als er één ding is wat ik heb geleerd over bevallen, dan is het wel dat het van tevoren schrijven van scenario’s niet héél slim is. Het komt zo lekker rauw op je dak als alles anders loopt en in combinatie met zwangerschapshormonen is dat vrij heftig, vooral voor de papa in spe. Toen ik na ruim 40 uur weeën met 3 centimeter ontsluiting op de OK belandde voor een spoedkeizersnede, klonk dat als muziek in m’n oren. Eindelijk, ik werd verlost! Little did I know… Wat ze je niet vertellen over een keizersnede? Komt ie hoor!

Niet geheel pijnloos

Hoewel er vaak wordt gedacht dat een keizersnede vooral makkelijk is omdat deze onder verdoving plaatsvindt, kan ik je bij deze vertellen: niets is minder waar! Ik vermoed dat dit wordt gedacht door mensen die nog nooit een keizersnede gehad hebben, want het zal je misschien verbazen, maar een keizersnede is niet geheel pijnloos. En dan druk ik het nog zachtjes uit… Ik had driemaal het ‘geluk’ dat ik verdoofd kon worden met een ruggenprik, waarna ze begonnen met snijden en ik daar niets van voelde. Let wel: ik voelde niet dat er gesneden werd, maar ik voelde wel dat ze bezig waren in mijn buik. Er moet tenslotte een heel kind uit en dat gaat niet van één-twee-drie. Er wordt gedrukt, getrokken en gegraaid en dat is alles behalve comfortabel. Aan het eind van keizersnede drie kreeg ik extra medicatie omdat ik het wél begon te voelen. Om het maar niet te hebben over de pijn die je na de tijd voelt…

Komt dit ooit goed?

Gelukkig bestaan er allerlei hele fijne middeltjes en wilde ik iedereen knuffelen nadat ik nog een extra shot morfine had gehad. Wat een heerlijk spul en inderdaad: ik voelde even helemaal geen pijn! Ik wilde méér! Na een dag was dat feestje ook weer voorbij, moest ik het doen met paracetamol en werd het tijd om uit bed te gaan. Dat is behoorlijk eng, want krap 24 uur geleden lag mijn buik nog open en nu moest ik gaan staan. De tocht naar de badkamer, maar liefst twee hele meters, leek de beklimming van de Kilimanjaro wel. Niet echt hoopgevend en zeker niet als je bij aankomst wordt ‘beloond’ met een spiegelbeeld waar je alles behalve vrolijk van wordt… Mijn gedachte na die eerste keizersnede was: “komt dit ooit goed?“. Mijn oma liep nog vlotter dan ik en die buik… Ik kon wel janken! Inmiddels weet ik dat het écht weer goed komt, maar dat het tijd nodig heeft. En dus was ik nog enkele maanden heel blij als ik mét baby op pad was, omdat mensen bij het ontbreken van dochterlief dachten dat ik 20 weken zwanger was. Die bolle buik zakte in mijn geval ont-zet-tend langzaam af, maar dat komt ook omdat van binnen alles nog moest genezen… Dat kost tijd!

Rustig aan doen

En tijd? Daar hebben moeders meestal geen overschot van, dus rustig aan doen is een flinke uitdaging! Zéker als er al oudere broers en zussen rondlopen, want mijn ervaring is dat de gemiddelde peuter weinig empathie heeft voor haar pas geopereerde moeder. Geopereerde ja, want een keizersnede is een operatieve bevalling en van een operatie moet je herstellen. De stofzuiger laten staan klinkt verleidelijk, maar als je te horen krijgt dat je alleen je baby mag optillen omdat de rest te zwaar is, dan zakt je de moed wel even in de schoenen. Hoe gaan we dat doen, zes weken lang? In mijn beleving duurde zes weken nog nooit zó lang, dacht ik de eerste keer dat het allemaal wel meeviel met die adviezen en nam ik mijn woorden terug toen de wond ontstoken raakte, inclusief etter en viezigheid. Was het toch niet zo slim om op een stoel te gaan staan om geboortepost op te hangen, met volle wasmanden te sjouwen en vaker dan één keer per dag de trap op te gaan… Je moet op doktersadvies achterover leunen, terwijl je je graag op je nieuwe momlife wilt storten. En dat voelt tegenstrijdig plus het feit dat steun van je omgeving essentieel is. Wat ze je niet vertellen over een keizersnede, is dat als je een baby hebt gekregen, men toch een stuk minder onder de indruk is van jouw pas geopereerde lijf dan wanneer je bijvoorbeeld een darmoperatie hebt gehad. Hét verschil tussen ‘gefeliciteerd’ en ‘beterschap’: er is een kindje geboren dus een blijde gebeurtenis, maar je hebt wél een zware buikoperatie gehad. Ik vond het behoorlijk lastig dat veel mensen na drie weken zoiets hadden van: “en door!” terwijl ik nog midden in m’n herstel zat… Al doende leert men, want bij keizersnede numero twee en drie had ik er schijt aan!

Poepen

Over schijt gesproken: het lijkt me alles behalve chill als je, nadat je een baby door je punani naar buiten hebt gedrukt en daar misschien wel hechtingen bij zijn komen kijken, op de wc gaat zitten om te poepen. Tot zover leek mij dat één van de voordelen aan een keizersnede: dat de boel down under nog intact is en je dus ongegeneerd het emaille van de pot kunt schijten. Poepen is zo’n onderwerp dat je niet dagelijks gezellig bespreekt met je vriendinnen onder het genot van een kopje thee, maar in het kader van ‘wat ze je niet vertellen over een keizersnede’, kon ik dit puntje absoluut niet overslaan. Charmant is anders! Oké, ik ga geen passage uit mijn poepdagboekje met jullie delen (spot de woordgrap :P ), maar laten we het erop houden dat als je een ruggenprik hebt gehad, je darmen daardoor stil hebben gelegen, er twee man in je buik hebben staan graaien en de ruimte van de baby ineens weer vrijkomt, de boel behóórlijk van slag is. Hello uren op de wc, verstoppingsklachten, aambeien en de hele reutemeteut! Je spoelt letterlijk en figuurlijk het laatste restje charme door het toilet. Nobody said it was easy :P

Naweeën en vloeien

Bij de eerste twee keizersnedes belandde ik op de OK nadat ik was ingeleid. Ik zat dus in de weeën en kreeg beide keren een keizersnede door complicaties. Naderhand had ik in beide gevallen geen naweeën, wat een geluk! Maar toen kwam baby nummer drie met een geplande keizersnede en piepte ik wel anders… Ik heb twee dagen lang flinke naweeën gehad, vooral in mijn bovenbenen. Wat ze je niet vertellen over een keizersnede is dat je ook na deze operatie flink kunt vloeien. Toen de verpleegkundige me na de eerste keer vertelde dat ik stolsels ter grootte van een sinaasappel kon verliezen, keek ik haar aan alsof ik water zag branden. Say what?! Dat gebeurt toch alleen na een vaginale bevalling? Niet dus! Ook na een keizersnede mag je met zo’n heerlijk kraamverband formaat matras rondlopen ;) En als je geluk hebt, zelfs twee :P

Keizersnede is wél een bevalling

Te lui om te persen, geen echte bevalling, de makkelijke weg: het zijn enkele vooroordelen die weleens beweerd worden over een keizersnede. Zelf kon ik vrij makkelijk accepteren dat ik mijn kinderen op deze manier heb gekregen en praat ik altijd over ‘mijn bevalling’, ook al was dit een keizersnede. Ik vond het namelijk alles behalve makkelijk en hoewel ik het niet kan vergelijken, ben ik van mening dat een keizersnede wél een bevalling is. Toch kan ik me goed voorstellen dat er vrouwen zijn die het hebben ervaren als falen, tekortschieten, die teleurgesteld zijn in hun lichaam. En gelukkig zijn er ook vrouwen die een keizersnede wél als makkelijk hebben ervaren. Eén ding is zeker: bevallen is geen wedstrijd en een gezond kindje is het allerbelangrijkst. Waarom zouden we appels met peren vergelijken? Iedereen heeft haar eigen verhaal en linksom of rechtsom: we zijn allemaal mama’s.

Hoe heb jij je bevalling ervaren? En voor de vrouwen die een keizersnede hebben gehad: herken je je in bovenstaande punten? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook of Instagram!