Waarom de voordeur altijd op slot zit…

Als je op een boerderij woont, is het de normaalste zaak van de wereld om de deur altijd ‘los’ te hebben. Wij doen echter altijd alles op slot. Daar was al een reden voor, maar sinds er een avontuurlijke peuter rondloopt, zijn we daar helemaal secuur op. Waarom de voordeur altijd op slot zit? Lees maar mee!

“Doe niet zo bang!”

Als je mijn blogs vaker gelezen hebt, dan weet je dat ik gewoon ‘in de bouw’ ben opgegroeid. Ik heb dus altijd in een stad of dorp gewoond en kende niet anders dan huizen om mij heen. Huizen waar buren woonden, waar auto’s voorbij reden, waar reuring was en waar men op elkaar lette. Toen ik Erik leerde kennen en we na een aantal jaren gingen samenwonen, woonde ik niet langer in een woonwijk, maar buitenaf. Op de boerderij dus, waar men veelal gewend is om alles altijd open te laten. Zo kan iedereen er lekker makkelijk in en uit lopen. Maar de gewoonten die ik vanuit huis heb meegekregen, waren net even anders: ik heb geleerd om de deur goed af te sluiten. Je weet immers nooit wíe er dan bij je naar binnen wil lopen. “Doe niet zo bang!“, zei Erik tegen me. Misschien moest ik het inderdaad wat losser laten en niet meteen uit gaan van inbrekers, overvallers en ander gespuis. Dat veranderde al snel, want tijdens mijn zwangerschap gebeurde er van alles.

Nachtelijke avonturen

Ik denk dat ik ongeveer 32 weken zwanger was van Suus, toen ik ’s nachts regelmatig wakker begon te liggen. Tot dan toe had ik redelijk geslapen, maar hierna deed de slapeloosheid zijn intrede. En dus lag ik ’s nachts vaak te lezen, te scrollen op mijn telefoon of Netflix te kijken op de bank. Je moet toch wat om die ‘wakkere’ uurtjes door te komen ;) Mijn gehoor is altijd al scherp geweest en na een aantal keer ’s nachts buiten gerommel gehoord te hebben, besloot ik om de volgende keer als ik ’s nachts wakker werd, mijn nachtlampje niet aan te zetten, maar af te wachten. Al snel volgde er zo’n moment dat ik wakker werd rond 03.00 uur en na een half uurtje hoorde ik buiten een auto rijden. Ons slaapkamerraam grenst niet aan een weg, dus het was best vreemd dat ik een auto zo dichtbij hoorde. Ik sloop voorzichtig naar de eerste verdieping (wij slapen op de begane grond) en gluurde door het raam. Ik hoorde nog net een voertuig wegrijden. Vreemd… Ik probeerde Erik wakker te maken, maar daar kun je een bom naast afschieten ’s nachts. Ik vertelde hem de volgende dag over mijn nachtelijke avonturen en hij was vooral boos dat ik in het donker met mijn zwangere buik de trap op was gegaan. Verder maakte hij zich er niet zo druk om.

Diefstal

Ik hoorde nog regelmatig ’s nachts van alles gebeuren op en rond ons erf, maar deed er verder niets op uit. Inmiddels was Suus geboren en op een bepaald moment stond ik ’s nachts tegen 03.45 uur een fles voor haar te maken. Lang leve de nachtvoedingen! Destijds konden er nog auto’s voor ons huis langsrijden, maar dan alleen als je op het erf was geweest. Vlak nadat ik het licht in de keuken uit deed, reed er een auto voor ons raam langs, met de lampen uit. Ik waarschuwde Erik, maar die is zo lekker makkelijk wakker te maken ’s nachts ;) De volgende dag vertelde hij dat er diefstal op ons erf had plaatsgevonden. Dat was natuurlijk die auto die ik ’s nachts had gehoord… Bah, wat een eng idee! Toen er later nog meer incidenten plaatsvonden, o.a. iemand die zogenaamd aan de deur kwam over het krantenabonnement wat we helemaal niet hebben, vond ik het welletjes. Die deur zit lekker op slot, dag en nacht! En ik begon serieus na te denken over beveiligingscamera’s!

Zelf op pad

Het sloop er natuurlijk al gauw weer in dat de deur nog wel eens open bleef. Vooral de voordeur, want die kun je van buiten toch minder snel open krijgen dan een deur met een kruk. Suus kon een paar maanden lopen, toen ik ’s ochtends met haar had gewandeld. Nadat we terugkwamen, vergat ik de voordeur op slot te draaien. We dronken wat en aten fruit, waarna zij op de vloer speelde. Ik ging even naar de bijkeuken om een wasje aan te zetten. Ik ben amper 5 minuten weg geweest, maar toen ik in de woonkamer kwam, was Suus verdwenen. Ik zag al snel waar ze was: ze liep voor op straat. Ze was zelf op pad gegaan, had waarschijnlijk aan de deurkruk van de voordeur gehangen en toen deze opende, was ze op eigen houtje aan de wandel gegaan. Ik schrok me het leplazarus, want wat was er gebeurd als ze een auto had getroffen… Ik wilde er niet over nadenken, maar je zult begrijpen dat er sinds die dag geen moment meer is geweest dat ik vergat om de deur op slot te doen. Ik zorg er nu 100% voor dat de voordeur altijd op slot zit. We hebben ook geïnformeerd naar een haak op de deur, maar doordat onze voordeur op het kozijn dichtvalt in plaats van erin, blijkt dat lastig. Ik krijg nog regelmatig commentaar om het feit dat ik ‘op de boer’ de deuren dicht heb, maar dan verwijs ik altijd naar het naambordje bij de voordeur. Ons huis, onze regels ;)

Heb jij de voordeur altijd op slot? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook of Instagram!

Bron: sleutels