We zijn aan het eind van 2017 gekomen en daarom vond ik het tijd voor een terugblik. Een persoonlijke terugblik op het afgelopen jaar, waarbij ik wel kan zeggen dat 2017 gewoon niet mijn jaar was. Waarom niet? Ik vertel het vandaag en kijk natuurlijk ook vooruit!
De ‘ellende’ begon al in 2016
Eigenlijk heb ik in 2o16 de trend van ‘dit is mijn jaar niet‘ al gezet. Zoals de meeste lezers wel weten, begon alle ‘ellende‘ tijdens de zwangerschap van Suus. Ik kwam werkloos thuis te zitten, kwam 45 kilo aan tijdens mijn zwangerschap, werd na een mislukte inleiding van drie dagen verlost met een keizersnede en kreeg de ergste bekkenklachten pas na de zwangerschap. Waar mijn hoofd dus riep ‘yes, we zijn er weer!‘, schreeuwde mijn lichaam keihard ‘nee!‘. Ik belandde in de ziektewet en op die manier begon 2017 voor mij. Het werd al snel duidelijk dat het voornamelijk staande werk als apothekersassistente voorlopig niets voor mij ging worden. Daarom ging ik op zoek naar een nieuwe baan en die vond ik in maart 2017 in het ziekenhuis. Ik ging aan de slag als medisch secretaresse en de zon begon weer een beetje te schijnen. Inmiddels was ik ook flink afgevallen en begon ik weer meer te sporten. Ik voelde me hormonaal ‘ontzwangerd‘ en kon de hele wereld weer aan!
De wens voor een tweede kindje
Alles liep dus weer lekker op rolletjes en zo kwam de wens voor een tweede kindje bij ons beiden opborrelen. Op de eerste verjaardag van Suus was het dubbel feest: we hadden op die dag ook een positieve zwangerschapstest in handen. Maar al snel na deze test voelde ik me helemaal niet meer mezelf: er was absoluut geen sprake van een roze wolk. Neerslachtig, soms zelfs depressief en daarbij opgeteld bekkenklachten: ik had zo gehoopt dat het deze tweede zwangerschap beter zou gaan, maar ik had geen andere keus dan ermee te dealen. En zo belandde ik weer thuis, want helaas was er ook deze keer geen contractverlenging voor mij weggelegd. Normaal gesproken ben ik echt een heel positief type en probeer ik te denken in ‘oplossingen‘ in plaats van in ‘problemen‘, maar door de opeenstapeling van alles had ik hier echt wel moeite mee. Want voor de problemen op het gebied van de bekkenklachten, mijn werkloosheid en de hormonale shizzle die de zwangerschap met zich meebracht, is maar één oplossing: tijd. Tijd vergt geduld en laat ik zeggen dat ik niet vooraan in de rij stond toen ‘geduld‘ werd uitgedeeld. Een uitdaging dus!
2018: Nieuwe ronde, nieuwe kansen
Accepteren dat het niet anders is, dealen met de situatie en proberen toch het beste uit je dag te halen: het gaat me inmiddels iets beter af, maar ik blijf struggles ervaren. Maar in 2018 ga ik het allemaal anders doen. Voordat we het weten is het maart, de maand waarin we opnieuw een meisje mogen verwelkomen in ons gezin. Voor die tijd wil ik nog van alles doen: een soort ‘verlof Bucketlist‘ afwerken. Binnenkort zal ik hier dieper op in gaan. Maar hoewel 2018 al bijzonder wordt door de komst van ons tweede kindje, ga ik de regie over mezelf en mijn leven weer in handen nemen. Uitzoeken wat ik wil: aan het werk, maar hoe, waar en wat? Afvallen, want die vreselijke kilo’s moeten gewoon #wegwegweg en ik wil weer sporten zodra ik groen licht krijg van de gynaecoloog en fysiotherapeut. Mijn doel is dus om weer de leukste versie van mezelf te worden, niet alleen voor mezelf maar bovenal voor de kindjes en Erik. Meer schijt hebben aan wat andere mensen van mij vinden of over mij denken te weten. Weer sterk in mijn schoenen staan, zoals de Karin van een paar jaar geleden. Niet bij de pakken neerzitten maar het heft in eigen handen nemen. 2018, I’m ready!
Hoe was jouw jaar 2017? En wat ben je van plan voor 2018? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook, Instagram of Twitter!
Bron: foto 2017
Mijn 2017 begon ook niet zo tof. Pas na april werd het leuker. Ik heb er ook een blog over geschreven. 6 januari komt hij online. ? hoop dat 2018 een mooi jaar wordt! Een betere nu er een tweede komt en voor jezelf meer rust!
Ben erg benieuwd naar je blog, Marjolein. Waar kan ik ‘m vinden? Ik hoop dat jouw 2018 ook een stuk mooier wordt!
2018 wordt jou jaar!!! En sowieso moet je schijt hebben wat andere van je vinden!! Belangrijkste is wat je kindjes en man van je vinden. De rest is bijzaak! ? Hihi wijze woorden… Zijn ook naar mezelf bedoeld? haha
Hihi, lastig he! Maar ik ga er wel voor! Doe je mee?
2017 was ook niet mijn jaar… en ook ik hoop dat het in 2018 allemaal beter loopt.
Ik moet nog een bucketlist maken, maar in mijn hoofd weet ik al wat ik wil gaan doen.
Alle goeds voor 2018 lieve Karin! Ik hoop dat de zon voor ons beiden weer meer gaat schijnen.
Ik wens jou precies hetzelfde toe Christa!!
“Nieuwe ronde, nieuwe kansen”, zo is het maar net. Het komt allemaal wel goed. Dat geloof ik inmiddels! Fijne jaarwisseling!
Zo ervaar ik het ook echt! Jij ook alle goeds voor het nieuwe jaar en een fijne jaarwisseling!
Ik heb een prachtige dochter gekregen, maar wel de helft van het jaar ziek thuis gezeten. 2 januari begin ik weer te werken. Ik ben er nog lang niet, na een keizersnede en nog steeds gebroken nachten, maar misschien is het wel weer goed om het ritme er weer in te brengen. Go Karin! We maken er een mooi jaar van!! ?
Heftig Tessa! Ik hoop dat je eerste werkdag is meegevallen en wens jou ook een heel mooi jaar toe!
Ach wat vervelend allemaal, ik begrijp je heel goed, ik had ook geen typische roze wolk zwangerschap. Dealen is het enige dat je kunt. Maar je bent sterk, je komt er wel weer bovenop. En dat werk dat komt vast ook wel goed, moet je kijken wat je bereikt met je blog, mag je heel trots op zijn!
Wat een lief berichtje Roelina! Dankje :)