Vanuit huis werken: hoe bevalt dat na 1,5 jaar?

Anderhalf jaar geleden hakte ik de knoop door: ik schreef mijn tweede bedrijf in bij de KvK en ging helemaal voor mezelf beginnen. Inmiddels ben ik alweer een tijdje bezig en vandaag vertel ik over vanuit huis werken: hoe bevalt dat na 1,5 jaar?

Vanuit huis werken

Wow, wat vond ik het spannend om anderhalf jaar geleden officieel de keuze te maken om voorlopig niet voor een werkgever te werken. Vanaf dat moment was ik ‘eigen baas’, ZZP’er en besloot ik er vol voor te gaan. De blog was al wat langer ingeschreven bij de KvK, maar nu stonden ook mijn werkzaamheden als virtueel assistent geregistreerd onder de naam ‘MultiMeisje’. Vol goede moed stortte ik me in dit nieuwe avontuur, begon aan een thuisstudie en zette in de tussentijd ook alle zeilen bij om Mama’s Meisje te laten groeien. Ik volgde een traject via het UWV omdat ik tijdens mijn tweede zwangerschap werkloos was geworden en door bezuinigingen geen contractverlenging had gekregen. Een nare herhaling van de geschiedenis, want ik was ook al eens werkloos geraakt tijdens mijn eerste zwangerschap. Precies om die reden waagde ik nu de gok: deze ervaringen waren ronduit k-u-t en daarnaast kampte ik nog met allerlei zwangerschapserfenissen zoals bekkenklachten. Ik kon daarom mijn voornamelijk staande beroep als apothekersassistente niet uitvoeren. Tel daarbij een HBO-diploma op die momenteel net zoveel waard is als een stoeptegel en je snapt dat ik mijn heil zocht in een andere uitdaging. Hoe het thuiswerken na 1,5 jaar bevalt en waar ik allemaal tegenaan gelopen ben? Lees maar mee…

Beginnersfout als ondernemer

Na een half jaar schreef ik een update over of thuiswerken nou wel zo’n goede keuze was. Een beginnersfout als ondernemer die ik maakte: huishoudelijke dingen tussendoor doen of privéafspraken zoals een tandartsbezoek plannen op een werkdag. Ik had met wat tegenslag te kampen, want in de winter waren we hier om en om ziek. Echt, ik kan niet eens op één hand tellen hoe vaak de dames koortsig van de opvang moesten worden gehaald of ’s ochtends ziek in bed lagen. Aangezien het voor Erik een stuk lastiger is om daarop in te spelen, kwam dat vooral op mijn schouders neer. Dat is helemaal niet erg, want mede daarom hebben we ervoor gekozen dat vanuit huis werken voor mij de beste optie was. Toch merkte ik na anderhalve maand griepvirussen dat ik mijn focus compleet kwijt was. Als ik mijn laptop startte om aan de studie te gaan, moest ik voor mijn gevoel weer helemaal opnieuw beginnen en dus schoot het voor geen meter op. Het ging wel eens door mijn hoofd: heb ik wel de goede keuze gemaakt? Toch verdwenen de virussen in het voorjaar en in de zomer rondde ik mijn thuisstudie af. Hieperdepiep! Ware het niet dat er weer andere dingen gebeurden die ik niet had verwacht!

Zwanger

Ondertussen had de blog namelijk niet stil gestaan. Mama’s Meisje haalde aan het eind de zomer ruim 30.000 unieke bezoekers per maand binnen en ik kreeg steeds meer betaalde samenwerkingsverzoeken. Ook werd ik meer benaderd voor samenwerkingen op Instagram, een kanaal waar ik sinds begin van het jaar veel energie in stak. Die greep ik natuurlijk met beide handen aan, want er moet ook brood op de plank komen. Voor Mama’s Meisje hoefde ik weinig ‘nieuws’ meer uit te vinden, dit liep als een geoliede machine en daardoor verdween het werken als virtueel assistent wat meer op de achtergrond. Ik had niet verwacht dat het zo goed zou gaan met de blog en besloot dit voorrang te geven omdat het ‘nu of nooit’ gevoel naar boven kwam. Vervolgens werd ik eind september zwanger van baby nummer 3 en leerde ik een vorm van misselijkheid kennen die ik nog niet eerder ervaren had. Gevolg: als aanvoerder van team campingsmoking was ik al blij als ik weer een dag alleen met de kids had ‘overleefd’ en de blog een beetje liep. MultiMeisje verdween nóg verder naar de achtergrond en stiekem baalde ik daar enorm van.

‘Normale’ tijden

Nu kan ik natuurlijk enorm balen en zwelgen in zelfmedelijden. Zo zit ik niet in elkaar, want ik denk liever in oplossingen dan in problemen. Thuiswerken is pittig, het vergt veel zelfvertrouwen en discipline maar je hebt ook niet alles in de hand. Erik werkt superveel en we hebben geen groot vangnet om ons heen, dus we fixen de zorg voor de kindjes voornamelijk zelf. Is er één ziek, dan vang ik dat op en daarom is thuiswerken de beste keuze geweest voor ons gezin. Twee dagen per week gaan de dames naar de opvang en werk ik zo’n 20 uur. Daarnaast werk ik veel in de avonden, in het weekend en ‘losse’ uurtjes overdag. Ik werk nog steeds met een planning die ik zelf maak en daar houd ik me ook zoveel mogelijk aan. Als je buiten de deur werkt kun je ook niet zomaar je werk afzeggen of minder uren maken. Al met al maak ik fulltime uren, maar niet tussen 9 en 5. Dat gaat er bij een aantal mensen nog steeds niet in, want werken doe je a) niet vanuit huis en b) op ‘normale’ tijden. Dat trok ik me in het verleden aan, maar uiteindelijk boeit het me nu niets meer. Al sta ik er nog steeds verbaast van te kijken als ik een vacature krijg doorgestuurd… In principe besteed ik de meeste tijd aan mijn blog, maar daar wil ik de komende tijd verandering in brengen.

Realistische planning

Vorig jaar maakte ik de keuze om van dagelijks bloggen terug te gaan naar vijf blogs per week. Dat is de beste keuze ooit geweest, want het heeft de rust teruggebracht en ik kon mijn thuisstudie afmaken. Daarnaast werkt het voor mij niet om te ‘moeten’. Blogs plaatsen om te plaatsen is niet zo mijn ding, ik besteed die tijd liever ergens anders aan. Toch merk ik dat de balans compleet weg is: mijn blog krijgt alle aandacht en mijn werkzaamheden als virtueel assistent staan behoorlijk on hold. Mijn streven is om daar dit jaar verandering in te brengen, maar ik heb wel een realistische planning. Ik ben tenslotte zwanger van onze derde dochter en dat brengt nogal wat veranderingen teweeg in ons gezin. Dit voorjaar verwachten we haar en iedere ouder kan bevestigen dat de eerste periode met een newborn nogal chaotisch is, helemaal als het de derde is. Iedereen moet even wennen, het ritme moet opnieuw uitgevonden worden en in mijn ogen is het dan nutteloos om mezelf doelen te stellen qua thuiswerken. Daarbij zijn die andere twee dames ook in a blink of the eye groot geworden en wil ik volop genieten van de kraamperiode.

Ambitieuze plannen

Begrijp me niet verkeerd: ik heb hele ambitieuze plannen, maar first things first. De blog loopt lekker, maar vanaf 28 weken zwangerschap zal ik langzaam minder blogs plaatsen. Hierdoor ontstaat er ruimte voor mijn lijstje met to do’s achter de schermen. De technische kant van mijn website onderhouden, oude blogs herschrijven en updaten en de linkstructuur eens grondig aanpakken. Allemaal zaken die veel invloed hebben op de bezoekersaantallen, maar die wel veel tijd kosten en steeds onderop de stapel belanden. Dit leek me een ideaal klusje voor het derde trimester, want de ervaring leert dat ik dan wat minder beweeglijk en energiek ben. Ik nestel me dan dus lekker met m’n laptop op de bank, in bed of achter mijn bureau om deze lijst met klusjes af te werken. Vanaf 34 weken ga ik met verlof, maar dat betekent niet dat ik stilzit. Als blogger krijg je vaak kort van tevoren leuke samenwerkingen aangeboden en daarom zal ik gewoon doorwerken tot aan de bevalling. Weliswaar op een aangepast tempo, maar helemaal ‘vrij’ ben ik niet. En dat vind ik helemaal niet erg, want ik heb het leukste werk dat ik me op dit moment kan voorstellen. Als de baby er eenmaal is, zal ik wel de volle 10 weken pakken om te genieten en een pas op de plaats te doen. Maar daarna ga ik alle zeilen bijzetten om MultiMeisje met een geheel nieuw aanbod door te starten en Mama’s Meisje lekker aan de gang te houden! Al met al vind ik vanuit huis werken nog steeds de beste keuze, ondanks dat ik de vorige keer een nare reactie kreeg over het wegcijferen van mijn carrière voor mijn partner. Ik heb veel geleerd van de tegenslagen en beginnersfouten. Ik leer nog steeds veel van het ondernemerschap en ga er vol voor om aan het eind van dit jaar tevreden terug te kunnen blikken!

Vanuit huis werken: zou dat iets voor jou zijn? Hoeveel uur per week werk jij? En hoe vangen jij en je partner het op als je kindje(s) ziek is/zijn? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook of Instagram!