Vijf weken is het inmiddels geleden dat onze Niene geboren werd. Ik vond het wel eens tijd voor een update: hoe gaat het nu met ons? Hoe doet Niene het, wat vindt Suus van haar kleine zusje en hoe ben ik er aan toe na de bevalling? Vandaag vertel ik daar meer over.

Een fijne en rustige start

Hoewel de bevalling deze keer best een rollercoaster was, hebben we toch een hele fijne start gehad. Zoals ik in de blog over onze kraamweek vertelde, vond ik het heerlijk om na drie dagen weer thuis te zijn en me in de watten te laten leggen in mijn eigen fijne omgeving. Het was gewoon genieten, iets dat na de geboorte van Suus wel heel anders was. Ten eerste duurde de bevalling van Suus al veel langer en was ik zelf ziek door zwangerschapsvergiftiging. Kort na haar geboorte kreeg Suus complicaties, waardoor we veel langer moesten blijven. Gelukkig is dat bij Niene allemaal niet gebeurd en konden we gewoon volgens protocol naar huis. Erg fijn om te ervaren dat het ook op deze manier kan en we hebben de schade van een gemiste kraamweek nu dubbel en dwars ingehaald. We hebben er bewust voor gekozen om het rustig aan te doen wat betreft kraamvisite en dat is ontzettend goed bevallen. Een fijne en rustige start dus voor ons!

update hoe gaat het nu met ons

Een ideale baby

De reden dat we de vorige keer zo lang in het ziekenhuis verbleven, was omdat Suus twee keer een ademstilstand kreeg vlak na haar geboorte. Eenmaal thuis kwamen er allerlei dingetjes bij zoals veel spugen, obstipatie en Suus was snel overprikkeld. Dus hebben we best wel een ‘zorgenkindje‘ gehad en was ik sowieso vrij onzeker of ik alles wel goed deed voor ons meisje. Niene is een heel andere baby. Ik weet niet of het een ‘typisch tweede kind-ding‘ is, maar ze is super relaxt en geeft eigenlijk alleen een gil als ze wil eten, er een boertje dwars zit of als ze een beetje mamahonger heeft. Ik wil het niet ‘jinxen‘ of anderen de ogen uitsteken, maar tot nu toe gaat het echt super met deze makkelijke baby. Erg fijn en we hopen dat het zo blijft gaan!

Even wennen voor de grote zus

Grote zus worden is niet niks! Ik vertelde al dat we het rustig aan wilden doen met kraamvisite en dat deden we vooral voor Suus. Zo gaven we haar alle tijd en ruimte om te wennen aan de nieuwe situatie. Iets wat Suus erg nodig heeft en waar ze heel goed op reageerde. Want hoewel ze een hele lieve en trotse grote zus is, had ze ook haar momentjes en dat mag ook. Nu is ze helemaal gewend aan haar kleine zusje en kan ze zelfs haar naam al zeggen. Ze helpt met flesjes, luiers aangeven of het muziekdoosje aanzetten. Maar het allerleukst vindt ze dat ze Niene mag vasthouden op de bank. En dat is weer een smeltmomentje voor mama. Ik ben blij dat we het op deze manier hebben aangepakt en ben heel trots op Suus! Het is ook niet niks als je ineens je papa en mama moet delen!

img 2785

Bekkenklachten en kwaaltjes

Save the best for last, al gaat het met mij niet heel geweldig. Ik voel me geestelijk trouwens heel fijn en ben blij dat de neerslachtige klachten zich echt alleen beperkt hebben tot het begin van de zwangerschap. Dat geldt helaas niet voor de bekkenklachten. De eerste vier weken na de geboorte van Niene heb ik extreem rustig aan gedaan. Nu probeer ik weer meer te doen en merk ik dat ik er gigantisch veel last van krijg. Balen, maar niet geheel onverwacht. Momenteel plaagt mijn rug me vooral, omdat ik allerlei spieren gebruik ter compensatie. De fysio is dus weer AAN en ik moet proberen alles rustig op te bouwen. Dat is een lastig puntje: de luiers verschonen zich niet vanzelf, de flesjes worden niet kant en klaar geleverd en ook de peuter raapt zichzelf niet van de vloer. Is het andere moeders wel eens opgevallen hoeveel je bukt en hoezeer alles zich op de grond afspeelt sinds je mama bent? Ab-nor-maal haha! Daarnaast probeer ik mijn chaotische huishouden ook nog enigszins binnen de perken te houden. Ik laat al veel liggen (iets wat écht niet relaxt is als je een perfectionist bent), maar aangezien alles zoveel moeite kost, heb ik al een weektaak aan de was. Tijd is het toverwoord en aangezien het de vorige keer ruim acht maanden duurde voordat ik weer bij elkaar geraapt was, geef ik het dus ook nu weer de tijd. Maar wel met een hele andere mindset dan de vorige keer. Ik ben ontzettend gelukkig met ons prachtige gezin en kan, ondanks de klachten, nu zwaar genieten. Ik baal er heus wel van en kan ook mijn momentjes hebben, maar ik weet dat het allemaal weer goedkomt! Helemaal omdat ik zo’n lieve knappe geliefde heb die naast zijn drukke baan ook thuis superveel bijspringt. Samen staan we sterk!

Hoelang duurde jouw herstel na de bevalling? Voelde jij je al gauw weer de oude of heeft dat, net zoals bij mij, wat langer de tijd nodig (gehad)? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook, Instagram of Twitter!

Liefs Karin