Daar sta ik, in het hoekje van de keuken. De peuter vermaakt zich prima met stickers, papier en potloden. Maar die dreumes? De one year old speelt rustig in de box, maar zodra ik in beeld kom, schreeuwt ze moord en brand. Het is een fase… hoop ik?! Toen ik dit deelde via mijn stories op Instagram, werd mijn inbox overspoeld met berichtjes van herkenning. Wij moeders blijken geregeld sluipend door het huis te gaan, hopende dat de dreumes ons niet ziet. Typisch gevalletje momlife… Lees je mee?
Handenbindertje
Mijn dreumes is sinds een paar maanden compleet gefixeerd op waar ik ben en wat ik doe. Volgens mij knipte de gynaecoloog 14 maanden geleden de navelstreng door, maar ergens is ie ineens weer tevoorschijn gekomen. Ik kan geen kant op of ze zet een keel op, standje luchtalarm. Nu ben ik helemaal niet zo’n moeder die op elk piepje en zuchtje reageert, maar dit valt écht niet te negeren. Zou ik dat wel doen, dan hebben we altijd nog een bijdehante peuter in de buurt die mama er met een alleszeggende frons op wijst dat haar zusje huilt. Waarop dat zusje mij weer ziet en nóg harder brult. Sinds ons handenbindertje deze verschijnselen vertoont, sta ik dus regelmatig héél stil te zijn op een niet nader te bepalen plek in huis. En blijkbaar ben ik niet de enige: typisch momlife…
Zorgen dat de baby je niet ziet
Ik moest wel lachen toen ik de berichtjes van andere mama’s zag. Vooral omdat ik een plaatjesdenker ben. Ik zie het dus al voor me, al die huishoudens waar moeders doorheen sluipen in de hoop dat de kleine ze niet ziet. Dat je je voet nét op de verkeerde traptrede zet, het kraakt en shit, betrapt! Dat je, net als ik, in het hoekje van de keuken gaat staan, zodat ze je vanuit de box niet kan zien en je even rustig aardappels kunt schillen zonder 4000 decibels aan je oren. Dat je je als een soort FBI agent langs de muren voortbeweegt en op je tenen loopt om te zorgen dat de baby je niet ziet. In je eigen huis :P
LEES OOK: Dit doet iedere peuter! (Ja, ook die van jou…)
Het is een fase
Want ze kunnen het wel hoor, rustig spelen. Als jij maar niet in beeld bent ;) Ondertussen kijkt je partner je verbaasd na wanneer jij weer door de gang sluipt en “sssssst” doet als hij iets te hard praat. Maar net zoals bij ieder ander ding, houden we ons vast aan het mantra: het is een fase!
Wat zeg jij: typisch momlife of niet? Sluip jij wel eens door je eigen huis? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook of Instagram!
Hahaha heel erg herkenbaar. Ik maak met de one year OLD vaak bewust geen oogcontact omdat ze dan inderdaad gelijk naar me toe komt en aan me hangt .
Mathiske onlangs geplaatst…Ben ik een ploeter moeder?
Handenbindertjes zijn het!
Hahaha, ja vroeger. En ik herinner mij ook levendig dat ik niet wilde dat zij teveel zou snoepen. Ik ontzettend veel trek had en stiekem dacht een stuk ontbijtkoek te eten. Ik hoor de trappelende voetjes van mijn 3-jarige destijds nog aankomen. Ik propte het ding in mijn mond en na heel snel en hard kauwen keek ik heel blanco (dacht ik). Waarop zij zei: “Mama, ik ruik … koek!”. Betrapt!
Rory onlangs geplaatst…Uitstelgedrag, herken jij dit ook?
Hahaha, geweldig!