Cliché maar waar: ‘ineens’ zijn we aanbeland bij de laatste dag van dit jaar en kijk ik terug… Voor mijn gevoel had ik een heleboel ambities en doelen, maar is er weinig van terechtgekomen. Ondanks de tegenslagen leerde ik om bewuster te genieten en om dingen los te laten. Ik zette alles op een rijtje in deze blog: terugblikken op 2021. Lees je mee?
Het begin van 2021
We begonnen 2021 net zoals we ‘m eindigen: in lockdown. De kerstvakantie van 2020-2021 duurde extreem lang, want de kinderen gingen pas in februari weer naar school. Als thuiswerkende mama schoof ik wederom al mijn doelen op de lange baan: het gezin werd weer mijn enige prioriteit! In de maanden dat we thuis waren, ontpopte ik me tot een ware knutselmoeder en probeerde ik tussen de bedrijven door om campagnes en samenwerkingen te draaien zodat ik geen inkomsten misliep. Het was flink aanpoten en eigenlijk tekende die rommelige start het terugkerende gevoel dat ik in 2021 had: ik wilde een heleboel, maar er kwam niet veel van terecht. Over Mama’s Meisje kletste ik je eerder deze week bij, in deze blog ga ik vooral in op mijn persoonlijke jaar. Toch besloot ik om niet bij de pakken neer te gaan zitten. Roeien met de riemen die je hebt en kijken naar wat wél lukt, dat was voor mij de enige manier om de positiviteit vast te houden.
Bewuster mijn tijd indelen
Nadat in februari de kinderen weer naar school en opvang gingen, had ik mijn vaste werkdagen weer terug en stortte ik me als een kip zonder kop op mijn zakelijke to do’s. Dat die to do list inmiddels meterslang was geworden, hoef ik je niet uit te leggen. Werkelijk álles wat ik tijdens mijn zwangerschapsverlof in 2020 had willen doen, was blijven liggen door de lockdown van destijds. Ik had het gevoel dat ik dat nú moest inhalen, maar op werkgebied liep het ondertussen storm en dus was ik vooral bezig om dat allemaal af te krijgen. Tel daar een huishouden, een gezinsleven en alles daar omheen bij op en je snapt: het werd een chaos. Een knagend gevoel, ‘je doet niet hard genoeg je best!’, heel veel willen maar niet alles tegelijkertijd kunnen: het voelde allemaal heel vervelend. Al snel realiseerde ik me dat ik mijn tijd bewuster moest indelen. Plannen en je dan ook aan die planning houden. De ene dag betekende dit dat ik mijn punten voor die dag niet allemaal kon afstrepen en er een aantal moest meenemen naar de volgende dag. Terwijl ik op een andere dag alles moeiteloos afstreepte en ’s avonds lekker met de beentjes op de bank kon. Al met al leerde ik beter inschatten hoe ik mijn week wilde indelen en wat het handigst en meest efficiënt werkt zonder dat ik op m’n tandvlees ga lopen. Zeker omdat er vanaf de zomer meer op mijn schouders terecht is gekomen.
Loslaten
Ook in deze blog ga ik er niet over uitweiden, maar sinds de zomer heeft Erik een burn-out en dus kwam er automatisch meer op mijn schouders terecht. Voor mij een teken om nóg beter op mezelf te passen. Het is niet leuk als je voor het tweede jaar op rij je persoonlijke doelen en ambities op de lange baan moet schuiven omdat je er door omstandigheden geen tijd, ruimte en energie voor hebt. Maar ik had natuurlijk al besloten om te kijken naar wat wél lukt. Kleine stapjes zijn ook stapjes, maar ik heb moeten leren loslaten. Niet in problemen denken, maar in oplossingen. Het was een proces, want ik wilde alles tegelijk: meer bewegen, afvallen, leuke dingen ondernemen met de kinderen, op zakelijk gebied knallen, een leuke vrouw, zus, dochter, vriendin en persoon zijn voor mijn omgeving. Eindstand lag ik iedere avond veel te laat in bed om dat allemaal vol te houden en dat is natuurlijk roofbouw plegen op jezelf. En dus moest ik meer go with the flow worden, iets wat voor mij als perfectionist een hele uitdaging was. Oké, het lukt nu misschien niet om 3 keer per week te wandelen én 2 work-outs te doen, maar 1 keer wandelen en meer water drinken lukt wél. Nee, ik kan niet bij ieder feestje of verjaardag zijn, maar een appje of kaartje sturen lukt wél. Ik ben ook maar een mens, maar wel eentje die zich het liefst in allerlei bochten wringt om erbij te zijn en te doen wat ze gepland had te doen. Bijzijn is meemaken en hoewel ik voor mijn gevoel helemaal in dat motto wilde leven, lukte dat in 2021 niet. Het zorgde voor mixed feelings maar gaandeweg het jaar vond ik daar meer rust in. En nu we uitkijken naar 2022 ben ik hoopvol voor de herkansing!
Boek kinderwens: gesloten!
Ken je die mop van die vrouw die tijdens haar derde keizersnede gesteriliseerd zou worden? Dat ging dus niet door, maar in 2021 was het wél zover! Ik schreef er al uitgebreid over in deze blog, maar voor mij voelt dit nog steeds als de beste keuze. Het geeft zoveel rust en het boek kinderwens is nu officieel gesloten. Met die sterilisatie kwam ook de focus op mezelf weer meer naar voren dit jaar. Het klinkt gek, maar in de afgelopen jaren was ik óf zwanger óf in het eerste jaar na de bevalling en ik zat toen zó in de modus van het moederen en het gezinsleven. Nu ontstaat er weer ruimte voor wat ík wil en kan en daar ben ik echt helemaal aan toe. Dat er dan allerlei omstandigheden zijn waardoor dat niet lukte of van mijn prioriteitenlijstje af moest, zorgt er alleen maar voor dat ik enorm zin heb in 2022 en hoop dat ik dan wél kan afstrepen wat ik in 2020 en 2021 al had willen doen. We zijn gezond, we hebben het goed en ik ben enorm dankbaar voor onze drie prachtige meiden, maar ik ben echt kláár met baby’s.
Bewust genoten
Nou, het lijkt wel een hele klaagzang maar wat hebben we veel leuke en fijne momenten gehad in 2021! We genoten als gezin van weekendjes weg bij De Boshoek, De Sallandshoeve en op Vakantiepark Molenwaard en in de zomer van een weekje in Friesland. In maart vierden we Niene’s derde verjaardag, in mei werd Linn een jaar en in juli tikte Suus de vijf aan. In februari lag er een dik pak sneeuw, in april trokken we de rokjes en jurkjes uit de kast en deze zomer genoten we dan eindelijk van onze tuin! We plukten tulpen in de pluktuin, liepen onder de bloesembomen door, knuffelden met de puppy’s bij mijn ouders en maakten fietstochtjes. Een ritje in de stoomtrein, oude brandweerwagens bewonderen, met vriendjes naar de dierentuin of een hele middag films kijken onder een dekentje op de bank. Rennen over de maïsbult, vegen in de tuin, wandelen door het bos of spelen in de speelhoek. De tuinverbouwing werd afgerond, we kregen nieuw behang in de woonkamer, lieten de slaapkamer restylen en namen afscheid van heel veel babyspullen. Ik ruimde in de laatste maanden van het jaar een heleboel op, gaf een heleboel weg en verkocht een aantal dingetjes via de plaatselijke verkoophoek en mijn kastje account op Instagram. Een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd. We deden alle opbrengsten in een potje en gaan dit in 2022 gebruiken om samen, als gezin, leuke dingen van te doen. Ja, hard werken staat in 2022 op het programma, maar hard genieten nog meer! Want niet genoten is altijd mis.
Hoe kijk jij terug op het jaar 2021? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook of Instagram!
Geef een reactie