Stoppen met de speen: onze ervaring (+ TIPS!)

Hoe heb jij het stoppen met de speen aangepakt? Ik zag er flink tegenop! Suus kreeg als pasgeborene twee keer een ademstilstand en daarom drukte de kinderarts ons op het hart haar vooral een speen te geven. Inmiddels zijn we ruim tweeënhalf jaar verder en is ze van de speen af. Vandaag vertel ik waarom de speen onze lifesaver was én hoe het stoppen verliep. Ook deel ik tips van andere mama’s! Lees je mee?

Kans op wiegendood

Nadat Suus in 2016 met een spoedkeizersnede ter wereld kwam, waren we blij en vooral opgelucht dat het allemaal goed afgelopen was. Ons meisje was er en nu kon ik me richten op mijn herstel. Ik heb op de blog al eens verteld dat dit al snel een andere wending nam: Suus kreeg twee keer een ademstilstand en wij schrokken ons te pletter. Ze werd aan de monitor gelegd om een oorzaak te vinden voor dit stoppen met ademen. Door de artsen werd verteld dat er een grotere kans op wiegendood was, iets dat je écht niet wil horen als je net mama en papa bent geworden. Ons werd op het hart gedrukt om haar zeker een half jaar bij ons op de kamer te laten slapen en om haar een speen te geven. Dit speentje zou er namelijk voor zorgen dat ze minder diep in slaap viel en daardoor zou de kans op wiegendood kleiner zijn. Nu was ik sowieso wel van plan om mijn baby een speen te geven, maar sindsdien waren Suus en de speen onafscheidelijk. Tot haar eerste verjaardag…

Lifesaver

Ik en mijn principes vonden het namelijk welletjes en ik besloot dat ze de speen voortaan alleen nog in bed mocht hebben. Het speentje bleef dus boven als Suus mee ging naar beneden en de eerste tijd verliep dat prima. Maar langzamerhand voelde ons meisje zich steeds vaker ziek, hangerig en huilerig en dus kwam de speen weer in beeld. Achteraf bleek Suus klachten te hebben vanwege coeliakie, maar dat wisten we toen natuurlijk nog niet. En dus was de speen een lifesaver: een troost waardoor ze minder verdrietig was en zich kon ontspannen. Het speentje was weer 24/7 in beeld en dat is het daarna vrij lang gebleven. Maar in de tussentijd startten we een glutenvrij dieet en daardoor knapte ze zienderogen op. Daarom vond ik het een paar maanden geleden een poging waard om te stoppen met de speen.

Stoppen met de speen

Waarom ik het stoppen met de speen wilde proberen? Steeds vaker lag het ding ergens onder het bed en mevrouw sliep gewoon door, dus ze kon prima zonder was mijn gedachte. Ook leek het me beter voor haar gebit en stel dat het niet zou lukken, dan zouden we over een tijdje wel weer eens een poging doen. Ik zag er wel tegenop en voorzag een boel drama’s, maar ik had ook het gevoel dat ze er wel aan toe was. Ze vertelde zelf steeds vaker dat ‘speenie‘ voor Niene was en dat Suus een grote meid is. Prrrrima, dus op een avond toen ze dat weer vertelde, pakten we gelijk door. Ik zei dat er ook een baby was die haar speentje kwijt was, dat vond Suus heel zielig. Samen hebben we het speentje voor de voordeur gelegd, zodat de mama van die baby het speentje kon meenemen. Dat deed ze zelf en daarna ging ze heel trots naar bed. Al snel vroeg ze wel waar ‘speenie‘ was, dan legden wij uit dat ze die aan de baby had gegeven. Sindsdien gaat het goed, ze heeft een paar keer gejammerd om haar speen maar verder no big drama. Fijn dat het zo soepel ging en weer een hoofdstuk afgesloten! En voor Niene proberen we ook steeds vaker het speentje boven te laten als ze wakker is.

Tips en ervaringen van andere mama’s

Via Instagram vroeg ik om tips en ervaringen van andere mama’s. De ene mama begint met afbouwen vanaf 8 à 9 maanden, terwijl de andere mama het van het kind zelf laat afhangen. Zo zijn er dus baby’s die alleen in bed een speen hebben en kinderen van 2,5 à 3 jaar die een speen hebben. Volgens mij moet iedereen daarin lekker doen wat ze zelf willen, dus geen veroordelingen of commentaar op deze blog :) Tips die werden gegeven:

• Begin met afbouwen door de speen overdag in bed te laten. Bijvoorbeeld: speentje ligt te slapen in bed.
• Of stop ‘cold turkey‘: wel wordt aangeraden om eerst de speentijd in te perken tot de slaapjes om de overgang van speen naar niets een beetje te laten wennen.
• Als je kindje wat ouder is: leg het uit of lees samen een boekje over de speen. Enkele tips: het ‘Stoppen met Foppen‘ boek, ‘Sem zonder speentje‘ en ‘Ik wil mijn speen!‘.
• De speen meegeven aan Sinterklaas.
• De speen afknippen. Geen idee hoe dit werkt, maar het werd best vaak genoemd.
• Geen nieuwe speen geven als de speen kapot is gebeten.
• Afwachten tot het kind het zelf aangeeft en het speentje weglegt of weggooit.
• Omkopen met cadeautjes (deze had ik zelf ook achter de hand!).
• Speen is ‘kwijt’: wel uitkijken dat je ‘m goed verstopt ;)
• De spenenfee: neemt speentjes mee maar geeft wel een cadeautje terug als je goed gaat slapen zonder speen.
• Koop geen nieuwe speen, zodat je niet in de verleiding komt er alsnog weer één te geven.
• Veel mama’s geven aan het stoppen met de speen te hebben geprobeerd in een rustige periode. Dus niet als je net gaat verhuizen, als er een broertje of zusje komt of een andere spannende gebeurtenis.
• Blijf standvastig! Ga ervan uit dat je kindje heus nog wel naar die speen gaat vragen, maar als je weer toegeeft, dan kun je later weer opnieuw beginnen. Even volhouden dus!
• Trek je niets aan van ‘wat normaal is’. Jij voelt het beste aan wanneer je kindje eraan toe is. Zoals één mama zei: “op hun 18e zijn ze vast wel van de speen af“.

Hoe verliep het stoppen met de speen bij jouw kindje(s)? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook of Instagram.