Een spoedkeizersnede vs. geplande keizersnede: ik maakte ze beiden mee en vertel vandaag meer over mijn ervaringen! Waar zat voor mij het grote verschil in? Lees maar mee!
Geen natuurlijke bevalling
En dan ‘opeens’ heb je drie kinderen die alle drie met een keizersnede op de wereld gekomen zijn! Dat plaatje had ik niet bepaald in mijn hoofd toen ik voor het eerst zwanger was. Vooral bij die eerste had ik al een heel scenario geschreven en gaandeweg kreeg ik steeds meer in de gaten dat het beter was om het maar op me af te laten komen, want alles ging anders. De bevalling liep twee keer uit op een ongeplande keizersnede en dus was het de derde keer duidelijk: ik zou geen natuurlijke bevalling meer meemaken. Best jammer, maar toch was die geplande keizersnede weer een hele nieuwe ervaring. We maken een tripje down memory lane waarin ik meer vertel over mijn ervaring met een spoedkeizersnede vs. geplande keizersnede.
Verschil tussen spoed en spoed
Zo’n spoedkeizersnede, dat klinkt natuurlijk super heftig, maar in mijn geval betekende het twee keer iets anders. De geboorte van Suus was nogal een verhaal apart; negen letters, begint met een d en eindigt op een g (*voor wie het antwoord niet weet, scroll helemaal naar beneden, haha). Na een inleiding die drie dagen duurde, inclusief dagenlang vol in de weeën die maar 3 centimeter ontsluiting opleverden, gingen we vlug naar de OK. Suus deed het niet meer goed in mijn buik, ik had pre-eclampsie en was ver van de wereld en dus kreeg ik een spoedkeizersnede. Spoed zoals het woord ‘spoed’ bedoeld is: die baby moest er rap uit. Daardoor was de sfeer op de OK gespannen: er werd snel een ruggenprik gezet en ik heb in totaal 30 minuten op de OK gelegen: het klusje was gauw geklaard. Bij Niene werd ik weer ingeleid: ik mocht deze keer proberen om natuurlijk te bevallen, maar Niene werd op de echo’s groot ingeschat dus wilde de gynaecoloog me niet overtijd laten lopen. Lang verhaal kort: met 10 centimeter kreeg ik pijn in de oude wonden en mocht ik niet persen, dus moest de baby met een keizersnede worden gehaald. Dat ging echt een stuk rustiger dan bij Suus: deze baby voelde zich nog prima, ik had geen persweeën en er was weinig paniek. Het was alleen wel even handig om niet te lang te wachten, ik had tenslotte al volledige ontsluiting. De sfeer op de OK was echter heel relaxt, al was deze spoedkeizersnede niet helemaal meer wat ik verwacht had met de eindstreep in zicht. Het verschil tussen spoed en spoed: die tweede ervaring leverde me géén trauma op, in tegenstelling tot de eerste.
LEES OOK: MIJN ERVARING MET 3 KEER EEN SECTIO!
Spoedkeizersnede vs. geplande keizersnede
Toen ik na de termijnecho van Linn bij de gynaecoloog op controle kwam, werd mijn voorgeschiedenis qua bevallingen al gauw doorgenomen. Dat ik deze keer zou bevallen met een geplande keizersnede, stond vast. Dat wist ik al voordat ik zwanger werd, omdat dit tijdens de nacontrole van Niene nog eens werd benoemd. Dat is al één van de belangrijkste verschillen tussen een spoedkeizersnede en een geplande keizersnede: je weet van tevoren precies waar je aan toe bent. Bij Suus en Niene had ik allebei de wens/hoop dat ik natuurlijk zou bevallen. Bij Suus werd ik dus totaal verrast, bij Niene wist ik dat de kans erin zat dat het uit zou lopen op een keizersnede. De wetenschap dat ik me nergens anders op hoefde voor te bereiden dan op die geplande keizersnede vond ik de derde keer héérlijk: wat een rust! Ook de manier waarop ik de spoedkeizersnede vs. geplande keizersnede heb ervaren, was een wereld van verschil. Bij de spoedjes was ik a) van de wereld, b) er niet op voorbereid, dus overwhelmed en c) was het midden in de nacht na uren-/dagenlange weeën. Dit deed zoveel met hoe ik de spoedkeizersnedes beleefd heb! Voor de geplande keizersnede was ik uitgerust, had ik ’s ochtends nog gedoucht en genetflixt. Ik wist al enkele weken de geboortedatum van onze dochter, tenzij ze zich eerder had gemeld natuurlijk. We reden rustig naar het ziekenhuis, meldden ons bij de receptie en krap twee uurtjes later was Linn al geboren. Wat een heerlijkheid! Op de OK namen ze allemaal ruim de tijd, het ging super relaxt en het was prachtig om het op deze manier mee te mogen maken. Toch denk ik achteraf niet: “had ik bij de tweede ook maar voor een geplande keizersnede gekozen“. De ervaring van weeën opvangen en tot 10 centimeter ontsluiting komen was er één, hoe pijnlijk ook, die ik niet had willen missen. Op die manier heb ik toch een beetje geproefd van een natuurlijke bevalling. Qua herstel verliepen de keizersnedes ook heel verschillend, maar daar zal ik binnenkort meer over schrijven in een andere blog.
Voor wie ook een keizersnede heeft gehad: hoe is jouw ervaring? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook of Instagram!
*duurt lang
Mijn 1e bevalling liep ook uit op een spoed keizersnede. Werd met 35 weken ingeleid, omdat mijn kleine meid er toch echt uit moest. Ze was een rhesus kindje en had erg last van bloedarmoede. Na een halve dan volop in de weeen schoot t alles behalve op, dus werd met bed en al door de gangen gesjeesd. En idd hele gespannen sfeer.
Alles moest snel en vlug gebeuren. Niet leuk. Maar wat moet dat moet.
2e keizersnede was gepland. Wij mochten nog kiezen of inleiden of keizersnede. Gynaecoloog vertelde dat er een kleine kans was dat mijn oude litteken kon knappen. En ik dacht toen “ een kleine kans, dan zullen wij wel die pech hebben” dus kozen voor een geplande keizersnede. Vond t heel apart om DE datum van te voren te weten.
Omdat ik in t LUMC moest bevallen, zijn we de avond van te voren al daarheen gegaan.
Heb deze keer ook heel bewust en goed meegemaakt. Was t allemaal n hele fijne en relaxte sfeer op de OK. Echt zo anders als bij de 1e. Ook ben ik nu veel mooier “dicht gemaakt” gewoon netjes gehecht ipv dicht nieten.
Achteraf was de keuze voor de geplande keizersnede, de beste keuze. Mijn baarmoeder rond t littekenweefsel was zo dun en had een weeen storm niet aangekund vertelde ze.