Over een maand wordt onze oudste dochter twee, maar het bekende ‘ik ben twee en ik zeg nee’ heeft hier al tijden geleden zijn intrede gedaan. Vandaag vertel ik over deze lastige fase, beter bekend als de peuterpuberteit. Lees je mee?
De peuterpuberteit
Peuterpuberteit, het fenomeen waar je al vroeg in het ouderschap voor wordt gewaarschuwd en waarvan je dan denkt: ‘ach, het zal wel meevallen‘. Ik hoorde ook bij die groep moeders en bij deze heb ik slecht nieuws voor je: Het.Valt.Niet.Mee. Van een goedlachs en lief baby’tje verandert je oogappeltje in een soort tropische cycloon die door het huis raast. Niet voor niets wordt dit in Amerika de Terrible Two’s genoemd en hoewel Suus nog twee moet worden, heeft zij de handleiding van het ‘peuterpuberboek voor Dummies‘ allang niet meer nodig. Ze is een pro als het gaat om peuterpuberen. Ik ben nog geen twee en ik zeg al nee!
Wat is de peuterpuberteit?
De peuterpuberteit is een fase die voorkomt vanaf de leeftijd van ongeveer 1,5 á 2 jaar en kan gedurende de hele peuterfase (tot 4 jaar) duren. In deze fase is de peuter volop in ontwikkeling en leert dat hij een eigen willetje heeft en ontdekt onafhankelijkheid. Deze periode wordt gekenmerkt door verzet, de bekende nee-fase en kan gepaard gaan met driftbuien. In deze periode voert een peuter niet alleen strijd met zijn ouders, maar ook met zichzelf. De peuter wil aan de ene kant zelf bepalen en zelf doen, maar is aan de andere kant ook bang om zich los te maken van zijn ouders.
Van dreumes naar peuter
Ging het eerste jaar van Suus al snel, het tweede jaar vloog nog harder voorbij. We kwamen er natuurlijk op Suus haar eerste verjaardag achter dat ze grote zus zou worden. Op dat moment was ze nog zo klein en moet je eens zien hoe groot ze nu alweer is. Leren lopen, steeds meer woordjes spreken, kletsen in haar eigen taaltje en vooral het woordje ‘nee‘ is sinds een paar maanden ontzettend populair. Wil je kleuren? Nee! Zullen we naar buiten gaan? Nee! Heb je zin in een appel? Nee! Gaat Nijntje schelpjes zoeken? Nee! Joh, ik vind mijn kind ontzettend leuk maar kunnen we die vreselijke fase gewoon even overslaan? En nee zeggen is echt niet het ergste van deze fase. Bij ieder tripje naar een openbare gelegenheid vraag ik me niet eens meer af óf ze me voor lul gaat zetten, maar wanneer :P
Krijsend op de vloer in de winkel
Tja, je kunt moeilijk binnen blijven tot de peuterpuberteit weer is overgewaaid (en die kan wel tot de leeftijd van 4 jaar duren als je pech hebt!), dus begeven wij ons geregeld in het openbaar. Twee weken geleden bijvoorbeeld, toen we voor de prikjes van Niene naar het consultatiebureau moesten. Terwijl ik Niene omkleedde, speelde Suus heel lief in het daarvoor bestemde speelhoekje. Zelfs toen we door de verpleegkundige werden geroepen, liep ze heel zoet mee naar de spreekkamer. Na dit bezoekje moest ik nog een paar boodschappen doen in het dorp en Suus stond netjes op het meerijplankje. Dat ging bij de eerste winkel goed, maar bij nummer twee begon ze. Wegrennen, niet op het plankje willen staan, zich laten vallen, huilen (krijsen…), speen van haar kleine zusje afpakken en de winkel uitrennen. Yay, daarna moesten we nog naar de Kruidvat en daar heb ik haar, heel opvoedkundig verantwoord, omgekocht met een Nijntje gieter. En de rust was terug.
De kunst van geduld hebben en herhalen
Momenteel ben ik overdag vaak drukker met onze peuter dan met onze baby van twee maandjes. Wanneer het verdacht stil is, hou ik m’n hart vast… Gelukkig is het nog niet erger geweest dan stickers op de bank plakken of knoeien met haar drinkbeker, maar de meeste moeders zullen beamen dat stilte erg gevaarlijk is als je een peuterpuber in huis hebt. En hoewel ik tegenwoordig heel vaak tot tien tel (of twintig, of dertig) en mezelf soms net een politieagent vind met het continu aangeven van grenzen, heeft ze ook echt haar lieve momenten hoor! Net zoals altijd zeg ik maar weer tegen mezelf: het is een fase! Al heb ik liever de hele dag het gezellige geklets in haar eigen taaltje dan zo’n heerlijk gênante driftbui in het tuincentrum. Who’s with me?
Hoe ervaar(de) jij de peuterpuberteit? Heb je nog tips of ervaringsverhalen? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook, Instagram of Twitter!
Geef een reactie