Nieuw ritme: allemaal even wennen

Twee schoolgaande kids: sinds een paar weken zitten we in een nieuwe ritme. En dat was best even wennen… Lees maar mee!

Twee schoolgaande kinderen

Wat moest ik wennen toen Suus begon op de basisschool! Ik voelde me helemaal onthand en leefde echt op de klok, bang om de schooltijden te vergeten. Die ik dus regelmatig op moest zoeken; het zat er nog niet direct in. Het was allemaal zo nieuw voor ons, dit was immers onze eerste dochter die op school startte en daar moesten we allemaal flink aan wennen. Soms voelde ik me best schuldig, alsof ik mijn kind iets aandeed door haar naar school te ‘sturen’. Nergens voor nodig natuurlijk, want wat had ze het leuk! Het was gewoon zó schakelen om na vier jaar samenzijn, haar niet meer om me heen te hebben. Ook voor Niene, die was Suus de eerste weken echt aan het zoeken, haha. ‘Ineens’ is het niet meer zo vanzelfsprekend om van alles te plannen en af te spreken op doordeweekse dagen en moet je rekening houden met het feit dat je dochter haar dagen grotendeels doorbrengt in de schoolbanken. Maar die nieuwigheid ging er natuurlijk net zo snel af als dat ie gekomen was: na een paar maandjes zaten we compleet in het ritme en leek het alsof we nooit anders gewend waren geweest. En nu zijn we ruim anderhalf jaar verder en herhaalt de geschiedenis zich… De opgavebrief zat voor mijn gevoel al héél snel nadat Suus startte, ook voor nieuwe bij de post.

“Oh ja, Niene moet ook mee”

Had deze mama bij dochter nummer één zelf ook lichtelijk last van koudwatervrees, is daar bij numero twee niets meer van te bespeuren. We kennen de school natuurlijk en weten waar onze kinderen terechtkomen. Doordat Suus al geruime tijd naar school gaat, zitten ook de schooltijden er inmiddels ingebakken en heb ik tevens geleerd hoe verstandig het is om data en ‘onthoud-dingen’ direct te noteren als je ze leest in een nieuwsbrief. Je zou zeggen dat ik mijn hand er niet meer voor omdraai, maar ik merk dat dit nieuwe ritme toch wel even schakelen is. Niet één maar twee broodtrommels, fruitbakjes en drinkbekers klaarzetten, iedereen moet op tijd gepoetst, gekamd en gestreken klaarstaan en onze ochtendroutine a.k.a. schoolrun moest enigszins worden aangepast om dat voor elkaar te krijgen. Wat ook niet meehielp, is dat we hier in week twee van school gelijk een ziekenboeg hadden, dus weinig kans om aan het nieuwe ritme te wennen. Klinkt vrij negatief, maar niets is minder waar hoor.

Nog maar eentje thuis!

Oké, het is even wennen en het is een stuk stiller in huis met twee schoolgaande kinderen, maar ik zie het zonnig in. Het is een natuurlijk proces en we waren er allebei méér dan aan toe: zowel Niene om met school te beginnen als ik om mijzelf weer wat vrijer te kunnen bewegen. Want als je de afgelopen jaren net als ik bij ieder bezoekje aan de supermarkt, het tuincentrum of een vriendin rekening moest houden met drie, maar meestal twee kids, dan weet je hoeveel gesleep dat was. Handen én ogen tekort. Moet je nagaan hoe makkelijk het nu is voor mij: met alleen Linn! Tijdens haar middagslaapje kan ik losgaan in het huishouden. Wil ik een rondje wandelen, even naar de stad of een kopje thee drinken bij m’n moeder? Kind op de fiets of in de auto en gáán! Wat dat betreft verwelkom ik deze nieuwe fase met open armen en prijs ik mezelf een bofkont dat die ook nog tegelijk met het lenteweertje start. Natuurlijk is het superleuk om dingen te ondernemen waar Suus en Niene bij zijn, maar hé: daar hebben ze schoolvakanties voor uitgevonden! De komende twee jaar gaat team Linnie en mammie er lekker samen op uit, want de tijd gaat al veel te snel voorbij en voordat je het weet, zitten ze op school.

Kindje(s) naar de basisschool: zit jij al in die fase? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook of Instagram!