Vandaag is Suus precies negen maanden: ze is dus net zo lang uit de buik, als in de buik. Tijd voor een terugblik: is het voor mij echt negen maanden op, negen maanden af?
Negen maanden op…
Dat mijn zwangerschap en bevalling niet echt van een leien dakje gingen, daarover heb ik al uitgebreid verteld op mijn blog. Van te voren leek een zwangerschap mij helemaal ‘in de gloria‘, maar ik kwam erachter dat het best tegenviel. In het begin van de zwangerschap werd mijn contract niet verlengd, waardoor ik psychisch een beetje in de knoop kwam. Daarnaast verliep het lichamelijk ook niet geweldig. Ik had allerlei klachten, kwam 45 kilo aan en kon vanaf week 35 echt helemaal niks meer. Eigenlijk genoot ik maar mondjesmaat en ik kon niet wachten tot de baby eenmaal geboren was, want dan alles snel weer bij het oude zijn. Een beetje verkeerd gedacht!
Eigenwijs na de bevalling
Ik weet nog dat ik thuis op de bank zat, de kraamhulp was druk doende en dwong mij om op de bank te gaan zitten. Van haar mocht ik niets doen, want ik had het lichamelijk heel zwaar gehad. Eerlijk gezegd vond ik het allemaal maar overdreven. Ik was inderdaad heel zwaar en die bevalling viel me ook wel tegen, maar nu was de baby er, dus waar maakte iedereen zich druk om? Opruimen, de was ophangen, stofzuigen… Eindelijk kon ik dat allemaal weer zelf en dus stortte ik me weer volledig op het huishouden, alle adviezen negerend. Ik ging zelfs op een stoel staan om de gekregen kaartjes op te hangen… Mijn buikwond van de keizersnede raakte al snel ontstoken en de dokter dreigde met ziekenhuisopname, dus hield ik me wel koest. Ik wilde echt niet alleen in het ziekenhuis liggen zonder Suus!
Negen maanden af?
Ik viel binnen 3 weken weer 27 kilo af, maar wandelen naar de kruising 200 meter verderop was al te ver. De zwangerschapsgym waar ik aan mee deed, had ook een vervolg na de bevalling. Aan de fysiotherapeut vroeg ik wanneer ik kon instromen in de groep, maar ik mocht nog niet beginnen omdat ik lichamelijk nog niet sterk genoeg was. Ondertussen namen de bekkenklachten alleen maar toe, in plaats van af. Een gewichtstoename van 45 kilo in 9 maanden (waarvan 20 kilo in de laatste 4 weken), vervolgens in 3 weken tijd weer 27 kilo afvallen: mijn lichaam was helemaal de weg kwijt. Mijn herstel heeft daarom veel langer geduurd dan ik zelf had verwacht.
Uiteindelijk kan ik pas sinds twee maanden geleden zeggen dat ik op de goede weg ben. Negen maanden af is dus niet helemaal opgegaan voor mij: ik ben nog steeds aan het opbouwen wat beweging betreft. Met nog 8 kilo te gaan voordat ik weer op hetzelfde gewicht zit als voor de zwangerschap, ben ik supertrots! Maar de gewichtstoename heeft wel zijn sporen achter gelaten en bij veel activiteiten op een dag, krijg ik toename van de klachten in mijn bekken en rug.
Het was het waard
Lange tijd heb ik het moeilijk gehad met mijn lichaam: het floot me steeds maar terug terwijl ik zoveel wilde! Gelukkig kan ik het nu beter relativeren, sinds een paar maanden voel ik me hormonaal ook weer stabieler. Ik ben weer mijn oude ik: de Karin tijdens de zwangerschap had last van neerslachtigheid, stemmingswisselingen en klaagdagen waar je U tegen zegt… de Karin van voor de zwangerschap tilt niet zo zwaar aan dingen, trekt zich van een ander niks aan en gaat ervoor als ze iets wil bereiken! Een goed gevoel dus, dat ik me weer lekker mezelf voel. En aan mijn lichamelijke schade wordt gewerkt, zullen we maar zeggen. Want ik kwam niet heel chique uit de strijd, maar het was het méér dan waard! Sterker nog, nu ik Suus al negen maanden bij me heb, zou ik het voor geen goud willen missen. En zeg ik volmondig: ik zou het zo nog een keer doen!
Hoe ging het herstel na jouw zwangerschap en bevalling? Welk beeld had je van te voren? Viel het je mee of tegen? Ik lees graag jouw reactie in de comments of op Facebook, Instagram of Twitter!
Fotocredits zwart wit afbeelding: Lisette Lubbers
Ik herken hier zoveel van. Ik ben ook mijn baan verloren en kwam 40 kilo aan tijdens mijn zwangerschap, ik ben nu nog 2x in de week aan het revalideren in het ziekenhuis voor mijn bekkeninstabiliteit. 8 maanden geleden ben ik bevallen van mijn dochter en ik geloof ook niet zo in die 9 maanden op 9 maanden af. Knap dat je al zoveel bent afgevallen hoor? ik moet er nog 9 liefs Tamara
Beste allemaal ik ben in mijn eerste zwangerschap van 62 kilo naar meer dan 148 kilo gegaan. Dit was in 1998 en sindsdien vecht ik om af te vallen. Niemand kan mij vertellen waar het vandaan kwam en dus is er ook geen goede gerelateerde oplossing. Elk advies of elke tip is van harte welkom.
Ik zie dat dit een heel oud bericht is maar vraag me af hoe het nu is. Ik heb precies hetzelfde. Kwam 43 kilo aan en 10 jaar later zit ik nog steeds niet op een normaal gewicht en idd.. niemand weet waarom.
Pffff wat herkenbaar (helaas). Gelukkig gaan bij jou de kilo’s er wel af, ik heb een cadeautje erbij gekregen (nou ja ik had het al maar kreeg het na de zwangerschap te horen) waardoor afvallen bij mij niet zo makkelijk meer gaat. Na 1,5jr daardoor nog in de 3 cijfertjes… Ik kom er wel, maar duurt wat langer ? Denk wel goed aan jezelf. Ik had het sporten weer opgepakt en heb na de eerste training de hele nacht gehuild. Ik ben mezelf niet meer, althans mijn lichaam is niet hetzelfde meer. Ik heb me hierbij neergelegd en doe er alles aan om mijn sport weer op te kunnen pakken. Daarbij verlies ik vast ook wel een aantal kilo’s, die zijn dan weer mooi meegenomen. Rustig aan weer beginnen en niet opgeven is mijn motto. Oh ja, en geniet vooral van je gezin en het leven!