Vandaag vertel ik over het tweede trimester van mijn eerste zwangerschap. Inmiddels was ik onderweg naar de 16 weken. Ik voelde me na week 14 weer een stuk energieker, eigenlijk weer hetzelfde als voordat ik zwanger was. Toen ik bijna 15 weken zwanger was, voelde ik ’s morgens in bed voor het eerst de baby. Dit was een soort luchtbelletje wat ik een paar keer achter elkaar voelde. Dat was voor mij een heel bijzonder moment. Ook had ik veel last van blaasontsteking tijdens de zwangerschap en raakte ik werkloos. Ik vertel het allemaal in mijn zwangerschap (deel 2).
Geslachtsbepalende echo
In ‘mijn zwangerschap (deel 1) vertelde ik over de eerste periode ná de positieve test. Met 15 weken hebben we een geslachtsbepalende echo gedaan. Erik wilde niet weten wat we zouden krijgen en ik wel. We kwamen er onderling niet uit en we vonden ook dat je de ander niet kan overhalen om van zijn/haar idee af te stappen. Dus hebben we het eerlijk opgelost: kop of munt! Je raadt al wie er heeft gewonnen :) En zoals bekend, we kregen een meisje!
18 weken zwanger
Zwanger en iedere dag wandelen
Inmiddels kwam ik ook weer meer in beweging (het zeeziek gevoel was gelukkig weg!). Joggen vond ik niet meer zo fijn, omdat mijn buik nogal hard groeide. Hierdoor had ik veel last van bandenpijn. Maar wandelen ging prima en dat deed ik dus ook elke dag. En ik had er genoeg tijd voor, maar de reden daarvan was iets minder leuk.
Werkloos geraakt tijdens mijn zwangerschap
Op mijn werk was het namelijk het einde van mijn jaarcontract in zicht en ik kreeg rond de 16e week een hele onaangename verrassing. Mijn contract zou niet worden omgezet in een vast contract en dus moest ik op zoek naar een nieuwe baan. Dit heeft er bij mij behoorlijk ingehakt. Ik was altijd degene die zelf de mededeling gaf dat ik een nieuwe baan had gevonden. En omdat ik het helemaal niet had zien aankomen, was ik totaal verbaasd en verrast. Toen ik van de eerste schok was bekomen, dacht ik dat het wel weer ging. Maar al snel maalde ik me de hele dag suf over hoe ik dit nou moest bolwerken. Zwanger én werkloos. Ik ging een kindje op de wereld zetten en die wilde ik, naast overladen met liefde, in een gespreid bedje verwelkomen. Natuurlijk had mijn vriend wel inkomen en hij probeerde me ook wel gerust te stellen, maar ik was ineens afhankelijk van hem en van een uitkering. Dit alles samen resulteerde in heel veel stress en harde buiken en zodoende kwam ik op advies van de arbo-arts al vanaf de 16e week thuis te zitten. Het heeft nog wel een week of 10 geduurd voordat ik het echt van me af had gezet en weer kon genieten van de zwangerschap.
Op zoek naar afleiding
Maar gelukkig heb ik heel veel lieve familie en vriendinnetjes om me heen, dus ik heb heel veel leuke afleiding gehad! Al bleef ik echt lange tijd last houden van het feit dat ik geen contractverlenging kreeg… En ik richtte me ook al snel op het zoeken van een nieuwe baan, dus vacaturesites afspeuren en solliciteren! Ik vermeldde wel eerlijk dat ik zwanger was, want het leek me nogal vervelend om ergens op gesprek te moeten en als verrassing mijn dikke buik mee te nemen. Je zag namelijk ècht wel dat ik zwanger was! Ook las ik veel blogs en dagdroomde ik over het zelf starten van een blog. Grappig, want toen durfde ik niet en nu schrijf ik ‘mijn zwangerschap (deel 2)’.
20 weken zwanger
De 20-weken echo en beginnen met de babykamer
De 20-weken echo diende zich aan en daar waren we beide heel zenuwachtig voor. Gelukkig was alles helemaal goed voor zover ze dat met die echo kunnen beoordelen. En dus richtten wij ons op het creëren van een babykamer. Ik zeg creëren, want onze bovenverdieping moest eerst grondig aangepakt worden voordat er weer sprake was van slaapkamers :) Over het inrichten van de babykamer zal ik een aparte blog schrijven!
Blaasontsteking tijdens de zwangerschap
Rond de 21e week had ik al een tijdje last van mijn rug en koortsklachten. Bij de verloskundige bleek ik blaasontsteking te hebben. Dit heb ik nog veel vaker gehad tijdens de zwangerschap. Bij de controle van 25 weken stond ik voor het eerst sinds de intake weer op de weegschaal. Die tikte de 100 kilo aan. Daar schrok ik enorm van. Ik merkte wel dat ik behoorlijk was gegroeid, maar dat het zo hard ging dat had ik niet verwacht. En zeker omdat ik verder niet zoveel anders deed dan voor mijn zwangerschap. Dat die weegschaal nog veel verder doorsloeg, daarover lees je in mijn volgende blog meer!
Wat vind je van ‘mijn zwangerschap (deel 2)’? Heb jij een geslachtsbepalende echo laten maken? Hoe was jouw werksituatie tijdens je zwangerschap? Een vast of tijdelijk contract of geen baan? Ik ben erg benieuwd naar je reactie in de comments of op Facebook, Instagram of Twitter!
Geef een reactie