Mijn kind dronk een flesje Vitamine D druppels leeg!

“Gij zult een oplettende ouder zijn”. Ja, dat waren wij zeker van plan, maar vorige week ging het even mis! Ik schrok me een hoedje toen Suus ineens met een leeg flesje vitamine D naast me stond… Vandaag vertel ik wat er gebeurde. Lees je mee?

Ogen in mijn achterhoofd

Vorig jaar rond deze tijd was Suus een kleine knuffelkont die nog met een denkbeeldige navelstreng aan haar moeder vast zat. Ik was zwanger van Niene en Suus was heel veel bij mij in de buurt. Spelen deed ze wel, maar ik moest altijd in haar vizier blijven. Hoe anders is dat nu?! Sinds we Suus op een glutenvrij dieet hebben gezet, heeft ze honderd keer meer energie. Ze maakt enorme stappen op het gebied van taal, ze speelt weer zelfstandig en last but not least haalt ze sindsdien een heleboel boevenstreken uit. Echt, ik heb ogen in mijn achterhoofd nodig en kan soms niet eens twee minuten op de wc zitten of ze heeft alle schoonmaakdoeken weer uit het kastje getrokken. Ze loopt met de aardappelmand door de hal te slepen of trekt de hele schoenenvoorraad uit de gang. Niets is meer veilig en ik moet haar echt heel goed in de gaten houden. Opletten geblazen, maar vorige week ging dat tot onze grote schrik even mis…

Vergeten op te ruimen

Woensdagochtend, de thuiswerkochtend van Erik. Meestal halen we op die ochtend samen de kindjes uit bed en verzorgen het ontbijt voor de dames. Zo ook deze ochtend! Suus zat aan haar boterham voor de televisie (loedermoeder alert!) en Erik zou Niene een fles geven. Nog even de vitaminedruppels geven en daarbij zette hij het flesje op de salontafel. Na de fles ging Niene terug in de box en moest hij buiten aan het werk. In de tussentijd was ik bij het aanrecht mijn eigen ontbijt aan het maken. Er gingen maar een paar minuten overheen toen Suus ineens naast mij stond met het flesje vitamine D in haar handen. Leeg… “Op!“, zei ze trots en ik ging gelijk kijken bij de salontafel. Het lepeltje lag er nog, dus waarschijnlijk had ze het flesje aan haar mond gezet want ik zag nergens druppels liggen. Ik schrok me echt wezenloos, niet zozeer omdat ik gelijk in paniek was over de inhoud van het flesje, maar dat dit zojuist ongezien had kunnen gebeuren. Vergeten op te ruimen… Gelijk belde ik Erik en vroeg hem of hij nog wist hoeveel er in het flesje had gezeten. “Ongeveer de helft“, was zijn antwoord, maar zeker weten deed hij het ook niet. Ondertussen was Suus alweer vrolijk met haar Duplo aan het spelen, terwijl ik gelijk op zoek ging naar informatie en mijn vriendinnen appte.

Toch maar de huisarts bellen

Ik zocht op Google naar de bijsluiter van het merk, die ik al lang een keer had weggegooid. Ik kon daar helemaal niets vinden over overdosering of iets dergelijks. Verder bestonden mijn zoekresultaten alleen maar uit forums, dat is echt niet betrouwbaar. Gelukkig appte één van mijn vriendinnen dat ze al had gevonden dat ik wel de huisarts moest informeren. Zij had de Gifwijzer geraadpleegd. Ik ben nota bene apothekersassistente geweest, maar dat kwam niet als eerste in me op. Superdom natuurlijk, maar gelukkig kwam ik er alsnog snel achter dat we dus de huisarts moesten bellen. De assistente vroeg naar het merk, hoeveel ze ongeveer had binnengekregen en naar haar gewicht. De huisarts belde na een uurtje terug en vertelde dat er geen gevaar was. Deze kinderdoseringen zijn eigenlijk zo gemaakt dat er amper kans is op een echte vergiftiging. Wel kon ze er nog tot 8 dagen misselijk van worden en mocht ze een aantal dagen geen vitamine D krijgen. Die had ze natuurlijk wel genoeg binnengekregen ;) Het liep dus allemaal goed af, maar jeetje: anders gaan we voortaan even héél goed opletten! Onze to do list is weer gevuld voor de komende tijd: een Gifwijzer bestellen, geen bijsluiters meer weggooien en kindersloten op deuren waar gevaarlijke middeltjes staan óf ze bovenin de kast zetten. Onze kleine ontdekkingsreiziger kan namelijk in een blink of the eye allerlei gevaarlijke capriolen uithalen, maar we gaan het haar natuurlijk een stuk moeilijker maken! Waarom ik dit deel? Niet om één of ander sensatieverhaal op mijn blog te zetten, maar om nog eens aan te stippen hoe makkelijk dit soort dingen kunnen gaan. Misschien herinner jij je nu dat je ook nog wel een puntje op de i hebt te zetten op het gebied van veiligheid en als ik dat bereik door dit ‘gelukkig liep het goed af momentje‘ te delen, dan ben ik een blije bloggert.

Heeft jouw kindje wel eens zo’n actie uitgehaald? Of herinner je je een ander ‘dat ging bijna mis’ moment? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook of Instagram!