Tijdens je bevalling kun je ervoor kiezen om pijnbestrijding te krijgen. Bij beide bevallingen koos ik voor een ruggenprik en vandaag vertel ik mijn ervaringen hiermee. Want hoewel mijn beide bevallingen eindigden in een keizersnede, heb ik bij iedere bevalling een andere ervaring! Lees je mee?
Pijnbestrijding tijdens mijn bevalling
Toen ik zwanger was van Suus dacht ik eigenlijk weinig na over pijnbestrijding tijdens de bevalling. Eerlijk gezegd was bevallen überhaupt al een ver van mijn bed show… Hoe dichterbij de uitgerekende datum kwam, hoe meer spanning ik voelde. Vooral toen duidelijk werd dat ik zou worden ingeleid, borrelden de zenuwen op en voelde ik me behoorlijk angstig. Waar ik op dat moment bang voor was? Pijn! Ik schreef al eerder over de zenuwen voor mijn eerste bevalling, want als je weet dat je iets gaat doen dat je nog nooit gedaan hebt en waar je je niet op kunt voorbereiden, dan snap je dat ik daar als control freak alles behalve relaxt van werd. Toen ik eenmaal in het ziekenhuis was, werd ik vrijwel meteen gerustgesteld door lieve verpleegkundigen. Als ik de pijn niet aankon, dan zou ik gewoon voor pijnbestrijding kunnen kiezen. En dat heb ik bij beide bevallingen gedaan!
De ruggenprikken tijdens mijn eerste bevalling
Als je mij al langer volgt, dan heb je waarschijnlijk wel eens gelezen over de bevalling van Suus. Dit was er eentje uit de categorie ‘duurt lang‘. Op 4 juli werd ik opgenomen en uiteindelijk is Suus op 7 juli gehaald met een keizersnede. We begonnen op maandag met een ballon, dinsdag kreeg ik een zogenaamde ‘veter‘ en begonnen de weeën. Die waren vrij pittig, maar gaven nog geen ontsluiting. Woensdag werden mijn vliezen gebroken en kreeg ik weeënopwekkers via een infuus. Al snel belandde ik in een weeënstorm, maar inmiddels was ik kapot. En dus smeekte ik om een ruggenprik. Tijdens deze bevalling lag ik ‘in isolatie‘ omdat er een bepaalde ziekenhuisbacterie was aangetroffen bij mij. Voor de ruggenprik moest ik naar de holding (op de OK) vervoerd worden en dit moest volgens het protocol in een ‘schoon‘ bed gebeuren. Met je weeënstorm op een ander bed klimmen: ik kan ‘m afstrepen van mijn bucketlist, maar ik zou ‘m je niet aanraden. Dat vond de gynaecoloog ook, dus sommeerde zij het verplegend personeel om de weeënopwekkers uit te zetten. Daardoor verdwenen mijn weeën in rap tempo en kwam ik redelijk weeënvrij aan op de holding. Daar werd de ruggenprik gezet door een anesthesist die er mega snel en handig in was. Ik kreeg eerst een verdovingsspuitje, daarna werd mijn rug schoongemaakt met jodium. Vervolgens moest ik (voor zover dat lukt met een dikke babybuik) mijn rug helemaal bol maken en zo ontspannen mogelijk stil blijven zitten. Ik vond het heel prettig dat de verpleegkundige voor mij kwam staan, terwijl ik op de rand van het bed zat en op deze manier tegen haar aan kon leunen. De anesthesist zette de ruggenprik en die zat in één keer goed. Daarna moest ik nog een klein half uurtje op de holding blijven, terwijl mijn hartslag en bloeddruk in de gaten werden gehouden. Ook werd ondertussen een CTG van de baby gedraaid met een soort mobiel apparaat. Alles was goed en ik voelde inmiddels dat de ruggenprik begon te werken want de huid van mijn onderbuik en benen voelde doof. Ik kon mijn benen nog wel bewegen. Eenmaal terug op de afdeling werden de weeënopwekkers weer aangesloten en de weeën die daarna kwamen, heb ik bijna niet meer gevoeld. Toen werd besloten dat Suus geboren moest worden met een keizersnede (het was inmiddels donderdag), werd op de OK een nieuwe ruggenprik gezet. Hierdoor voelde ik mijn benen niet meer en kon ze ook niet meer bewegen. Tijdens mijn eerste bevalling heb ik zowel een epidurale (de eerste) als een spinale (de tweede) ruggenprik gekregen. Na de keizersnede bleef de epidurale ruggenprik nog aangesloten met een slangetje, waardoor ik nog pijnbestrijding kreeg gedurende 36 uur na de operatie.
De ruggenprik tijdens mijn tweede bevalling
Tijdens de bevalling van Niene heb ik wederom voor een ruggenprik als pijnbestrijding gekozen. Ook nu kreeg ik weer een weeënstorm en doordat ik been-, rug- en buikweeën had, kon ik ze helemaal niet meer opvangen. Nu werden de weeënopwekkers echter niet afgekoppeld en dus ging ik vol in de weeën richting de holding op de OK. De prik werd gezet ‘tussen de weeën door‘, maar zoals je wel raden kan, lukte dat dus helemaal niet. Ik moest weer stil, ontspannen en met een bolle rug op de rand van het bed zitten, maar met zeer pijnlijke weeën die elkaar in rap tempo opvolgden, was dat nogal een uitdaging. Dat ik die prik er zo snel mogelijk in wilde hebben, maakte ik ook meer dan duidelijk aan de arme anesthesist. Hij prikte nog mis ook, wat echt super pijnlijk was! Het voelde alsof mijn rug en een deel van mijn bovenbeen in de fik stonden, alsof er een bijtende vloeistof in werd gespoten! Dit trok na enkele minuten weg, de anesthesist schrok ervan en ik ook. Gelukkig ging de prik daarna wel goed en na een kwartiertje voelde ik de weeën nog wel, maar een stuk minder en waren ze weer prima weg te puffen. Terug op de kamer was ik dus veel meer ontspannen en kon ik even krachten sparen voor het harde werk dat nog moest komen. Toen bleek dat de ontsluiting wat stagneerde en de weeënopwekkers werden opgehoogd, werd er nog een extra bolus in de ruggenprik gegeven. Hierdoor heb ik de uren tot volledige ontsluiting bijna pijnloos doorgebracht. Toen bleek dat Niene met een keizersnede geboren moest worden, werd op de OK mijn ruggenprik opgespoten. De anesthesist deed er één of andere magische cocktail in, waardoor ik voldoende verdoofd was om de keizersnede te ondergaan. Tijdens deze operatie kon ik mijn benen nog wel bewegen, maar dat mocht natuurlijk niet. Ook deze ruggenprik is er nog 24 uur in gebleven na de operatie, waardoor ik nog pijnstilling had.
Zou ik weer voor de ruggenprik kiezen?
Mijn ervaring met de ruggenprik is erg positief. Ondanks dat er één keer is mis geprikt, wat erg pijnlijk was, zou ik weer voor een ruggenprik kiezen als ik de bevallingen over moest doen. Bij mij zijn er geen complicaties opgetreden en het effect tegen de pijn was enorm verlichtend. Tijdens de bevalling van Suus was ik zo kapot, dat ik na de ruggenprik uren heb geslapen. Dit bleek later ook door de zwangerschapsvergiftiging te komen, maar ik kreeg in ieder geval de kans om te slapen. Tijdens de bevalling van Niene wist ik me geen raad meer met de weeën en werd de ruggenprik als beste optie op dat moment geadviseerd door de verloskundige. Ook wilde ik geen remifentanyl, omdat ik dan suf zou kunnen worden. Omdat ik van de bevalling van Suus heel veel fragmenten kwijt ben doordat ik zo ziek was, wilde ik het deze keer allemaal helder en bewust meemaken. Voor mij is de ruggenprik in beide gevallen dus de beste keuze geweest en ik ben erg blij dat ik die keuze had. Iedere bevalling is anders, zo ook de keuze voor pijnbestrijding en de overwegingen en ervaringen daarmee. Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen!
Pijnbestrijding tijdens de bevalling, heb jij daar ervaring mee? Waarom koos jij voor de ruggenprik (indien dit jouw keuze was)? En hoe is jouw ervaring hiermee? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook, Instagram of Twitter!
Tijdens mijn eerste bevalling heb ik een ruggeprik gehad, hierdoor waren echt de scherpe kantjes eraf. Ik Had met 4cm al persdrang en de ontsluiting weeen namen af. Super dankbaar was ik toen de verloskundige het voor stelde. Na de ruggeprik had ik zo volledige ontsluiting en was Emily zo geboren, ik heb er dus ook een fijne ervaring mee
Mathiske onlangs geplaatst…Mid season sale shoplog!
Fijn dat je ook zo’n goede ervaring hebt!
Mag ik vragen in wat voor zin je een nieuwe ruggenprik hebt gehad toen besluit voor keizersnede werd genomen? Ik had ook ruggenprik en toen ik op de OK kwam hebben ze naar mijn idee extra vloeistof bijgespoten om klaar te maken voor keizersnede. Maar hij deed het niet. Dus moest ik uit3indelijk onder algehele narcose. Niet echt leuk.
Bij mijn eerste bevalling kreeg ik ’s middags een epiduraal. Toen eenmaal werd besloten tot een keizersnede, werd op de OK een nieuwe ruggenprik gezet die op een andere manier verdoofd, een spinaal. Wat vreselijk dat je onder algehele narcose moest!
Ik had bij de 1e al met amper 4cm persdrang en een weeenstorm, top combinatie! Na de ruggeprik in no time ruim 9cm, maar daarna stagneerde het (sterrekijker) en is het uiteindelijk ks geworden. Hierdoor moet ik een 2e ruggeprik wat stapelde op de 1e, waardoor zelfs mijn armen verdoofd waren en ik voor mijn gevoel niet kon ademen (paniek, kalmeringmiddelen gehad en super versuft geweest). Helaas daarna nog een blaaaontsteking (door katheter) en dubbele borstontsteking (door verwaarloosde blaasontsteking) gehad, dus echt pretpakket! Zei wel gelijk dat ik het zo weer zou doen. 2e was geplande ks ivm stuitligging. Vond de ruggeprik minder fijn, want was me er volledig van bewust. Eerst misgeprikt met stroomstoten als gevolg, daarna wel goed. Ondanks dit was ook de 2e keer prima te doen. Bij mij was beide keren wel gelijk na de ks de ruggeprik eruit, duurt dan nog wel een paar uur voor alles weer werkt.
de ruggenprik viel hier tegen. tussen de weeen om de 5min. door. 3x mis geprikt erg pijnlijke uitstraling van rug naar bil en branden. en uiteindelijk links buik en benen volledig verdoofd. kon ook me li.been niet meer optillen en re. voelde ik nog licht. met spoed keizersnede wat ingespoten ook dan via de andere ruggenprik maar hoger opgespoten noemde zs het. en toen volledig gevoelloos. kon ook pas na 24uur een poging doen te bewegen met mijn benen. en toch zou ik het zo weer doen, omdat ik eindelijk een beetje op adem kon komen na 24u om de 5min. weeen.
Ik ben ook ingeleid, en na het breken van de vliezen kwamen mijn weeën vanzelf. Ook hier, weeën storm…. Ik wilde een TENS apparaat gebruiken maar smeet dat al gauw in een hoek, het werkte niet voor mij. Voor een ruggenprik ging ik te hard qua ontsluiting, dus werd er Remifentanil aangesloten. En hoewel ik vooraf zei dat ik dat niet wilde (morfine), was ik er uiteindelijk blij mee. Ja, je wordt er suf van. Maar je kunt wel zelf ‘regelen’ hoeveel je binnen krijgt. Je kunt er elke x aantal minuten (na 1x drukken kun je x aantal minuten niet drukken) op drukken, of er voor kiezen om af en toe te drukken zodat je toch pijnbestrijding hebt maar ook wel wat mee krijgt van de bevalling. Ik vond het uiteindelijk een fijne keuze.
Ik ben nu 23 weken zwanger, en langzaam ga ik toch nadenken weer over die bevalling.