Toen ik net zwanger was, wist ik het zeker: ik zou mijn kindje voeden zoals de natuur het bedoeld had. Borstvoeding was mijn eerste keuze en ik zag me al helemaal zitten, zo’n intiem moment tussen moeder en kind. Liep dat even anders… Mijn borstvoedingsavontuur strandde na 4 dagen.
De wens om borstvoeding te geven
Tijdens de intake, ik was toen ongeveer 7 weken zwanger, vroeg de verloskundige welke voeding ik zou willen geven. ‘Als je het nog niet weet, dan mag je er nog rustig over nadenken, hoor!‘, zei ze er snel achteraan. Maar ik was allang zeker van mijn zaak: ik wilde borstvoeding gaan geven.
Al snel volgden de bekende gratis boxen waarin ook verschillende tijdschriften voor zwangere en newly moms zaten. Die las ik gretig en ik las er verschillende ervaringsverhalen over borstvoeding in. Dat het niet voor iedereen vanzelfsprekend is, werd mij al snel duidelijk.
Voorlichting over borstvoeding
Vanuit de verloskundigenpraktijk werd een informatieavond over borstvoeding georganiseerd. Het leek me wel nuttig om eens aan te horen wat je kunt verwachten. Dus gingen we naar die avond. Erik ging mee, want het eten van ons kind ging ons allebei aan. De voorlichting was een eye-opener: borstvoeding geven kan heel goed en voorspoedig verlopen, maar vaak treden er ergens in de eerste twee weken problemen op, waardoor moeders besluiten te stoppen. Dat ik daar nu op voorbereid was, voelde als een soort 1-0 voorsprong. Nu zou ik zeker doorzetten als mij dat overkwam.
Een paar weken later was ik op de Negenmaandenbeurs. Daar was een standje met het boek ‘de Melkfabriek‘. Ik voelde me meteen aangesproken, maar bestelde het boek later via internet. Tijdens mijn zwangerschap las ik de verhalen en tips uit het boek en vond het vooral heel prettig dat ik geen richting werd ingeduwd. In het boek, dat is geschreven door Sofie van den Enk en Eva Munnik, wordt gewoon lekker luchtig gedaan over borstvoeding. De ondertitel is niet voor niets ‘waarom borstvoeding zo te gek is (en je je niet schuldig hoeft te voelen als het niet lukt)’!
Le moment suprême
Ik had veel gelezen én van vriendinnen gehoord over ‘lekkage’ tijdens de zwangerschap. Daar heb ik helemaal geen ervaring mee: ik had nog geen vlekjes in mijn bh, dus zeker geen zoogcompressen nodig. Toen Suus eenmaal geboren was, kwam het ook niet op gang. Misschien kwam het wat later doordat ik een keizersnede had ondergaan, zei de verpleegkundige. Ik mocht beginnen met kolven om mijn productie te stimuleren. Voor die tijd moest ik Suus natuurlijk wel aanleggen zodat ze kon leren hoe ze moest drinken. Helaas lukte dat voor geen meter, dus werd de kast met hulpmiddelen opengetrokken. Met allerlei toeters en bellen probeerden we haar te laten aanhappen. Ze kreeg het niet voor elkaar. ‘Komt vanzelf‘, zei de verpleegkundige. Ik onderging het gepluk aan mijn borsten, alle pogingen om Suus in verschillende houdingen aan te leggen, alle keren kolven na het voeden en na 3 dagen zat ik er al aardig doorheen. Maar ik dacht terug aan de voorlichting en vond dat ik niet mocht opgeven. Dit moest lukken!
Stoppen met borstvoeden
Het zat zo in mijn hoofd dat het borstvoeden moest slagen, dat ik vet gefrustreerd raakte. Een baby die niet wil aanhappen, nog geen druppeltje melk in die k*tkolf. Zo dacht ik er echt over. Inmiddels kreeg Suus een beetje bijvoeding met fingerfeeding, maar ze heeft de tweede nacht de hele tijd geschreeuwd. Krampjes? Mamahonger? Ik wist het niet, de verpleging hielp me waar ze konden, maar ze was ontroostbaar. In nacht drie herhaalde dit tafereel zich. Erik sliep die nacht thuis en ik voelde me echt moederziel alleen. Daar zat ik dan, in een ziekenhuisbed, kon amper mijn bed uitkomen door de buikwond. Ik, die zo graag moeder wilde worden, zat daar ontzettend te balen van zichzelf en van het schreeuwende wurm op haar arm. Maar na de zoveelste mislukte aanlegpoging was er één moment dat me deed besluiten om acuut te stoppen. Ik had Suus net weer haar bijvoeding gegeven, was bijna een uur verder (na al het plukken aan mijn boobies) en wilde gaan slapen. De nachtverpleegster vroeg: ‘heb je al gekolfd?‘. ‘Ohja, dat moet ook nog‘, zei ik een beetje teleurgesteld. ‘Ja jongedame, je bent druk als moeder!‘. Waarschijnlijk bedoelde ze het helemaal niet verkeerd en mijn toestand zorgde er natuurlijk voor dat ik dit honderd keer harder opvatte dan ik normaal zou doen, maar ik was er he-le-maal klaar mee. Toen om half acht ’s ochtends de volgende verpleegkundige zich aan mijn bed meldde, snotterde ik dat ik wilde stoppen met borstvoeding. ‘Als je geen spijt krijgt van je beslissing en het voelt voor jou goed dan moet je dat doen‘… Het beste advies wat ik op dat moment had kunnen krijgen!
De Borstvoedingsmaffia
Het boek ‘de Melkfabriek‘ zat in mijn ziekenhuistas, dus ik las er nog een keer doorheen nadat ik had aangegeven dat ik wilde stoppen. Wist ik het wel zeker? Ik hoorde van vriendinnen over de borstvoedingsmaffia: dat je je moet schamen als je je kind de fles geeft, een slechte moeder bent als je je kind geen borstvoeding geeft. Dit boek rekent daar gelukkig meteen mee af: soms past het gewoon niet zo bij je of lukt het helaas niet. Ik voelde me in ieder geval helemaal niet schuldig meer nadat ik de ervaringen van andere mama’s had gelezen. En mijn boek? Die is al voor veel vriendinnetjes een steun in de rug geweest tijdens hun (poging tot) borstvoedingsavontuur!
Flesvoeding: wat een opluchting
De keuze om over te gaan op de fles was er één waar ik tot op de dag van vandaag geen spijt van heb. Wat een rust kregen we ineens! Dat Suus al twee nachten aaneen geschreeuwd had, kwam door de honger. We gaven haar een fles van 30 cc en ze heeft geslapen tot de volgende. Ineens hadden we de ideale baby: fles, boertje, slapen, smakken (honger!), verschonen, fles, even wakker en weer slapen. Eindelijk kon ik genieten van mijn kraamtijd en het grappige is, dat toen ik eenmaal besloten had te stoppen, de borstvoeding er gewoon uit liep. Maar ik heb het niet meer geprobeerd, ik was er helemaal klaar mee. Mijn besluit voor de fles bracht rust en voelde als een ontzettende opluchting.
Win: een exemplaar van de Melkfabriek (actie gesloten!)
Omdat ik het een steengoed boek vind én omdat ik er zo veel aan gehad heb, mag ik van Uitgeverij Boekerij een exemplaar van de Melkfabriek weggeven!
Hoe maak ik kans op dit fantastische boek?
- Volg Mama’s Meisje op Facebook óf Instagram
- Tag iemand van wie je denkt dat zij ook veel aan dit boek zal hebben!
- Reageer onder deze blog dat je meedoet
Extra winkans: Deel/Repost het bericht van de winactie op Facebook of Instagram!
Let op: om kans te maken, moet je lid zijn van ten minste één social media kanaal van Mama’s Meisje. Niet-leden zijn uitgesloten van deelname. De winnaar wordt op zaterdag 13 mei op de blog bekend gemaakt. Meldt de winnaar zich niet binnen 48 uur na bekendmaking, dan vervalt deze en kies ik een nieuwe winnaar. Over de uitslag wordt niet gecorrespondeerd.
Bron uitgelichte afbeelding: Unsplash
Wauw ja heel graag! Ik ben 6 september uitgerekend en ik wil graag borstvoeding gaan geven. Mijn vriend en ik gaan in juni naar een cursus ik ben benieuwd! Is flesvoeding duur?
Groet
Anouk
Heel graag! Met een drieling (die als alles goed gaat over 2 wk wordt geboren) kan ik alle hulp gebruiken.
Super goed boek en stiekem zou iedereen deze moeten lezen. Hier het boek gekocht in mijn kraamtijd en wat was het fijn om te lezen dat je niet alleen was. En nu leen ik mijn boek steeds uit aan vriendinnen.
Ik zou graag voor mijzelf meedoen met deze actie. Op dit moment ben ik zwanger van mijn tweede kindje en na de geboorte van de eerste heb ik na 8 weken de borstvoeding opgegeven omdat het toen nog steeds niet goed liep. Ik ga vol enthousiasme nu weer een poging wagen maar een beetje extra hulp kan geen kwaad!
Wat goed van je dat je zo naar je eigen gevoel hebt geluisterd. Ik ben ook gestopt maar heb daar achteraf spijt van gekregen. Ze is nu twee en ik denk er nog steeds wel eens aan. Super leuke winactie! Ik doe graag mee en hopelijk heb ik er bij een tweede kindje ook iets aan
Ik doe graag mee met je winactie! Net moeder geworden en alles is zo nieuw en wennen.
Als ik em uit heb dan deel ik het boek graag met m’n vriendin die in September voor de eerste keer moeder wordt :)
Vaak lees ik dit soort verhalen en in de meeste verhalen gaat het dan om het niet lukken, maar het kan ook andersom. Ik had genoeg melk, het spoot eruit, met het gevolg dat mijn meisje al helemaal onder zat voordat ik aanlegde. Verder verslikte ze zich elke keer en was het was het dus continu opnieuw aanleggen. Ik werd hier onrustig door en zij ook, vervolgens tepelkloven waarbij het aanleggen ook een drama werdt! Daarnaast viel ik teveel af! Op een gegeven moment zat ik regelmatig met tranen op de bank, waarna ik heb besloten te stoppen! Dit heeft mij zoveel meer rust gegeven en ook voor de kleine!