?Tijdens de zwangerschap stond de deur nog op een kiertje, maar al op de operatietafel tijdens de keizersnede gooide ik ‘m keihard dicht. Het deurtje naar borstvoeding, iets waar ik deze hele zwangerschap over getwijfeld heb. Vandaag vertel ik waarom ik deze keer bewust koos voor flesvoeding.
Borstvoeding: ervaring bij mijn eerste kindje
Ik schreef er al eerder een blog over, want deze gehele tweede zwangerschap heb ik ontzettend getwijfeld of ik weer zou proberen om borstvoeding te geven. Proberen, want bij Suus lukte het niet. Vier dagen hebben we met allerlei toeters en bellen geprobeerd om de voeding op gang te krijgen en de baby te laten aanhappen, maar het lukte allemaal niet. Eerlijk gezegd voelde ik me ontzettend opgelucht toen ik hardop uitsprak dat ik ermee wilde stoppen. Ik merkte dat ik het gepluk aan mijn lijf helemaal niet prettig vond, ik was nog aan het herstellen van een zware zwangerschap én bevalling en ondertussen lag er een hongerig wurm in het ziekenhuisbedje die maar één ding wilde: voeding! Toen we haar eenmaal de fles aanboden, keerde de rust terug en kon ik voorzichtig genieten. Maar daar ging heel wat buikpijn en schuldgevoel aan vooraf. Ik stond deze keer dus niet zo erg te springen om er weer aan te beginnen, maar wilde het ook niet gelijk afwijzen. Eerst maar eens een gezonde baby op de wereld zetten.
Tweede zwangerschap: weinig ups, veel downs
Een heel belangrijke afweging die ik voor mezelf maakte, was de vraag of ik het borstvoedingsavontuur met al haar hobbels en struggles weer wilde aangaan of koos ik voor rust? Mijn tweede zwangerschap was wederom geen makkelijke: de eerste vier maanden voelde ik me verre van gelukkig, beleefde echt geen roze wolk. Na ongeveer 20 weken voelde ik me iets beter, maar had ik inmiddels volop bekkenklachten die ervoor zorgden dat ik mezelf niet kon redden in het huishouden. Voor iemand die vroeger erg actief was en vooral zelfredzaam, is dat best even een dingetje. Al met al was ik blij dat ik het er na 40 weken op had zitten en keek er ontzettend naar uit om ons kleinste meisje te ontmoeten. Ik had echter niet verwacht dat ik op deze manier de knoop zou doorhakken. Dat gebeurde namelijk tijdens de keizersnede…
Team flesvoeding!
Toen ik daar zo lag, op die operatietafel, hoorde ik de gynaecoloog zeggen: “zo, wat een flinkerd!“. “Ohjee“, schoot er door mijn hoofd, al voelde ik wel dat ze behoorlijk moesten trekken en duwen om Niene uit mijn buik te krijgen. Eenmaal gecheckt door de kinderarts bleek ons dametje een negenponder te zijn. En omdat ze zo’n hoog geboortegewicht had, zou ze op de verkoever gelijk een flesje krijgen waarna haar glucosewaarden werden geprikt. Die zouden de eerste 24 uur gecontroleerd worden, dus ze kreeg om de drie uur een voeding. Toen ik dat hoorde, voelde het voor mij als een soort ‘bevestiging‘ van mijn eigen gevoel: ik zei gelijk tegen Erik dat ik deze keer voor de fles ging en niet aan borstvoeding wilde beginnen. En eerlijk gezegd is dit voor mij de beste keuze geweest. Wat een rust heeft dit ons gegeven! Een heerlijke kraamweek, tijd voor mezelf om te herstellen en ik merk dat allemaal veel fijner verloopt dan de eerste keer. Voor veel vrouwen zal dit waarschijnlijk enorm egoïstisch klinken en eigenlijk is het dat ook. Maar ik ben enorm blij dat ik hiervoor heb gekozen, want ik had die rust echt nodig na zo’n pittige zwangerschap. Laat ik voorop stellen dat ik géén tegenstander ben van borstvoeding: iedereen moet vooral doen waar zij zelf gelukkig van wordt! Voor mij is dat dus geen borstvoeding. Ik ben zo blij dat ik voor de fles heb gekozen. Geen gepluk aan mijn boobs, geen struggles met aanhappen, geen tranen en buikpijn omdat ik er tegen beter weten in toch aan begonnen ben… Voor mij de beste keuze en daarom ben ik een trots lid van team flesvoeding!
Wat bepaalde jouw keuze voor borst- of flesvoeding? Vind/vond jij de mening van anderen hierin belangrijk? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook, Instagram of Twitter!
Ik ga dit keer ook mee in “ team fles voeding. “ lijdt deze zwangerschap wederom aan een prenatale depressie, doordat ik erg heftig reageer op de hormoonhuishouding. Door borstvoeding te geven houdt ik dit in stand. Ik ben helemaal klaar met de hormonen die mij volledig in zijn hand heeft. Dus hierom besloten om ook te gaan voor rust. In mijn eerste zwangerschap heb ik ongeveer een maand bv gegeven en ging opzich wel goed, maar met mij ging het niet veel beter. Toen ik overstapte op flesvoeding beviel me dat meteen enorm goed en werdt ik zelf sneller gelukkiger!!
Je moet doen waar jezelf gelukkig van word! Waarom het leed jezelf en de kleine aandoen??? Die voelt de spanningen ook. Dus wijs besluit. Borstvoeding moet je ook gegund worden!
Soms moet je ‘egoïstisch’ zijn. Maar ik betwijfel of je deze keus egoïstisch kunt noemen. Bij de eerste liep bij mij de borstvoeding voor geen meter en heb ik in de kraamweek twee dagen om de twee uur gekolfd (ook s nachts). De verloskundige zei toen bleek dat dit geen goede oplossing was dat flesvoeding helemaal niet erg is. Een blije moeder zorgt voor een blijer kind.
Jij wilt het beste voor je meisje, dat voor jouw flesvoeding het beste is (want gelukkiger moeder) is dan helemaal goed. Knap dat je die keuze voor jullie zelf hebt kunnen nemen
Zó blij met je verhaal. Voelt af en toe nog steeds of je je moet verantwoorden vind ik. Hier ook voor de 2e x team flesvoeding!
Het is NIET egoïstich. Het feit dat we dat al denken en steeds verontschuldigen voor de keuze. Wanneer je mentaal of lichamelijk aan bv er onder door gaat, in hoeverre kun je dan optimaal moederen? Stress om bv dat merkt je kindje ook. Dus verontschuldig je niet voor je keuze. Als bv goed gaat is het het mooiste wat er is. Alleen is dat bij heel veel vrouwen niet zo en daar wordt te weinig over gerept vind ik. Ik koos bij de derde ook voor kv, geen stress, maar rust, wat fijn!
Roelina onlangs geplaatst…Koningsdag 2018… mét kinderen
Ik heb enorm gestruggled met onze eerste. Het maakte me onzeker, duurde lang, begon pijn te doen, en ik werd gefrustreerd omdat ons dochtertje niet voldaan leek. Nu achteraf denk ik dat laatste. Ik vond het fijn om op de fles over te stappen en alles leek rustiger en duidelijker en ik werd daar echt blijer van. Maar ik heb zo zo lang met spijt rondgelopen. Had ik het maar langer doorgezet want het was ook heel intiem en prettig zo samen te zijn. Dat maakt dat ik nu enorm twijfel. Nu wel de cursus en de boeken en denk dat ik kijk hoe ik me dan voel. Hoop alleen dat ik geen spijt krijg weer mocht ik dan weer voor flesvoeding kiezen.
Ik heb ook voor fles gekozen en ben wel zooo blij ermee!! Lekker doen wat je zelf wil. Het is jou lichaam en jou kindje.
Hier 4 weken doorgegaan met kolven aanhappen stress en bijvoeden..
Uiteindelijk kwam het nog niet goed op gang, lactatiekundige en alles bijgeweest en wat een rust toen ik eindelijk op de fles overstapte!
Nu 38 weken zwanger van de 2e en twijfel ook nog steeds, wil het heel graag proberen maar aan de andere kant weer niet die spanning en stress hebben..
Ik kijk eerst even hoe de bevalling gaat, als het direct kan wil ik het proberen maar ik ga niet meer door als het niet lukt!
Herkenbaar! Wat een getob kan het zijn. Super als alles loopt, maar dat geldt niet voor elke vrouw. Snap je keuze heel goed
Zo herkenbaar!!! Ik had te veel stuwing en ingetrokken tepels waardoor borstvoeding een drama is en ik hier niet prettig op terug kijk. Zat ook tegen borstontsteking aan te hikken. Mijn kleine man is morgen 2 maanden en groeit goed op de flesvoeding. En met de 2de ga ik gelijk op de flesvoeding! Niks geen geklier aan mijn lijf en misschien geniet ik dan vanaf dag 1 van alles ipv pas na de beslissing.
Fijn om ook eens te lezen dat iemand voor flesvoeding kiest. Hier hebben beide kinderen ook de fles gekregen. En ik heb het niet eens geprobeerd! Voelde gewoon niet goed en past niet bij mij. Als ik er zo in zou gaan was het gedoemd te mislukken volgens mij. Maar het voelt echt alsof je je moet verantwoorden vind ik ook.
Bij de 1ste 4 weken gegeven door foute info hele productie om zeep geholpen. Bij 2de 9 maanden kunnen geven. Nog geen dag spijt gehad van mijn beslissing. Maar blijf erbij dat alles moet mee zitten
Fijn om te lezen en zo herkenbaar. Ben momenteel 32 wkn zwanger van ons kleine meisje, en de weloverwogen keuze gemaakt om toch de fles te geven.
Het geeft mij zeker veel opluchting, en een blije moeder is toch uiteindelijk een blije baby…
Ik heb de bv ook niet eens geprobeerd. Ik ben tijdens mijn zwangerschap naar cursussen geweest maar ik raakte daar steeds zó overstuur van. Heel m’n gevoel schreeuwde “nee”. Maar ja, mijn verstand en omgeving vond dat ik gewoon bv moest geven. Uiteindelijk besloten mijn gevoel te volgen en daar ben ik nog steeds blij mee.
Susanne onlangs geplaatst…Baby 8 maanden | We tijgeren!
Team flesvoeding hier! Bij de oudste een week met pijn en frustraties gelopen met het geven van borstvoeding, terwijl mijn productie 0,0% was en ik dus een heel huilend want hongerig jongetje in mijn handen had. Het kolven in de eerste week om maar iets op gang te brengen; niet aan mij besteed. Nu vanaf het 1e moment gekozen voor flesvoeding (Ik gruwel van het woord kunstvoeding) en dat geeft zoveel rust voor iedereen en vooral voor mijzelf en mijn lichaam. Alleen nu dus wel lekkende borsten al bijna 3 weken. Hoe dan?