Middagslaapje, ik kan je nog niet missen!

Het afscheid valt me zwaar, maar ik zag het al een tijdje aankomen… Het door mij zo geliefde middagslaapje is voorbij voor de oudste en het is echt zo: je weet pas wat je mist als het er niet meer is! Want middagslaapjes zijn de life savers van mama’s en dus moet ik even klagen. Middagslaapje, ik kan je nog niet missen! Lees je mee?

Mijn dochter en slaap

Middagslaapje: ik vind het een ontzettend jeukwoord, maar nu ik ‘m moet missen, waardeer ik ‘m keihard met terugwerkende kracht. Hoewel ik nooit de verwachting had dat mijn kind op haar negende nog naar bed zou gaan voor een powernap, komt het afscheid altijd te vroeg. Mijn oudste dochter is het prototype van een perfecte slaper. Eigenlijk hebben wij nooit veel problemen gehad en als ik af en toe de ellende om mij heen hoor, knijp ik in mijn handjes dat dat ons huisje voorbij ging. Ze ging vrij laat van twee naar één slaapjes overdag maar voegde de duur van die twee samen. Ze lag dus met gemak een uur of drie in bed ’s middags. Zo’n lang middagslaapje is toch de natte droom van elke moeder, want jij en ik weten precies hoeveel je kunt doen in al die kostbare tijd. Tot een paar maanden geleden…

‘Ikke niet bed!’

Middagslaapjes van drie uur, ze zouden verplicht moeten worden. Terwijl mijn dochter in bed lag, trok ik een stofzuiger door de hut en stortte me op mijn all day every day hobby: de was. Lag ja, want inmiddels is het middagslaapje niet meer. Het begon met protest: mevrouw gaf aan dat ze niet wilde slapen: ‘ikke niet bed!‘. Dacht het dus wel want mama is de baas, dus bracht ik haar gewoon naar bed. We geven het niet zomaar op ;) Het duurde iets langer voor ze in slaap viel, maar hé: ze sliep. En ik had een paar uur de tijd om bij te komen van alle K3 hits (waarom kan ik ze ook alweer woord voor woord meezingen?!), ‘doe zelf maar even Duplo bouwen‘ en ruzie omdat mama moest helpen tekenen maar ‘manniet helpen!‘ en het bijbehorende drama… Moodswings much? Peuters zijn leuk, maar tussen-de-middag-slapende peuters vind ik nóg leuker.

Pop uit het toilet vissen

Viel ze eerst dus nog in slaap na ongeveer een half uur, op een gegeven moment verstreek er een uur en ging ze roepen: ‘mama! Ik menééjeuh!‘. Ja kind, je wilt naar beneden. Als ik vroeg: ‘wil je even slapen?‘, dan was het antwoord steevast ‘nee!‘ en inmiddels gaat ze sinds een maand overdag niet meer naar bed. Ik zag de beëindiging van onze relatie snel naderen: het middagslaapje is echt verleden tijd voor Suus. Gelukkig valt dit samen met een soort sprong in haar ontwikkeling waarbij ze zichzelf ineens best goed kan vermaken. Slingers en ballonnen (wijntje erbij?!), want hoewel ze eerder om de vijf minuten naast me stond en echt moeite had met spelen, gaat dat nu iets meer vanzelf. En kan ik dus alsnog mijn huishouden doen, maar dan samen met een hele zorgzame peuter. Dat gaat trouwens wel iets langzamer allemaal, want nu moet ik tussendoor ook dansen op K3 (‘kom, mama! Jij dansen!’), de pop uit het toilet vissen (‘pop ook plassen cee!‘) en zeker niet vergeten dat ZIJ op het knopje van de wasmachine mag drukken, om het peuterhumeur niet helemaal negatief te beïnvloeden. Lucky enough is het middagslaapje nog niet definitief uit ons huishouden verdwenen, want er is nog een zusje die hopelijk ook tot tweeënhalf een tukkie doet.

Hoe oud was jouw kindje toen hij/zij stopte met het middagslaapje? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook of Instagram!