Het viel me de laatste tijd vaker op dat mensen at random informeren naar andermans kinderwens en vandaag vertel ik wat ik daarvan vind. Ook beantwoord ik voor eens en voor altijd dé vraag die de laatste tijd steeds vaker gesteld wordt: “en, komt er nog een derde?”. Het derde kind dilemma… Lees je mee?
Dé vraag
Vol verbazing zit ik voor de televisie. Zondagavond, Miljoenenjacht en Winston zit bij een jong stel op de bank om daar een cheque met een fijn bedrag uit te schrijven. Erg leuk, maar nadat hij had geïnformeerd hoelang het stel samen was en hoelang ze al samenwoonden in die mooie nieuwbouwwijk, komt dé vraag: “Kindjes?“. “Nee“, antwoordt het stel, waarna hij doorvraagt: “Al wel plannen?“. Fout Winston, fout. Het is dat je 30 ruggen komt brengen, maar waarom wordt het je niet ingefluisterd dat dit nu net zo’n vraag is die je gewoon niet stelt? En zeker niet op nationale televisie… Nog zo’n voorbeeld: Natalie Vijfhuizen, die ik volg via Instagram, besloot in haar stories een Q&A sticker te plaatsen. Volgers kunnen dan een vraag stellen die zij vervolgens in haar stories beantwoordt. Toevallig was ze op vakantie en het duurde geen half uur, of de vraag: “komt er al een ‘made in Lanzarote baby aan?” kwam voorbij, gevolgd door: “Danny hoeft je maar aan te kijken of je bent al zwanger“. Wáárom? Echt, ga je gauw schamen! Zou je dat in real life ook tegen iemand zeggen? Ik wed van niet!
Wanneer komt de derde?
Volgens mij had ik het hoofdstuk ‘kraamverband‘ nog niet eens afgesloten toen me gevraagd werd of we nog voor een derde gaan. “Wanneer komt de derde?“, een vraag die ik heus niet wekelijks krijg, al ontvang ik toch minstens één keer per maand deze vraag via social media en de laatste tijd ook weer iets vaker face to face. Nu mijn jongste net een jaar is geworden, blijkt het een aantal mensen wel degelijk bezig te houden of baby’s voor ons een gesloten boek is of dat we er toch nog meer wensen. Wensen ja, want baby’s krijg je niet zomaar en hoewel ik helemaal niet uit ervaring spreek, vind ik het none of your business. Wij hebben twee keer het geluk gehad snel zwanger te zijn, onze kindjes zijn gezond ter wereld gekomen en dus lijkt het erop dat niets een derde kindje in de weg staat, mits wij dat zelf zouden willen. Er zijn daarentegen ook mensen die vooraf al voor je invullen dat je toch echt geen kinderen meer krijgt: “nee joh, dat past helemaal niet bij jou!“. Euhm, oke…? Iedereen gaat anders met die vraag om en zal de ene vrouw zich helemaal niet in haar privacy gekrenkt voelen, ligt het bij de ander toch net ietsje anders. Je krijgt van mij dus niet zes weken van tevoren in drievoud bericht met de mededeling: “neeeh, we hebben er over nagedacht, maar we willen het toch hierbij laten” of “nou, misschien komt er binnenkort wel goed nieuws!“. Om de doodsimpele reden dat dat iets is tussen mij en Erik, het gaat je gewoon niks aan! Ik maak hier vast geen vrienden mee, maar de vraag of er (nog) een (derde) kindje komt is naar mijn mening echt een no go. Uitgezonderd de mensen die écht dichtbij me staan.
Rammelende eierstokken
Aan de andere kant ben ik als persoon heel openhartig. Niet voor niets dat ik ooit besloot te gaan bloggen en dus vrij veel deel over mijn leven en keuzes die ik maak. Zou iemand me de ‘derde kind‘ vraag stellen via social media, dan is het natuurlijk makkelijk antwoorden. Maar als ik ‘m in real life gesteld zou krijgen, dan zou ik op dit moment zeggen dat ik het nog niet weet. Dat is een goudeerlijk antwoord, want ik weet het echt nog niet. En Erik ook niet. Niene is een jaar en ik vind het met terugwerkende kracht onvoorstelbaar dat ik op de eerste verjaardag van Suus alweer zwanger was van Niene. Niet dat die twee nu zo bijzonder dicht op elkaar zitten, maar ik ervaar het nu zó anders! Nu Niene een jaar is ben ik helemaal niet bezig met het derde kind dilemma. Baby’s zijn lief en schattig en ik krijg er sowieso instant rammelende eierstokken van als ik er eentje zie, als een vriendin vertelt dat ze zwanger is of een bekende net mama is geworden van zo’n klein bundeltje geluk. Maar wie zegt dat dat ooit stopt? Ik denk dat dat nooit meer overgaat met mijn zwak voor baby’s. Klein detail: baby’s worden ook groter, er kan van alles mee aan de hand zijn, ze moeten eten en drinken, kleding, speelgoed, sport, school en misschien wel studie. Nog meer monden om te voeden, drie kinderen op de achterbank en opnieuw in de gebroken nachten, luiers, flesjes en noem het maar op. Dat moet ook allemaal maar kunnen en we moeten het ook willen. Daarnaast zijn mijn zwangerschappen niet bepaald volgens het boekje gegaan, met nogal heftige hormoongerelateerde somberheid en depressieve gevoelens, bekkeninstabiliteit en gewoon niet zo’n glow als ik ooit had verwacht of gehoopt. Ik ben zeg maar niet op m’n best als ik zwanger ben. Inmiddels ben ik daar weer helemaal van hersteld en gelukkig maar, maar wil ik dat allemaal nog een keer doormaken vanwege de wens voor een derde kindje? Past het in ons leven en hoe zit het financieel? Dat zijn allemaal dingen die wij goed moeten afwegen voordat we een besluit kunnen nemen. En dat vind ik iets voor onszelf. Dit is tevens de laatste ‘statusupdate‘ die ik hierover geef. Zoals ik eerder schreef, zijn dit zaken die enorm in m’n privéleven thuishoren en die ik niet deel op mijn blog of social media. That’s the way the cookie crumbles ;)
Heb jij wel eens de vraag gekregen of er nog (meer) kindjes komen? Hoe ervaar jij dat? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook of Instagram!
Haha Go Karin! Lekker voor jezelf houden. Wij hebben 3 dochters, mensen waren verbaasd toen wij de derde kregen. Oudste is 9, tweede is 8 en derde is 1. Nu krijgen we zelfs de vraag wanneer nummer 4 komt, want nummer 3 is nu wel een nakomertje en die andere 2 zaten ook dicht op elkaar. Go away!! Een derde was een stille wens die na jaren proberen toch nog gekomen is. Je kunt mensen pijn doen door zulke vragen…
Ik vind het sowieso een heel brutale vraag. Je kunt er iemand zo mee kwetsen, pijn doen! Misschien willen ze heel graag een kindje, maar lukt het niet. En dan zo onbenullig vragen “En…komt er al…?”
Wat jij zegt: het gaat ze totaal niet aan!
Ik ben het helemaal met je eens! Mijzelf word die vraag ook wel eens gesteld. Ik weet het zelf ook nog niet, voor een derde. Maar als ik naar mijn 2 dochtertjes kijk, mag ik heel blij zijn dat de zwangerschappen en bevallingen zo goed zijn afgelopen. Ik heb bij beide kindjes flink HG gehad…9 maanden lang overgeven en je goed beroerd voelen. De oudste is geboren met 1 cystenier en de ander was een sterrenkijker.
Ugh, wij zijn bijna 5 jaar getrouwd en de meeste vrienden zitten al aan hun 2e kindje. Wanneer wij is een keer aan de bak gaan? Wat?! Wij hebben (nog) geen plannen. Krijg ik ook nog de vrolijke mededeling dat ik ook naar mijn partners mening moet luisteren. Net of ik zoiets alleen beslis! Echt heel erg, ben het helemaal met je eens.
Ik ben het helemaal met je eens. Zo’n vraag is not done. Nog erger vind ik de reacties die je soms krijgt als je er wel antwoord op heeft. Ik heb een zoontje en door privé omstandigheden blijft het daar ook bij. Dan is de vraag of er nog een tweede komt al pijnlijk, maar de reactie die ik daarna krijg als ik eerlijk vertel dat het er bij een blijft komt nog harder aan. Want kennelijk is het zielig voor mijn zoontje als ik geen broertje of zusje knutsel.
Als mensen over dergelijke dingen willen praten nemen ze zelf wel het initiatief. Doen ze dat niet, begin er dan ook niet over.
Mooie post.
Goed beschreven! Ontzettend irritant als je continue de vraag krijgt van wanneer beginnen jullie aan kinderen. En al helemaal pijnlijk als het eerst niet ‘lukt’.
Hoi , ik werd zelfs een jaar na onze geboorte van de tweede gefeliciteerd met de nieuwe zwangerschap ( ik was 20 kilo aangekomen door een trage schildklier , waar de dokter veel te laat achter kwam ) . Ik heb het haar ff uitgelegd dat het door mega veel zakken chips kwam , ik had een feestje en er lagen 8 zakken chips op de band vd supermarkt ??? ik zei er ook nog ff bij dat ik deze allemaal zelf het weekend op zou eten. Ze heeft mij daarna noooooit meer wat gevraagd ???