Borstvoeding geven? Tijdens mijn derde zwangerschap besloot ik dat (wederom) niet te doen. Door omstandigheden veranderde dit en startte ik met kolven. Kolvan na een keizersnede en de overstap naar flesvoeding: ik vertel meer over mijn ervaring. Lees je mee?
Geen borstvoeding geven
Borstvoeding: ik heb daar bij alle drie de zwangerschappen anders over gedacht. Tijdens mijn eerste zwangerschap wist ik zeker dat ik mijn baby borstvoeding wilde geven. Ik bereidde me voor (voor zover dat kan) door een informatieavond te bezoeken, erover te lezen en toch kon dat allemaal niet voorkomen dat ik na 4 dagen de handdoek in de ring gooide. Een keizersnede, een baby die niet goed kon aanhappen en honger had, nul productie na urenlang kolven: no way dat ik hier gelukkig van ging worden. Het voelde als een opluchting en dat gevoel herinnerde ik me maar al te goed toen ik voor de tweede keer zwanger was. Deze keer wees ik het niet per definitie af, maar ik neigde al wel behoorlijk naar de ‘nee’ kant. Toch wilde ik het op me af laten komen en zou ik de keuze pas maken op het moment suprême. Dat was op de operatietafel: Niene was net geboren en er moest een dagcurve geprikt worden, waarvoor zij flesvoeding kreeg aangeboden. Mijn keuze was gemaakt: ik zou geen borstvoeding geven. Er volgde een relaxte kraamtijd en ik was blij dat ik mijn gevoel had gevolgd.
Kolven na de keizersnede
Lang heb ik gedacht dat dit de laatste mogelijke ervaring met borstvoeding zou zijn. Niets was minder waar, want ik werd voor de derde keer zwanger. Een zwangerschap waarbij alles voor de verandering eens voorspoedig verliep! Ik had weinig gekke klachten, er waren amper bijzonderheden en er was volop reden om te genieten. Ik boog me opnieuw over het vraagstuk ‘borstvoeding geven’ maar besloot dit in eerste instantie met ‘nee’ te beantwoorden. Ik wilde die positieve vibe niet op het spel zetten en inruilen voor stress, want ik ging er vanuit dat het ook deze keer niet vanzelf zou gaan als ik er tóch aan zou beginnen. Waarom ik toch terugkwam van mijn keuze? Op haar geboortedag werd duidelijk dat Linn een infectie onder de leden had en antibiotica nodig had. Antibiotica is nogal een weerslag op je darmflora als je volwassen bent, laat staan als je hier zo’n klein frummeltje mee behandelt. Ze lag daar in haar warmtebedje op de Neonatologie en ik kon eigenlijk weinig voor haar betekenen, behalve dus borstvoeding geven. Omdat ik live voeden niet zag zitten, besloot ik te starten met kolven. Van te voren had ik geen hoge verwachtingen van kolven na de keizersnede, maar het viel eens een keer mee!
Niet aanleggen
Ik besloot dus om het bij alleen kolven te houden en Linn niet aan te leggen. Omdat het na de geboorte van Suus maar liefst 4 dagen kostte om (zonder grappen) één druppel borstvoeding als opbrengst te krijgen, was ik zwaar benieuwd hoe het deze keer zou gaan. Wel kon ik merken dat mijn mindset (ik vind het een vreselijk woord, maar iedereen weet wel wat ik nu bedoel) nu anders was: ik wilde per se iets doen voor Linn en dat hielp waarschijnlijk wel. Na één keer kolven had ik gewoon twee flesjes met in ieder exemplaar een bodempje, hoe tof was dat?! Het gaf me motivatie en na 3 dagen kon ik al een paar hele voedingen per dag voor haar kolven. Het gaf me een fijn gevoel om iets voor haar te kunnen doen, maar ik realiseerde me ook dat we nu de rust van het ziekenhuis hadden. Door de coronamaatregelen ontvingen we daar geen bezoek en dus had ik alle tijd. Ook renden er geen zusjes omheen en was er dus totaal geen sprake van enige vorm van druk. Na een week gingen we naar huis en besloot ik het kolven weer af te bouwen.
Overstap naar flesvoeding
Ik zag het namelijk helemaal niet zitten om thuis te kolven, dit via de fles te geven en ondertussen twee grote zussen onder mijn hoede te hebben. In het ziekenhuis hoefde ik geen eten te koken, geen was te draaien, geen poetslap door het huis te halen en noem maar op. Eerst had Erik nog vakantie, maar die moest twee weken na thuiskomst ook weer aan de slag. Thuis begon het echte werk en om alles zo prettig mogelijk te laten verlopen, maakten we de overstap naar flesvoeding, Ik kon meteen merken wat dit met mijn productie deed: die verminderde zienderogen nadat ik de beslissing had gemaakt. Uiteindelijk heeft het zo’n 3 weken geduurd voordat ik kon stoppen met kolven en we volledig flesvoeding gaven. Tot dan toe mengde ik de gekolfde voeding steeds door de fles, ook al was het op het laatst maar een klein beetje. We zijn overgestapt op de Standaard 1 voeding van Kruidvat en daarbij voegde ik probiotica van Orthiflor (de Start variant) toe in overleg met de kinderarts. Die probiotica voegden we toe om verstoppingsklachten te voorkomen en dit verliep perfect! Al met al ben ik blij met de keuzes die ik heb gemaakt en kijk ik positief terug. Of je nu borstvoeding of flesvoeding geeft; we stoppen er allemaal evenveel liefde in en het belangrijkste is dat je je eigen gevoel volgt. Happy mom, happy baby, dat is het enige wat telt.
Kolven na een keizersnede: heb jij daar ervaring mee? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook of Instagram!
Geef een reactie