Kinderen onherkenbaar in beeld: vragen hierover beantwoord

Sinds de start van Mama’s Meisje breng ik onze kinderen onherkenbaar in beeld. Nu, zeven jaar later, ben ik daarmee nog steeds een uitzondering. In deze blog vertel ik waarom wij deze keuze maakten en beantwoord ik een heleboel vragen. Loop ik hierdoor werk mis? Hoe denkt mijn omgeving erover? En wanneer vind ik dat ze oud genoeg zijn om te beslissen dat ze wél met hun snoet op the gram willen? Lees maar mee!

Geen snoetjes op the gram

Over social media en foto’s of video’s van kinderen posten is al jaren veel te doen. Om de zoveel tijd duikt dit onderwerp op in kranten en op televisie en lijken we ons met z’n allen weer even een stukje meer bewust van de gevaren van online media. Laat ik vooropstellen dat ‘leven en laten leven‘ mijn motto is en dat ik de laatste zal zijn die belerend met het vingertje gaat zwaaien om andere ouders op hun keuzes aan te spreken. In deze blog licht ik toe waarom ik onze kinderen onherkenbaar in beeld breng op mijn openbare social media kanalen en op deze website en beantwoord ik hier vragen over die via een vraagsticker in mijn story’s op Instagram binnenkwamen. In 2021 werkte ik al eens mee aan een artikel op NU.nl over foto’s van je kinderen op sociale media. Iedere ouder maakt een keuze en moet doen waar hij of zij zich goed bij voelt, ik hoop alleen dat je een goede afweging maakt bij je keuze. Privacy vs. social media: wat weegt zwaarder?

Privacy van kinderen respecteren

Toen ik in 2016 begon met bloggen, besloot ik in overleg met Erik om onze dochter niet met haar gezichtje in beeld te brengen op mijn website en openbare social media kanalen. Naast deze website en kanalen die voor iedereen zichtbaar zijn, heb ik ook privé social media: daarop komen de kinderen wél herkenbaar in beeld. Ik ga hier verderop dieper op in. Op het moment dat ik startte met Mama’s Meisje had ik echt nog amper volgers of bezoekers op mijn website, maar het leek me gewoon geen prettig idee dat vreemden via mijn openbare account mee konden kijken naar mijn dochter. Sowieso was mijn ‘postgedrag’ toen nog heel summier en ik bracht bij wijze van spreken mezelf nog niet eens in beeld. Here we are, bijna zeven jaar later en met een groter kanaal dan ik me toen kon voorstellen. Onze kinderen onherkenbaar in beeld brengen is echter onveranderd. Inmiddels zijn we een gezin van vijf en gebeuren er een heleboel dingen binnen ons gezin die vast enorm herkenbaar zijn voor andere ouders. Toch ben ik nog steeds aanvoerder van team ‘privacy van kinderen respecteren’, want ook vandaag de dag ben ik nog steeds een uitzondering op de regel. Het aantal accounts dat geen kindersnoetjes in beeld brengt is nog steeds op een paar handen te tellen: het is eigenlijk héél normaal om je kroost te fotograferen, filmen en dit te delen met (tien)duizenden online gebruikers van hetzelfde social media kanaal. Gek eigenlijk, want iedere keer als ik het ter sprake breng op social media krijg ik veel support. Wat mij betreft zou dit de standaard mogen zijn voor openbare kanalen, maar dat is mijn bescheiden mening. Nogmaals: iedere ouder maakt een weloverwogen keuze en ik mag aannemen dat hij/zij handelt in het belang van zijn/haar kinderen!

Kinderen onherkenbaar in beeld: ingestuurde vragen

Omdat ik onze kinderen onherkenbaar in beeld breng en het belangrijk vind om hier meer over te vertellen, plaatste ik een vraagsticker in mijn story´s. Het leek me goed om in te gaan op (kritische) vragen en opmerkingen zodat het onderwerp niet alleen vanuit mijn zienswijze behandeld wordt. Vragen die veel op elkaar leken, heb ik samengevoegd.

Deel je je kinderen onherkenbaar in beeld op alle social media of alleen de openbare?

Naast mijn openbare social media accounts, heb ik ook een aantal privéaccounts. Daarop zijn onze kinderen wel herkenbaar in beeld. Deze accounts zijn afgesloten en worden gevolgd door vrienden en familie. Ik zet daarop dus wel hun gezichtjes, maar alleen op foto’s waarmee ik ze niet in verlegenheid breng o.i.d. Natuurlijk hou je altijd het risico: wat op internet staat blijft er altijd staan en mensen kunnen van alles doen met die foto’s. Maar ik handel vanuit een bepaalde mate van vertrouwen in de mensen die die foto’s kunnen zien: een select groepje bekenden. Ook post ik hooguit eens per maand, dat is wel heel anders dan bijvoorbeeld de socials voor Mama’s Meisje.

Respect dat je dit doet én volhoudt! Heb je weleens aan je keuze getwijfeld?

Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik nóóit aan mijn keuze heb getwijfeld om de kinderen onherkenbaar in beeld te brengen. Als moeder ben ik irritant trots op ons drietal en een echte mamarazzi: ik ren bij wijze van spreken de hele dag met een camera achter ze aan. Foto’s maken zat er bij mij al vroeg in, dit doe ik al sinds mijn tienerjaren en nu ik zelf kinderen heb, ga ik heeeelemaal los op het vastleggen van alle herinneringen. Daar zitten echt prachtige foto’s bij van mijn schatjes met hun gezicht in beeld. Natuurlijk heb ik er weleens over nagedacht om van mijn geloof af te stappen, maar de nadelen wegen niet op tegen de ‘voordelen’. Hoe trots is ook ben, ik doe dit in principe niet. In die zeven jaar heb ik drie uitzonderingen gemaakt: bij de geboorte van Niene, de eerste verjaardag van Niene en de eerste verjaardag van Linn deelde ik een herkenbare foto. Voelde op dat moment juist heel veel twijfel: ‘zou ik dit wel doen?’. Toch gedaan, maar daarna weer terug naar het credo kinderen onherkenbaar in beeld!

Krijg je weleens negatieve reacties omdat je de kinderen onherkenbaar in beeld brengt?

Dat ik de kinderen onherkenbaar in beeld breng roept niet zozeer een negatieve reactie op, maar soms weleens discussie. Dan krijg ik bijvoorbeeld een berichtje dat het overdreven is of juist waarom ik ze dan überhaupt in beeld breng, want dat is slecht. Overdreven, dat weet ik niet: iedereen doet wat goed voelt. Ik wil de privacy van mijn kinderen respecteren en deel maar summier informatie over ze. Misschien lijkt het voor de lezer/kijker alsof heel ons leven op the gram staat, maar het zijn echt maar hele kleine snippertjes. Er gebeurt zoveel wat jullie niet zien of weten, haha! Ik doe het nu precies zoals het goed voelt voor mij en natuurlijk in samenspraak met Erik. Want die andere opmerking – waarom breng ik ze dan überhaupt in beeld – snap ik wel, al wordt het dan niet zo aardig gebracht in mijn inbox. Die vraag heb ik mezelf ook weleens gesteld. Voor mijn gevoel bescherm ik ze voldoende door ze niet herkenbaar in beeld te brengen, geen woonplaats te spammen, geen achternamen te noemen, geen content te maken bij school of opvang en in veel gevallen ook pas ná een dagje uit te posten wat we die dag gedaan hebben. En sowieso door maar weinig persoonlijke informatie of gebeurtenissen over mijn kinderen te delen.

Zijn er bedrijven die niet willen samenwerken omdat je de kinderen onherkenbaar in beeld brengt? Loop je hierdoor werk mis?

In de bijna zeven jaar dat ik nu actief ben op Instagram en blog, is het aantal keren dat bedrijven niet wilden samenwerken op één hand te tellen. Ik vermoed dat bedrijven bij het selecteren van influencers of bloggers eerst een kijkje op een profiel nemen, dus misschien ben ik wel werk ‘misgelopen’ door buiten de selectie te vallen omdat er bij Mama’s Meisje geen snoetjes in beeld zijn. Dat zullen we nooit weten, haha! Enkele bedrijven keurden de content af in de previewfase, dat is heel zuur. Dan ben je al aan het werk geweest en gaan ze achteraf nog een keer moeilijk doen. Boel gedoe, maar ik gaf geen centimeter toe! En een bedrijf in speeltoestellen voor in de tuin had de bestelling van mijn keuze al geplaatst, toen ze nog even een mailtje nastuurden dat er trouwens wél gewoon kinderen met hun gezicht in beeld moesten. Dat was gelijk einde samenwerking: dan maar géén speeltoestel in de tuin. Ik benoem het soms, maar de meeste bedrijven hebben er totaal geen moeite mee en daarnaast zie ik ook steeds vaker dat ze juíst vragen om foto’s waar dan op zijn minst een volwassene bij in beeld is, zodat een kind niet alleen op de content staat. Voor mij is het absoluut geen reden om toe te geven: dit is hoe ik werk, graag of helemaal niet.

Hoe gaat je familie hiermee om/vinden ze er iets van?

Mijn familie en vriendinnen staan op het vlak van kinderen onherkenbaar in beeld brengen vierkant achter me. Sowieso ben ik gezegend met mensen om me heen die de privacy van kinderen respecteren. Dus er verschijnt ook echt nooit zonder toestemming een foto van mijn kids op hun socials en als ik zelf een keer een foto in mijn story of feed zou willen delen waar een ander kindje bij op staat, dan vraag ik dit áltijd eerst aan de ouder(s). Op Mama’s Meisje gebeurt dat trouwens al zeer zelden: wij brengen maar heel amper familie/vriendinnen in beeld en de kinderen áltijd onherkenbaar als dat wel aan de orde is. En op mijn privéaccount vraag ik ook gewoon toestemming: dat wil ik zelf ook, dus doe ik dat ook bij een ander. Ouders van andere kinderen hoeven dus absoluut niet bang te zijn dat hun kind ineens op the gram verschijnt als er een middagje gespeeld wordt hier thuis!

Blijkbaar zijn er mensen die je hierdoor minder leuk vinden om te volgen. (Snap ik niet, je bent heel leuk!)

Op Instagram word je natuurlijk doodgegooid met accounts waarbij iedereen gewoon in beeld is, óók de mini’s. De keuze is reuze, dus ik kan me indenken dat Mama’s Meisje dan een beetje een vreemde eend in de bijt is. Maar als kindersnoetjes kijken een voorwaarde voor iemand is om een account te volgen, dan zijn wij gewoon niet zo’n match! En dat is helemaal oké voor mij. Kreeg trouwens ook nog deze binnen via de vraagsticker: “Goede keuze! Dit profiel draait om jou, ik zie dat je moeder bent, maar geen gezichten van de kids in beeld“. Dit raakt voor mij wel de kern: Mama’s Meisje draait inderdaad om mij en mijn leven als moeder van drie, dus genoeg reden om de kinderen onherkenbaar in beeld te blijven brengen :)

Iedereen mag lekker doen waar die zich goed bij voelt.

Daar heb je helemaal gelijk in! Hoop alleen dat er goed over na is gedacht. Verder: leven en laten leven!

Waar ligt voor jou de grens van kinderen onherkenbaar in beeld brengen? Smiley over gezicht wel oke? Alleen van de achterkant gefotografeerd?

Als je je kinderen onherkenbaar in beeld brengt, is de creatieve uitdaging op het gebied van foto’s maken wel vrij groot, haha! In de loop der jaren hebben we er al diverse uitingen aan gegeven, dus alleen van de achterkant gefotografeerd is er niet meer bij. Een hoedje voor het hoofd, kind wat naar beneden kijkt, van alles is er al voorbij gekomen. Soms plak ik een smiley (of in dit geval een hartje) over het gezicht, maar niet te vaak want het ziet er niet heel fraai uit. Maar bijvoorbeeld met kerst hadden we zó’n leuke gezinsfoto: daarop heb ik dan hartjes geplakt en alsnog op Mama’s Meisje gepost. En dat bleek ook niet uit te maken want de likes stroomden binnen: fijne bijkomstigheid als Instagrammen je bron van inkomsten is!

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door ? Karin | Budget mamablogger ???? (@mamas_meisje)

Wanneer vind je dat ze zelf kunnen bepalen wanneer ze in beeld (mogen) komen?

Dit vind ik echt een hele lastige. Want wanneer snapt een kind wat social media is, hoe het werkt, wie het gebruiken en dat er niet alleen maar aardige en leuke mensen op dit medium zitten? Dat héél veel mensen, ook mensen die je niet kent, je dan kunnen zien? Dat foto’s van die mooie gezichtjes misbruikt kunnen worden in vieze plaatjes door allerlei intelligente programma’s vandaag de dag? En wat als iemand met vervelende bedoelingen op straat je kind aanhoudt en zegt ‘ik ken je moeder heel goed‘: op welke leeftijd doorziet je kind dat dit geen zuivere koffie is? Weet zeker dat de kennismaking met een smartphone en bijbehorende social media sowieso ‘achter gesloten accounts’ gaat plaatsvinden. En over herkenbaar in beeld komen bij Mama’s Meisje: heb echt totaal geen idee, maar voorlopig in ieder geval nog lang niet! En misschien bestaat Mama’s Meisje al lang niet meer tegen de tijd dat dit aan de orde komt: wie dan leeft, wie dan zorgt.

Waarom wel de kinderen deels in beeld? Waarom kies je ervoor wel iets te laten zien?

Goede vraag! Uiteindelijk is één ding zeker: helemaal niet in beeld is natuurlijk het allerveiligst en ook met het oog op privacy het allerbeste. Als Instagrammer met een mama account voelt het een beetje gek om ze helemaal niet meer in beeld te brengen. Maar hun gezichtjes in beeld brengen is weer het andere uiterste. Deze middenweg voelt voor ons goed en het is natuurlijk de combinatie tussen kinderen onherkenbaar in beeld brengen en de privacy van kinderen respecteren wat maakt dat dit voor ons oké is.

Worden de kinderen in het openbaar herkend? Omdat je zelf wel in beeld bent.

De kinderen worden niet herkend in het openbaar, maar ik wel en dan zien mensen ineens een gezichtje bij ons drietal. Maar als de meiden voorop gaan en ik er achteraan kom of bijvoorbeeld zonder mij maar met mijn ouders of met school op pad zijn, worden ze nooit herkend. En dat is precies hoe we het hebben willen.

Breng jij je kinderen onherkenbaar in beeld of niet? Wil je naar aanleiding van deze blog nog een vraag stellen/opmerking maken? Ik lees het graag in de comments of op Facebook of Instagram!