Nog maar ééntje thuis: wat kijk ik daarnaar uit!

De basisschool countdown is volop gaande, maar hoe anders verloopt die bij mijn tweede? De moedermaffia zal zich er wel over opwinden, maar ik kijk er ontzettend naar uit dat ik er straks nog maar ééntje thuis heb. Lees maar mee!

Drie kinderen hebben

Bijna twee jaar geleden liep ik behoorlijk zwanger rond met ons derde kindje in mijn buik. Blame it on the hormones, maar ergens rond die tijd begon ik me een beetje druk te maken over hoe ik het straks eigenlijk allemaal ging doen met drie kleine kinderen. Inmiddels kan ik zeggen dat het tijd kostte om te wennen, maar het kwam allemaal goed. Ik krijg regelmatig de vraag hoe het is om drie kinderen te hebben en daarop ben ik altijd heel eerlijk, vanuit mijn eigen ervaring. Ik vind het namelijk geweldig, nog steeds onwerkelijk en het maakt me supertrots om moeder te zijn van drie prachtige dochters. Máár het is óók druk. Héél druk. Druk als in: er is altijd iemand die je aandacht vraagt, ik had een periode lang echt weinig tijd voor mezelf, de planning moest on point zijn om de boel in het gareel te houden en het leeftijdsverschil is redelijk klein, dus je kunt wel zeggen dat we volop in de tropenjaren hebben gezeten. Ik kon mezelf maar mondjesmaat op het prioriteitenlijstje zetten en dat is soms best pittig geweest. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik niet af en toe gillend gek werd. Linn is in mei geboren, Suus werd in juli 4 en moest toen nog de hele zomervakantie wachten totdat ze mocht beginnen op de basisschool. Dat zorgde bij mij voor mixed feelings: enerzijds zag ik dat ze die uitdaging nodig had en beredeneerde ik dat dit een logische volgende stap is na een vierde verjaardag, anderzijds gooide ik mezelf huilend in een hoekje omdat mijn ‘baby’ zo snel groot was geworden. Och och och, die hormonen ráásden door m’n bloed en ik stond snikkend bij het hek (we mochten het plein niet op, coronings) m’n kleine meisje uit te zwaaien. Het was weer wennen voor iedereen, maar het bracht ook een bepaalde rust in huis. Niene speelde steeds meer zelfstandig, Linn deed nog twee slaapjes per dag: tel maar uit die winst. En nu zijn we twee jaar verder en staat de volgende op het punt om naar school te gaan.

Grote zussen op de basisschool

Inmiddels ben ik méér dan ontzwangert, is het boek ‘kinderwens‘ definitief gesloten en is het vanaf volgende week weer een beetje stiller in huis, want dan start ook Niene op school. Heel eerlijk? Die mixed feelings zijn momenteel in geen velden of wegen te bekennen. Onze bijna kleuter mag in 10 dagen tijd trakteren op de kinderopvang, haar eerste schooldag (& wenweek) beleven én haar vierde verjaardag vieren. Niet bij te houden natuurlijk (“mam, ben ik nu 4?“), dus maakte ik een aftelkalender. Stiekem tel ik lekker mee, want deze keer sta ik er zó anders in. Niet alleen is school nu een veel bekender terrein – ik weet immers waar ze terecht komt en zie hoeveel plezier Suus op school heeft, dus dat zit helemaal goed – maar merk nog méér dan bij Suus destijds, dat Niene er enorm aan toe is. Dat is ze voor mijn gevoel al bijna een half jaar, dus je kunt je voorstellen dat mijn aftelkalender al iets eerder is begonnen. De uitdaging thuis is compleet weg: ze gaat zich zó vermaken op school! Wil niet zeggen dat ik niet alsnog sta te snotteren volgende week, want sinds de kids ben ik emotioneel incontinent. En dan heb ik ineens twee schoolgaande kinderen en er nog maar ééntje thuis: wat kijk ik daarnaar uit!

Quality time met m’n kuikentje

Want zo snel als die oudste twee groot zijn geworden, zo snel gaat Linn natuurlijk ook. Voor mijn gevoel trouwens wel tien keer zo snel… Ik kijk er dus enorm naar uit dat zij nu nog twee jaar thuis is en dat we er lekker samen op uit kunnen. Quality time met m’n kuikentje: yes please! Even voor je beeldvorming: een uitje naar de supermarkt, het tuincentrum, de kinderboerderij of het krijspaleis gaat vanaf volgende week easy peasy worden. In plaats van ogen in m’n achterhoofd, een volgepakte mombag en standaard te weinig handen, ga ik mij de komende tijd een stuk makkelijker bewegen met maar één kind. Misschien krijg ik de moedermaffia wel op m’n dak, maar ik ben er helemaal van in de gloria. Hoppa, die oudste twee fijn naar school en wij lekker eropuit met z’n tweetjes. Het lenteweertje brengt nog wat extra positive vibes met zich mee, dus ik kijk er serieus enorm naar uit om wat meer tijd samen met Linn te hebben, maar ook wat meer tijd voor mezelf. Kind in bed voor een middagdutje, ik stem voor een kop thee in de tuin! En werken, daarvoor ontstaat ook weer meer tijd. Je leest het: ik omarm deze nieuwe fase en ga er alles aan doen om er volop van te genieten. Drie keer knipperen en die twee jaar zijn alweer voorbij. Ze worden ook zó snel groot…

Hoe kijk jij tegen de basisschoolfase aan? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook of Instagram!