Bijna twee en naast heel lief, ook een ondeugende boef: dat is typisch Suus. Na ons vorige winkeluitje gingen we dinsdagochtend weer op pad met z’n drieën. En toen was ik Suus ineens kwijt…
Gillend op de winkelvloer
Een tijdje geleden vertelde ik in het artikel over de peuterpuberteit dat ik na een bezoekje aan het consultatiebureau nog even het dorp in ging met beide meisjes. Suus op het meerijplankje en dat ging goed, totdat we bij de tweede winkel waren. Daar kwamen de boevenstreken weer tevoorschijn want ze ging er vandoor en toen ik haar weer te pakken had, eindigde ze gillend op de winkelvloer… Gênant! Het kon nog erger, want bij de Kruidvat ging gillen over in krijsen. Hoi allemaal, ja dat is mijn kind! Maarja, dit was dus al een paar weken geleden en ik kan mezelf natuurlijk niet eeuwig opsluiten, dus we gingen weer op pad!
Ineens was ze weg!
Kinderwagen in de auto, beide meisjes in de autostoel en gaan! Bij de Hema was korting op de afgeprijsde artikelen, dus ik wilde graag even kijken of ik daar nog wat leuks kon vinden. Eenmaal in het dorp gingen we eerst naar de Kruidvat, waar Suus deze keer de winkelvloer met rust gelaten heeft. YAY, dat was één! Toen door naar de Hema, waar het de eerste 5 minuten prima ging. Totdat ik bij wat broeken aan het kijken was en moest bukken om te kijken of de juiste maat ertussen zat. Ze stond op het meerijplankje naast me. Toen ik amper 3 seconden later weer keek, stond ze er niet meer. Ineens was ze weg!
Een bloeddruk van heb ik jou daar en aan het zuurstof…
“Shit!“, schoot er door mijn hoofd. Ik heb al zoveel moeders gehoord over dát moment: het moment dat je je kind ontzettend goed in de gaten houdt en tóch gaan ze er in dat ene onbewaakte ogenblik vandoor. Ik had Niene bij me en een winkelmandje, dus erg snel was ik niet, maar ik liep de gangpaden voorbij en zag of hoorde haar niet. Na een paar minuten hoorde ik haar lachen, helemaal aan de andere kant van de winkel. Hup, omdraaien en die kant op! Maar ze was nergens te bekennen en ik vond het inmiddels wel een beetje minder grappig allemaal, want waar was ze nou?! Weer via een ander gangpad gelopen en toen ik bijna aan de kant van de winkel was waar ik was begonnen met zoeken, zag ik haar ineens buiten staan… Niene en het mandje bleven in de winkel en ik vloog naar buiten om haar te ‘vangen‘. Ze had dikke lol, ik een bloeddruk van heb ik jou daar. Echt, ineens ben je 10 jaar ouder op zo’n moment! Ze stond nog net niet te dansen op het plein terwijl ik haar weer meesleepte de winkel binnen, om te checken of mijn andere kind niet per ongeluk verdwenen was. Lekker zooitje! Na mijn preek bleef ze de rest van de tijd netjes op het meerijplankje staan, terwijl ze ‘toettoet‘ riep. Gelukkig is alles goedgekomen en zijn er geen ongelukken gebeurd, maar ik ben de komende tijd waarschijnlijk een havik die haar kind nauwlettend in de gaten houdt!
Ben jij je kind wel eens kwijt geweest? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook, Instagram, Twitter!
Dat is de reden dat ik altijd de duowagen mee neem als ik alleen met de kinderen ben. Mijn zoontje wordt volgende week 3 maar gaat nog gewoon de wagen in. Hij is zo vreselijk snel. Als er nog iemand mee gaat mag hij wel lopen
Och hemel!! Afgelopen vakantie ook voor het eerst meegemaakt. Bij Hans & Grietje in Zeewolde (erg leuk btw). Ik weet niet of je er wel eens geweest bent maar het krioelt daar van spelende kinderen, binnen en buiten. Ik liep dus als een doldwaze moeder tussen de etende gezinnen door op zoek naar mijn 2-jarige. Mijn man zag hem uiteindelijk vanaf ons tafeltje, in de verte buiten rondlopen (die dag hem gelukkig, onbewust, een redelijk herkenbaar tshirt aangedaan) roepend om z’n mama.