“Je bent zwanger, niet ziek!”

Voordat er ooit een baby in mijn buik zat, was ik erg bevooroordeeld over vrouwen die kwaaltjes hadden tijdens de zwangerschap. “Je bent zwanger, niet ziek!”, een uitspraak die ik destijds wel eens gedaan heb en waar ik nu keihard van terug ben gekomen. Iets met bad karma denk ik… Lees je mee?

Wat een aanstellerij!

Een zwangerschap, het verwachten van een kindje en een dikke babybuik: een jaar of tien geleden was dit voor mij echt een ver van mijn bed show. Ik was toen een jaar of 20, was er totaal nog niet mee bezig en ook in mijn directe omgeving waren er weinig zwangeren. Ik hoorde wel eens via een vriendin of mijn moeder dat iemand een lastige zwangerschap had, maar eerlijk gezegd was mijn eerste gedachte dan: “je bent zwanger, niet ziek!“. Eenmaal afgestudeerd en werkzaam in de apotheek was ik ook best veroordelend naar collega’s die bijvoorbeeld meer moesten zitten of vroegtijdig met verlof gingen. Wat een aanstellerij vond ik dat, want waar ging het nou helemaal over? Je weet toch dat je een kind krijgt? Lekker profiteren van de situatie dus! Echt, als ik eraan terugdenk schaam ik me met terugwerkende kracht mijn ogen uit mijn kop en kan ik wel door de grond zakken. Als zogenaamd volleerd jurylid keurde ik destijds zwangeren af, maar toen ik zelf voor deze jury kwam, voelde ik me een potje ongelukkig. “Gelukkig” heeft karma me flink op m’n donder gegeven, want welke betere manier is er om iemand te doen inzien dat het echt geen keuze is om een rotzwangerschap door te maken? Precies…

En toen was ik zelf aan de beurt…

Dat karma een bitch is, daar kwam ik eind 2015 achter. Wie had er ook alweer zo’n grote mond over “je bent niet ziek hoor, alleen maar zwanger!“. Boontje komt om zijn loontje, want vanaf ongeveer 24 weken kreeg ik bekkenklachten en na 35 weken was ik al 25 kilo aangekomen. Inmiddels voelde ik me al een redelijke size walrus maar karma vond dat het nog niet genoeg was en gaf me er in de vier laatste weken van mijn zwangerschap nog eens 20 kilo bij, waardoor ik op een gewichtstoename van 45 kilo eindigde. Alle gekheid op een stokje, maar tijdens die eerste zwangerschap kwam ik mezelf zó hard tegen! Ik kwam erachter dat je misschien niet gelijk ziek wordt van de zwangerschap, maar wel van alle klachten, kwalen en narigheid die je er gratis bij kunt krijgen. En het is niet dat je je voorkeuren zes weken voor aanvang op het aanvraagformulier hebt aangekruist, hè? Je snapt wel dat ik voortaan de laatste ben die dus enig oordeel zal geven over ieder ander wanneer het gaat om klachten, kwaaltjes, “aanstellerij” of “profiteren van de zwangerschap“.

Je hebt het niet in de hand

Ik heb enorm geleerd van die eerste zware zwangerschap en ook bij numero twee had ik het niet zo makkelijk. Het grootste gedeelte van de tijd voelde ik me verre van happy en had ik wederom bekkenklachten, maar in de laatste weken heb ik nog best kunnen genieten. Niet alleen omdat ik voor mezelf besloot dat ik móést genieten, maar ook omdat ik me voornam om me niets meer aan te trekken van de suggestieve vragen, opmerkingen en veroordelingen van anderen. Ja, ik was voor de tweede keer werkloos én zwanger, ja ik had weer veel klachten en nee dat was geen aandachttrekkerij. Maar trok ik me in mijn eerste zwangerschap nog enorm aan wat anderen hier van zouden denken en zeggen, aan het eind van mijn tweede zwangerschap kon dat me echt mijn reet roesten. En die instelling heb ik sindsdien eigenlijk nog steeds. Wat ik hiermee wil zeggen is: je hebt het niet in de hand. Ik had mijn keiharde mening klaar, maar heb aan den lijve ondervonden dat het écht geen keuze is en hoe rottig een zwangerschap kan verlopen, zonder dat je er om gevraagd hebt of er überhaupt op zit te wachten. Ik heb ervan geleerd dat a) de zwangere in kwestie al genoeg heeft aan haar eigen gedoe en dus niet op jouw mening zit te wachten en b) je niet kunt oordelen over een ander voordat je zelf in de schoenen van die ander hebt gestaan. Je hebt het niet in de hand als zwangere, maar als omgeving kun je wel proberen begrip op te brengen of iemand te steunen. Dat is zoveel meer waard!

Hoe verliep jouw zwangerschap? Heb jij te maken gehad met meningen van anderen? Of heb je zelf wel eens zo’n mening gehad over een zwangere? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook of Instagram!