Tijdens een bezoekje aan de plaatselijke Aldi werden alle aanwezigen door mijn peuter getrakteerd op een stemconcert. In plaats van toekijken, konden mensen in de rij het niet laten om mijn peuter ‘gelijk’ te geven. Tot grote ergernis van ondergetekende! Janken in de Aldi, maar wilt u zich er even NIET mee bemoeien?! Lees maar mee…
Samen op pad
Wanneer papa zijn thuiswerkochtend heeft, grijpt deze mama haar kans om een rondje boodschappen te doen. Meestal neem ik Suus mee en daar geniet ze altijd enorm van. Samen op pad is toch even een momentje alleen met haar en ze hoeft de aandacht dan niet te delen met haar kleine zusje. De laatste keer dat we samen op pad waren, verliep alleen iets minder gezellig dan gehoopt. Bij de eerste twee winkels ging het echt supergoed. Ze mocht haar eigen winkelwagentje duwen en zette hem na het afrekenen zonder tegengas terug op de daarvoor bestemde plek. Één nul voor mama, maar bij de laatste winkel kwam ik op een fikse achterstand te staan…
Janken bij de kassa
De laatste winkel van ons rondje was de Aldi en eenmaal binnen viel mijn oog al snel op de beroemde ‘aanbiedingsbak‘. Tot grote vreugde van de two year old lag er een heus ondergoedsetje van K3 in. Afgeprijsd én in haar maat, dus ik besloot mijn meisje te verblijden. Gelukkig dat het ondergoed is, want ik vind kleding met dit soort thema’s doorgaans afzichtelijk :P Hier zien we toch niks van! Suus was helemaal in de gloria en slaakte enthousiaste kreten tijdens het resterende rondje door de winkel: ‘wauw, mooi mama! Ikke K3 zingeeeen!‘. Ik had al een paar keer uitgelegd dat we nog wel centjes moesten betalen en dan knikte ze volop. Totdat we op dat punt kwamen: het was janken bij de kassa. Wie zei er ook alweer dat het zo gezellig was?
De dood of de gladiolen
Ik legde haar uit dat we ‘K3‘ even op de band moesten leggen, want mama moet éérst centjes betalen. Maar alle moeders in de zaal weten wel dat praten tegen een huilende peuter hetzelfde is als lullen tegen een muur: ze horen je gewoon niet meer. Ondertussen hield ze het setje stevig vast, waardoor ik nog één keer zei dat we ‘eerst centjes gaan betalen en daarna krijg je K3 weer terug‘. Ik trok het setje uit haar handen en legde het op de band. Wát een heks ben ik toch hè, want dat deed mevrouw nóg harder krijsen. Tja, het is de dood of de gladiolen, dus ik negeerde haar compleet. En ik werd niet eens rood, wat ik de vermelding op zich al waard vind. Het is natuurlijk ook niet de eerste keer dat ze zo tekeer ging en aangezien ik dit varkentje wel vaker had gewassen, besloot ik er geen aandacht aan te schenken. Mijn ervaring is dat ze dan wel weer snel stil wordt. Ware het niet dat de andere mensen uit de rij zich niet in konden houden.
Het is ook nooit goed!
‘Och, och, meisje, niet huilen!‘, begon een oudere dame. Al snel viel de mevrouw achter haar bij: ‘oooh, wat is er dan? Moet je huilen?‘… Nee, dit is traditioneel Oost-Oezbekistaans volkszingen, kent u dat niet? Mijn peuter vond al die aandacht wel tof en voelde zich gesterkt om haar stemconcert nog wat extra kracht bij te zetten. Inmiddels konden de bezoekers bij het flesseninzamelpunt ook meegenieten van de krokodillentranen van mijn dochter en waren beide dames nog lang niet klaar. ‘Ach meiske, wat zielig toch!‘. Ondertussen was ik wél een beetje klaar met dit toneelstuk en het was er al uit voordat ik er erg in had: ‘U weet niet eens wat er aan de hand is. Ze is niet zielig, ze krijgt gewoon haar zin niet!‘. Daarop begon de caissière ook nog eens tegen Suus te praten met ‘wat is er aan de hand‘, waarop ik antwoordde dat dit een typisch gevalletje van aanstelleritis was. De mevrouw achter mij vond het maar raar dat ik haar niet troostte. Dan kun je negentig zijn en een rollator bij je hebben, maar waar bemoei je je mee? Dus heb ik mevrouw vriendelijk verzocht zich er niet mee te bemoeien. De caissière scande ‘K3‘, mijn diva kreeg het setje in haar handen gedrukt en verrassend genoeg was ze toen stil (lees: kreeg ze na lang drammen toch haar zin). Ik rekende mijn boodschappen af en wenste de dames nog een prettige dag. Het is ook nooit goed! En Suus? Die riep bij thuiskomst: ‘ikke K3 aan!‘ en wilde de rest van de middag geen trui meer aan.
Heb jij wel eens te maken gehad met bemoeizuchtige onbekenden tijdens een uitje? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook of Instagram! Dit verhaal werd – helaas zonder het benoemen van Mama’s Meisje – gedeeld in Ouders van Nu.
Oooh bloedje bloedje irritant! Ik heb het inderdaad ook wel eens gehad. Kan mezelf tegenwoordig verrassend rustig houden, ik laat Riv gerust even op de grond spartelen als hij weer eens een driftbui heeft omdat iets niet gaat zoals de kleine Koning had gewild.
Maar goed gedaan zo toch? Gedaan wat JIJ wilde en mensen aangesproken en madame kreeg het setje nadat hij was gescand. Een zin die me altijd bij blijft: choose your battles.
Marissa onlangs geplaatst…RECEPT: SPINAZIE MET KOEK
Mijn zoon van 3 vraagt bij de kassa altijd standaard om een verassings ei. De chocola lust ie niet en het speeltje is ongeveer zo’n 20 seconde leuk en vliegt dan door de kamer. Dus nee, meneer mag niet altijd zo’n ei bij het afrekenen. We staan dus in de rij bij de plus, mnr wil een ei, en ik zeg nee, vandaag niet kerel. Je vind het niet lekker en speelt er nooit mee, wat uiteraard ontploft tot een enorme jankbui, waarbij de meneer achter ons het zo zielig vind dat ie hem niet krijgt van deze verschrikkelijk moeder. Vervolgens blijft mijn zoon vastgeklampt aan het schap met verassings eieren staan janken en weet de hele winkel dat ie zo’n ding wilt, maar no way dat ik mijn peuter zijn zin geef anders verpest ik het voor de rest van zijn peuter tijd. En daarnaast vind ik gewoon dat hij hoort te luisteren naar zn moeder. Uiteindelijk met veel gedram, en goed vastpakken bij zijn arm, hebben we de boodschappen afgerekend en wil ik weglopen. “Jongetje, jongetje.. hoor ik achter mij roepen “kijk eens lieve jongen, ik heb het ei voor je gekocht hoor, als stoute mama dat niet voor je wilt doen” diezelfde meneer die hem zo zielig vond. Voor ik het weet drukt ie het ei in de handen van mn zoon en loopt de winkel uit. Ik weet niet wat ik mee maak, en loop hem achterna. Ik zet eerst mijn zoon in de auto, die uiteraard nog nooit zo triomfantelijk heeft gekeken naar zn ei, in de auto en loop dan toch nog even naar mnr toe, die toevallig naast me geparkeerd staat. Ik vraag vriendelijk maar duidelijk, of dat hij nooit meer zo’n geintje uit wil halen, bij welke moeder dan ook. Omdat we hier dagelijks mee te dealen hebben en proberen onze kids wat bij te brengen. Normaal had ik dat klote ei, met verpakking en wel op zijn hoofd kapot getimmerd maar nee…. zoals ik al zei.. we proberen ze iets bij te brengen iedere dag, en er fatsoenlijke jongens en meiden van te maken. ?
Haha, ik ben dan ook nog zo’n loedermoeder die haar kind dan het ding waar the big (drama om gaat pas geeft als ze stopt met huilen? moet je de gezichten van die mensen dan eens zien! Haha!
Na huilen moet een ! ?
Yes! Goedzo,die mensen mogen best weten dat ze hun mond moeten houden. Toen onze meid nog een baby was heb ik menig rollator-bestuurder moeten uitleggen dat ze niet aan haar mag zitten. Ja het is een schattige baby en ja dat bekijk je maar van een afstand. Potverdorie zeg.
Yep, ik had eens een krijsend kind in de kar die behalve krijsen ook nog eens met de voeten tegen de zijkant van de winkelkar lag te trappen…voor nog meer herrie zeg maar. Komt er iemand van de supermarkt naar me toe met een doosje rozijntjes… of ze dat mocht…
Nee natuurlijk niet, we gaan dit gedrag toch niet belonen?!
Goed bedoeld, maar kom op zeg…
En bij het douchen na het ouder/kind zwemmen kreeg ik een preek van een oudere dame.
Mijn dochter was namelijk in de douche bij de sportschool op de grond gaan liggen.
Ik zei zoiets als :”Ga eens staan joh, viespeuk..je bent net gesopt.”
Dat vond ze echt niet kunnen…ik moest haar uit gaan leggen dat de vloer vies was en ze er daarom niet op moest gaan liggen. Van mijn opmerking zou ze een minderwaardigheidscomplex kunnen krijgen omdat ZIJ het vieze zou zijn…. alsjeblieft zeg…typisch geval van “bemoei je er niet mee!!!”
Kan me voorstellen dat het een vervelende situatie was, maar ik heb toch hardop moeten lachen om je schrijfstijl. Oezbekistaans volkszingen. Hoe verzin je het! Zelf heb ik geen kinderen en, eerlijk is eerlijk, heb ik nogal een hekel aan ze, dus ik blijf er altijd liever zover mogelijk bij uit de buurt en zal me er ook niet snel mee bemoeien. Wat dus ook inhoudt dat ik met samengeknepen billen en een gesloten mond op mijn stoel blijf zitten wanneer een kennis met haar peuter bij mij op de koffie is en het joch met zijn tengels aan aan al mijn spullen zit. Opvoeden moet je aan ouders overlaten. Als ze zich dan nog niet gedragen… tja… Overigens heb ik wel een hond en vind ik het rete irritant als mensen zich ermee bemoeien als ik hem een standje geef omdat hij niet wil luisteren, dus kan me je frustratie levendig voorstellen.
Zo vervelend. Ook 1 keer gehad alleen was deze mevrouw zwaar geïrriteerd door het zeuren van onze (toen) 3 jarige zoon. Ze ging te keer tegen ons alle, nou ik schoot uit mijn slof, mama leeuw ten top! (Ik schrok er zelf van ?) mijn zoon pas best verdrietig zijn als hij iets niet mag hebben en dat heb ik hem gezegd ook (alleen niet zo hard krijsen erom ?) we zijn allemaal klein geweest uiteindelijk en allemaal wel eens een drama veroorzaakt in de winkel
Ik heb ooit met een jankende peuter door de Lidl gelopen. Deze krijste letterlijk de hele winkel bij elkaar omdat ze een donut wilde en deze niet kreeg (het brood en dus de donuts staan direct bij de ingang).
Niet eens halverwege het eerste pad kwam er een vrouw naar mij toe met haar tienerdochter om mij even te verzoeken mijn kind stil te laten zijn want zij liepen daar ook voor hun rust….. het enige wat ik uit kon brengen was: uw kind is zeker nooit jong geweest (knikkend naar de tiener naast haar). Na mijn opmerking beende de beste mevrouw kwaad weg en commandeerde haar dochter mee te komen.
Ik heb mij nog nooit zo ongemakkelijk en kwaad gevoeld tijdens het boodschappen doen. En dat niet eens op mijn peuter.
Oh ja heel irritant… Ik vind dat je stoer hebt gereageerd, op de een of andere manier ben ik hier toch nooit echt aan gewend geraakt .. Aan dat gebemoei dan, aan het gekrijs wel hoor ;)
Liselotte onlangs geplaatst…Zwemles
Hahaha zoooo vervelend! Ik heb een keer gehad dat er iemand naar me toe kwam. Mevrouw, uw kind huilt! Waarop ik zei: nou én? Het meisje keek alsof ze een spook had gezien, haha! Leuk geschreven, Karin!
Hier juist andersom, ik heb n super brave peuter (hij lijkt op zn moeder ?) die als een malle gaat op zn loopfiets. Ik kan met n gerust hart zeggen, ‘tot aan de straat en daar even wachten’. Hij sjeest dan 50 meter vooruit en wacht daar bad netjes..altijd.
Zo ook bij de draaideur van de appie XL. Hij fietst nog netjes naast me, ik zeg:’ tot aan de deur en daar even wachten op mama’. Hij doet dat netjes, dat wil zeggen hij sjeest er op af, terwijl ik, met zuslief in de draagdoek, en 20 meter achter loop, als daar vanuit t niets 3 senioren geschrokken en verontwaardigd tegelijkertijd opkijken en m tegenhouden. Mij verschrikt aankijken met een blik van: loedermoeder..
peuter snapt er niks van en kijkt mij aan, ik zeg: ‘ goed gewacht Tijn, nu mag je naar binnen, terwijl we samen de deur ‘in’ lopen.. En met wat andere mensen erbij, kon ik t toch niet laten nog even een indirecte sneer te geven…’dit kunnen wij samen he schatje..’
Bemoei je er niet mee….
Deze vind ik een beetje lastig. Ik heb dat laatst ook gehad, ik zag een peuter op zn loopfiets richting een hele drukke weg sjeezen, ik zag zn ouders 50 m terug lopen, niks in de gaten.
Toen heb ik samen met de peuter zn ouders even opgewacht, maar ze keken mij ook bijna kwaad aan. Dat vind ik niet eerlijk. Ik weet niet dat hij wellicht netjes had gewacht, en daarop vertrouwen en het risico lopen dat de peuter toch de drukke weg op sjeezt vind ik niet oke. Dan kun je het als goed bedoelde omstander ook nooit goed doen
ik liep ooit moedig door terwijl mijn tweejarige dotje zich hartstochtelijk op de grond wierp bij de ingang van AH. Reden: Ze wilde in het winkelwagentje zitten, nee niet in het stoeltje en neee niet in het karretje en neeee ze wilde zelf lopen en neeeee ik moest haar tillen. Ik zei niets meer en stapte verbeten de groentegalerij in om te gaan schijngrazen. Het werd snel stil. Ik wilde al trots terug lopen om mijn druiloortje weer liefdevol te aanvaarden, maar….. ze was weg. Weggelopen, de winkel uit, de winkelstraat uit zelfs. De bemoeizuchtige opmerkingen: ach kind, je jasje wordt vies hoor. tot en met; mevrouw uw kind ligt op de grond, (ja, dus?) en lichtelijk geamuseerde blikken van de mensen die haar hadden zien weglopen, brandden schroeiplekken in mijn hart, terwijl ik onder aanvurend geroep (ze liep daarheen , geloof ik hahah) langs de weg draafde. Kind gevonden. Je raadt het: hekje door, AH in,….. lees het verhaal nu nog een keer of drie. :-)
Omg wat frustrerend dit. Mijn zoontje is nog te klein voor driftbuien aan de kassa dus ik herken het nog niet ;) Als ik achter iemand in de rij sta die probeert een peuter in het gedrang te houden, dan kijk ik meestal even de andere kant op of doe alsof ik druk bezig ben kleingeld te zoeken zodat de ouder zich niet bekeken voelt. Lijkt me zo naar als mensen je dan gaan staan aanstaren of nóg erger, opvoedadvies gaan geven. Doe alsjeblieft normaal zeg, daar heeft toch niemand iets mee te maken! Knap dat je voor jezelf op bent gekomen, zo assertief ben ik helaas niet.
Zo herkenbaar, alleen had ik een keuze gegeven aan mijn kleine. Of stoppen met huilen en betalen, of (in dit geval) de auto niet kopen.
We hebben de auto terug moeten leggen, maar de eerstvolgende keer hebben we zonder heisa kunnen betalen ?
Oh, vreselijk. Ik haat oude mensen in winkels, die weten altijd alles beter!
Lisette onlangs geplaatst…32 x mijn gedachten over de sneeuw
Hier ook een huilende peuter in de kruidvat, omdat mevrouwtje niet alles uit de schappen mocht pakken. Ook geen aandacht gegeven aan het dramatische toneelstukje en toen kwam er een oudere vrouw doodleuk vertellen dat ik wel heel koelbloedig was. Want ja ik doe niks liever dan mijn huilende meisje negeren. Pfffffff
Toen Jack nog baby was, liep ik samen met hem en mijn neefje in het dorp. Mensen vragen of ze mogen kijken. Een oudere mw die wou aan Jack zitten zegt mijn neefje “Kijken doe je met je ogen”. BAM.. die kwam aan, mw keek mij aan en ik kon niks meer dan lachen en mijn schouders ophalen.
Haha mooi.. herkenbaar ook ?
Onze jongeman van 3 werd een keer opgetild en papa deed een poging tot afleidde zodat hij die auto’s niet zag staan waar je een muntje in moet gooien om 2 minuten te kunnen hobbelen. Dat plan lukte deze keer dus niet en hij zette zijn keel open. Een oud vrouwtje dat voor ons liep keek al een paar keer boos achterom maar wij hadden daar niks van. Toen we haar uiteindelijk inhaalde (want zo vlot ging ze niet met haar vogelnest achter haar rollator) snauwde ze ‘GVD! Opvoeden is ook een vak hoor!’ Waar op ik het voor de verandering niet kon laten en snauwde terug dat ze maar heel snel haar mond moest houden! Gelukkig kon ik de rest nog inslikken ??
Een heel poos terug was mijn zoontje ook in huilen uitgebarsten omdat ik hem niet wilde tillen over de markt. Ik bedoel ik heb wel de sportacademie gedaan, maar ik was lang niet zo sterk om hem de hele tijd te tillen. Dus we gingen even op een stoeprandje zitten zodat hij rustig werd, maar niets was minder waar. Toen ging meneer dus nog harder kreizen tot dat er een oudere man (lees opa) op ons af kwam en mijn zoontje adviseerde een andere mama te zoeken want zo’n mama als ik wilde je toch niet hebben? Wie laat z’n kind nou zo huilen??
Over het algemeen zou je mij boot iets terug horen zeggen, maar in dit geval had ik heen een op mijn mond
Ik kan me er eerlijk gezegd niet zo druk om maken. Vaak bedoelen mensen (zuurpruimen daar gelaten) het niet verkeerd en willen ze alleen maar helpen / meedenken. Handig? Nee, niet altijd. Bloedirritant? Ja, soms wel, maar laten we nou ook niet te moeilijk gaan doen. Bemoeizucht zit in de mens en dat is lang niet altijd kwaad bedoeld.