Vorig jaar vertelde ik al eens over de zenuwen die ik had voor mijn eerste bevalling. Deze keer ging het wel wat verder dan zenuwen: ik heb me een lange periode echt angstig gevoeld en wilde liever niet denken aan het feit dat ik weer moet gaan bevallen. Ik ondernam actie en vertel vandaag hoe het me lukte om die angst voor mijn bevalling te verminderen.

Mijn eerste bevalling

De blog die ik vorig jaar schreef, laat precies zien hoe ik er op dat moment in stond. Bevallen was iets dat ik nog nooit had gedaan en waar ik me tot het einde aan toe niet echt druk over maakte. Toen ik eenmaal hoorde dat ik werd ingeleid, sloegen de zenuwen echter toe. Ik had een zware bevalling, maar naderhand heb ik er niet zo bij stil gestaan wat er in die drie dagen allemaal is gebeurd. Eigenlijk ging ik vrij snel over naar het ‘mama zijn‘ en daardoor is de bevalling op de achtergrond geraakt. Ik had tot dan toe ook geen reden om er nog heel lang bij stil te staan, ik focuste me op de zorg voor Suus en op mijn eigen herstel. Dat ik ooit opnieuw zou gaan bevallen, kwam ook niet in me op dus ik heb me er verder niet meer echt mee bezig gehouden. Natuurlijk praatte ik er wel over, maar dat riep geen nare emoties bij me op. Suus was gezond geboren, ik kwam er ook wel weer en daarmee sloot ik het verhaal volgens mezelf goed af.

071

Zwanger van de tweede en bang voor de bevalling

En toen werd ik zwanger van baby nummer twee. Zoals ik eerder op de blog verteld heb, waren de eerste vier maanden van deze zwangerschap geen feestje. De roze wolk was nergens te bekennen en ik heb daarbij professionele hulp gezocht. Hormonaal gezien was de boel verre van on fleek en ik was blij te merken toen dat na 16 weken zienderogen verbeterde. De gesprekken met de psycholoog bleven gewoon doorgaan, dat vond ik ook erg prettig om mijn hart te kunnen luchten over die nare periode en hoe het nog steeds invloed had op mijn zwangerschap. We kregen het ook over de eerste bevalling en ik merkte dat ik daar heel erg emotioneel van werd. Die emoties kwamen er allemaal uit en ik kwam na een aantal gesprekken tot de conclusie dat ik me eigenlijk helemaal niet zo zorgeloos voelde over de aankomende tweede bevalling. Gedurende die drie dagen zijn er dingen gebeurd waardoor ik de controle over mezelf totaal verloor, ik mis hele stukken van de laatste dag omdat ik zo suf was van de zwangerschapsvergiftiging en belandde uiteindelijk op de OK voor een spoedkeizersnede. Dit had er blijkbaar meer in gehakt dan ik zelf verwachtte, maar ik wilde er graag iets aan doen voordat baby nummer twee zich meldt. Daarop spraken we af om een EMDR behandeling te doen en ik ben echt superblij dat ik dat heb gedaan!

Eye Movement Desentitization and Reprocessing (EMDR) is een behandeltechniek voor mensen die last blijven houden van de gevolgen van een schokkende ervaring, zoals bijvoorbeeld een ongeval.  Vaak verwerken mensen deze ervaringen op eigen kracht, maar soms ontstaan psychische klachten, zoals nare herinneringen die zich blijven opdringen of nachtmerries. EMDR kan vaak kortdurend worden toegepast, zeker als het gaat om een eenmalige ingrijpende gebeurtenis. In de behandeling wordt de patient gevraagd de gebeurtenis opnieuw voor de geest te halen, terwijl tegelijkertijd een taak wordt aangeboden die het de patiënt moeilijk maakt om aan iets anders te denken (bijvoorbeeld volgen van de vingers van de therapeut die voor iemands gezicht op en neer worden bewogen). Bron: MST

092

Mijn ervaring met EMDR als voorbereiding op mijn bevalling

Het doel van de EMDR behandeling was voor mij om een rustiger gevoel te krijgen bij de gedachte aan de eerste bevalling. Het gedeelte dat mij het meeste beangstigde, was het moment dat ik op de operatietafel lag en begon te trillen als een rietje. Ik had op dat moment helemaal geen controle meer over mezelf en bleef maar trillen. Ik kon het niet stoppen en het heeft bijna de gehele operatie geduurd.  Dat moment wil ik nooit meer opnieuw beleven en ik was erg bang dat het me weer zou overkomen bij een tweede bevalling. Ik weet nog niet hoe ik ga bevallen (dit wordt over twee weken besloten na de groei-echo), maar stel het wordt een keizersnede, ga dan maar eens met je nuchtere verstand op de operatietafel liggen na die heftige vorige bevalling. Daarom was het tijd voor actie en wat ben ik blij dat ik dit in werking heb gezet! Ik had slechts één EMDR behandeling nodig om de herinnering aan mijn bevalling ‘neutraal‘ te maken. Ik vond het een hele bijzondere ervaring, was van tevoren behoorlijk sceptisch. Hoe kunnen oogbewegingen nou zorgen dat je niet meer in huilen uitbarst als je over je bevalling praat? Maar here I am, ik heb nu zelf ondervonden hoe goed EMDR me heeft geholpen. Door deze behandeling is mijn herinnering niet ‘gewist‘, maar kan ik wel met een rustig gevoel de tweede bevalling ingaan. En daardoor hoop ik dat deze tweede keer een positieve ervaring wordt waarop ik wél met een fijn gevoel kan terugkijken, of het nu een keizersnede of een natuurlijke bevalling wordt!

Met welk gevoel kijk jij terug op je bevalling(en)? Heb je ervaring met EMDR of een andere vorm van hulp om nare herinneringen/traumatische gebeurtenissen rondom je bevalling te verwerken? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook, Instagram of Twitter!

Liefs Karin