“Hoe gaat het nu eigenlijk met jou?”

Een van de meest gestelde vragen die ik de afgelopen maanden kreeg, is: “hoe gaat het nu eigenlijk met jou?”. We zitten op ruim twee maanden na de geboorte van Linn en mijn laatste weekje zwangerschapsverlof gaat in. Hoe voel ik me, hoe gaat het qua herstel en lukt het een beetje met drie kinderen? Tijd voor een update!

Huilen in een hoekje

Het wordt wel een beetje saai, maar ik blijf het herhalen: de tijd gaat véél te snel. Het is toch niet te geloven dat we alweer bijna tien weken verder zijn? Enerzijds is alles nog zo nieuw, heb ik het onwerkelijke gevoel dat ik mezelf af en toe nog even moet knijpen: we hebben écht drie dochters! Aan de andere kant lijkt het alsof Linn er altijd al geweest is, alsof het puzzeltje perfect in elkaar is gevallen en is er eigenlijk niets nieuws aan, want het voelt alsof dit allemaal zo moest zijn. Ik zeg weleens gekscherend dat ik even ben huilen in een hoekje, maar ik besef deze keer nog meer hoe maximaal ik moet genieten van alles. En dat doe ik dus ook oprecht. Maar hé: het is echt niet allemaal rozengeur en maneschijn. Drie kids is hard werken, die keizersnede heeft nogal een nasleep en zwangerschapsverlof? Ik ben alweer een tijdje aan het werk! Tussen alle babyspam door kreeg ik veel berichtjes via Instagram en in m’n mailbox: “hoe gaat het nu met jou?“. Ik besloot er even een update in te gooien met de huidige stand van zaken. Komt ie!

Herstel na de derde keizersnede

Het herstel na de derde keizersnede loopt niet bepaald volgens het boekje. De operatie duurde deze keer ook vrij lang en de gynaecoloog vertelde bij de nacontrole dat er veel verkleving en littekenweefsel was. Ik heb deze keer meer en langer pijn gehad en het duurde een tijdje voordat ik weer redelijk op de been was. Die pijn is zo goed als weg, het enige lastige op dit moment is dat de wond niet goed herstelt. Op bepaalde plekken ging het steeds weer open en kwam er vocht uit. Het gaat gelukkig al een stuk beter dan enkele weken geleden, maar op één punt droogt het niet zo geweldig in en dat is echt lastig. Ik kan het direct merken als het warm is of als ik teveel gedaan heb, dat die wond daarop reageert. Niet alle kleding zit lekker, ik hou nog veel vocht vast en het ontzwangeren komt nog niet goed op gang. Ik kreeg weer meer last van mijn bekken, meer dan ik tijdens de hele zwangerschap heb gehad en door verkoudheid moest ik mijn afspraak bij de fysio verplaatsen tot ik geen luchtwegklachten meer had. Dat bevorderde de situatie niet echt en dus moest ik weer pas op de plaats maken. Het afvallen staat, ondanks mijn leefstijlaanpassingen, stil en hoewel dat niet mijn prioriteit is, ben ik er wel op gefocust. Niet zozeer dat ik me nu vreselijk rot voel dat het allemaal een beetje tegenzit, maar meer omdat ik er gewoon klaar mee ben. Ik vond het prachtig om zwanger te mogen zijn en ben intens gelukkig met onze dochters, maar heb ook heel veel zin in die weg naar herstel. Dat het nu wat langer duurt, daar kan ik soms wel even van balen, maar het is niet dat ik dagenlang zit te mokken of zo. Schouders eronder en door! Alles komt op z’n tijd ;)

Drie kinderen

Zo sta je in het weekend met je lief en twee dochters de tuin ‘raamvisite proof’ te maken en kun je je nog he-le-maal niets voorstellen van dat kleintje in je buik, een paar dagen later lig je op de OK en heb je anderhalf uur later een verse baby in je armen. Het is allemaal heel onwerkelijk en je kunt je er niet op voorbereiden. Tijdens de zwangerschap vroeg ik me regelmatig af hoe ik dat allemaal ging doen met drie kinderen, maar ik ben deze keer relaxter dan ooit. Al doende leert men en dat is bij mij zeker het geval. Na de geboorte van Suus was ik alleen maar bezig met ritmes en ‘hoe het hoort’. Dat werd bij Niene al minder en nu heb ik dat zo goed als losgelaten. Dat is best een positief punt, want mijn inner controlfreak had nooit verwacht dat ze zo prettig in het moederschap kon staan. Ja, het is druk en de boel loopt soepeler als we plannen dan wanneer we de boel maar een beetje de boel laten. Maar op het moment dat er dingen niet volgens planning verlopen, kon ik na Suus enorm in paniek schieten en dat heb ik nu dus nauwelijks meer. Waar een probleem is, is een oplossing en anders maak ik er gewoon geen probleem van. Neemt niet weg dat het hard werken is met een kleuter, een peuter en een baby. De kop is eraf en we hebben voor nu een soort van ritme, weten wat voor nu werkt en voelen ons extra #blessed dat Linn een makkelijke baby is. Ik merk dat er weer ruimte ontstaat voor ‘andere dingen’ en dat is fijn! Vraag het me over een tijdje nog eens, maar voor nu vond ik de overgang van één naar twee zwaarder dan van twee naar drie.

Hoe ik me voel

Over het algemeen gaat het dus heel goed met mij en voel ik me happy, gelukkig met ons gezin! Soms ben ik wel moe door mijn fysieke gesteldheid. Hoewel deze zwangerschap de beste was van alledrie, valt het herstel wat tegen en kom ik minder aan m’n rust doordat momlife met drie kuikentjes meer van me vergt. Daarom kijk ik er naar uit om volledig hersteld te zijn, weer lekker op m’n gewenste gewicht te komen en mijn actieve leefstijl weer op te pakken. Samen erop uit, fietsen, wandelen, dagjes weg, lekker meedoen als de dames spelen in de tuin, dat soort dingen. En dan graag ook op zo’n manier dat er nog voldoende energie overblijft en ik me niet compleet kapot voel na zo’n dag. Want dat is wel het punt waarop ik nu zit en waaraan ik kan merken dat, ondanks dat ik weinig klachten had, de keizersnede toch weer een aanslag op m’n lijf is geweest. Die ik er met alle liefde (die niet eens in woorden uit te drukken valt) voor over had, moge dat duidelijk zijn ;) In de tussentijd ben ik alweer begonnen met werken, al gaat mijn laatste weekje verlof nu in. Volgende week vertel ik daar meer over. Tot nu toe valt het hebben van drie kinderen me enorm mee, ik ben benieuwd hoe het gaat als Suus zo meteen naar school gaat! Ik ben heel trots op ons gezin, enorm blij met Linn en hoewel mijn herstel wat tegenvalt, ervaar ik het minder zwaar dan hoe het hier misschien staat. Het is even lastig, maar ik heb al twee keer ervaren hoe veerkrachtig een lichaam is. Een portie geduld is altijd welkom, ik weet dat het tijd nodig heeft en dan komt alles wel weer helemaal goed! We GENIETEN in ieder geval mega tussen alle chaos door :)

Hoe heb jij de eerste maanden na de geboorte van je kindje(s) ervaren? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook of Instagram!