Persoonlijk | De stand van zaken na het vierde trimester

Het vierde trimester: negen maanden op, negen maanden af. Voor mij geldt die regel na de derde zwangerschap dubbel en dwars. Daarom schreef ik een uitgebreide én persoonlijke update: hoe gaat het nu op zowel privé als zakelijk gebied? Lees maar mee.

Negen maanden op, negen maanden af

Drie keer mocht ik het meemaken: een kindje krijgen. En drie keer ging de stelregel ‘negen maanden op, negen maanden af’ ook op voor mij. Inmiddels is baby no. 3 alweer bijna 10 maanden en leek het mij een goed moment om er weer eens een persoonlijke update in te gooien. ‘Hoe gaat het nu eigenlijk met jou? Lukt het afvallen? Wat kwam er uit het bloedonderzoek en heb je nog steeds bekkenklachten? Welke zakelijke koers vaar je, waar ben je mee bezig en hoe voel je je?’. Allemaal vragen die ik de afgelopen maanden in mijn inbox en onder posts op social media las. Kortom: ik praat je bij over de stand van zaken na het vierde trimester!

De beste zwangerschap

Terugkijkend op de negen maanden zwangerschap is er maar één woord dat de boventoon voert: tevreden. Wow, wat heb ik opgekeken tegen nog een zwangerschap! Ik heb het al eens eerder genoemd, maar zwangerschappen zijn mij niet op het lijf geschreven. De één fietst er fluitend doorheen, de ander totaal niet. Ik behoor overduidelijk tot team not so happy when pregnant. Tja, ik kan hier wel een heel verhaal gaan houden over hoe geweldig ik me voelde tijdens mijn zwangerschappen, maar dat is gewoon niet zo. Ik vond het heftig, kende mijn eigen lijf niet terug en herkende tijdens mijn tweede zwangerschap ook mijn mentale toestand totaal niet bij hoe ik normaal in mijn schoenen sta. Maar hé: je hebt zo’n zwangerschap toch nodig om een kindje te krijgen en natuurlijk ben ik enorm dankbaar voor het feit dat het drie keer mocht lukken. Al twijfelde ik wel heel lang of ik dit nog een keer wilde ‘doorstaan’ om ons gezin compleet te maken. Toch hakten we de knoop door en met volle angst hoopten we vurig dat onze derde kinderwens waarheid mocht worden. Ja, ik was kotsmisselijk en nee, ik sliep zo goed als niet tijdens die laatste maanden. Maar het was zonnig in mijn hoofd, mijn lijf deed het beter dan bij de vorige edities en onderaan de streep kijk ik enorm positief terug op die negen maanden. Ik kan nu met zekerheid zeggen: nummer drie was de beste zwangerschap voor mij!

Traag herstel na derde keizersnede

Kon ik bij de zwangerschap numero uno nog urenlang op de bank liggen en mijn bolle buik aaien, stond ik bij de derde echt een stuk minder stil bij al dit bijzonders. Er liepen er immers al twee rond, we waren flink aan het verbouwen (zowel boven als in de tuin) en als klap op de vuurpijl kwam er ook nog een pandemie om de hoek kijken. Lichamelijk gezien heb ik echt 300% meer gedaan dan toen ik preggo was bij Suus en Niene. Mijn lijf vond dat niet altijd even leuk, maar ik was echt in de modus ‘het gaat toch goed, dus niet zeuren en doorgaan!‘. Achteraf had ik dat anders aan moeten pakken, want tel daar mijn gewichtstoename en een traag herstel na mijn derde keizersnede bij op en je komt op het sommetje waar ik nu, na negen maanden, nog steeds mee struggle. Het wil er in mijn hoofd niet helemaal in, maar mijn lijf heeft toch iets meer te verduren gehad dan ik misschien wil toegeven. Ik was te snel in de modus waarin ik vooruit wilde en nam niet de rust om mijn lijf te laten bijkomen van drie zwangerschappen in vijf jaar.

Afvallen lukt niet

Na een maand of twee ging ik volop aan de wandel. Mijn hoofd vond het namelijk alweer tijd worden om terug te gaan naar die fitte, actieve Karin die ik ooit was! Dat mijn lijf de alarmbellen liet rinkelen, bleek al snel: de wond van de keizersnede raakte ontstoken en ik heb daar echt nog een lange tijd last van gehad. Rust: dat was het advies van de gynaecoloog maar ik kon me er moeilijk bij neerleggen. En rust ís ook moeilijk als je 3 kinderen hebt: een baby, een peuter en een kleuter zijn nou niet bepaald uitgerust met de skills om zichzelf te redden en te vermaken. Tillen, in en uit de auto, speelgoed van de grond plukken, luiers verschonen, flesjes geven in de meest a-relaxte houdingen, krampjes en mamahonger dus dan maar in de draagzak met een brakke rug, achter ze aan hobbelen en ga zo maar door: het duurde dus extra lang voordat die wond eindelijk dicht, droog en niet meer rood bleef. Vervolgens maakte ik een plan met de fysio om de boel weer in shape te krijgen plús ik melde me aan voor het 21-dagen programma van NBFM. We zijn nu een half jaar verder, het vierde trimester is lang en breed voorbij en hoeveel moeite ik ook doe: afvallen lukt niet.

Negen maanden af

Dat die zwangerschapskilo’s er niet gewoon even af gaan in de loop der maanden, frustreert me enorm. Allereerst al omdat ik gedurende dat half jaar diverse keren werd teruggefloten door mijn lijf. Bekkenklachten zijn nog steeds aanwezig! Des te lastiger om vol te houden, maar ik weet waar ik het voor doe. Via social media en in reacties onder mijn blog krijg ik dan allerlei goedbedoelde adviezen. Zoals dat ik koolhydraatarm moet gaan eten, een of andere olie moet gaan gebruiken of een bloedtest moet doen zodat ik (net als iedereen die die bloedtest doet) een heleboel voedingsstoffen tijdelijk niet mag eten. Allemaal niet nodig, want ik heb er 4 jaar lang voor in de schoolbanken gezeten, heb een Eetmeter app waarmee ik regelmatig mijn maaltijden en dagschema’s check en die zijn allemaal prima! Hetgeen me frustreert is dat ik de vorige keren makkelijker afviel met minder moeite. Nu geldt de ‘negen maanden af’ voor mijn gevoel dubbelop: in mijn hoofd heb ik het boekje ‘zwangerschappen’ al lang en breed gesloten, maar mijn lijf herinnert me eraan dat het nog niet helemaal afgerond is. Het vierde trimester duurde naar mijn gevoel wel heel lang, maar blijkbaar heeft mijn lijf die tijd nodig gehad om weer in de vertrouwde modus te komen. Omdat ik toch twijfelde en een aantal klachten herkende, besloot ik bloed te laten prikken. Er bleek een fix vitamine D tekort te zijn, waarvoor ik inmiddels medicijnen krijg. Ik moet die nu nog een maand gebruiken en ga daarna over op vitamine D kauwtabletjes die te koop zijn bij de drogist. Omdat onze oudste dochter coeliakie heeft, ben ik daar ook nogmaals op gecheckt. Daaruit bleken geen bijzonderheden. Wel las ik dat vitamine D invloed kan hebben op de insulinespiegel en gerelateerd wordt aan overgewicht. Andersom heeft overgewicht ook weer invloed op de hoeveelheid vitamine D die beschikbaar is. Het zou volgens de huisarts een goede verklaring kunnen zijn waarom het afvallen nog niet lukt. Daarom heb ik de hoop én de verwachting dat dit zal volgen wanneer deze waarden weer op peil zijn. In de tussentijd ga ik dus onverminderd door met mijn leefstijlveranderingen: gezond eten, regelmatig bewegen en goed voor mezelf zorgen!

Working mom

Goed voor mezelf zorgen was de afgelopen tijd een uitdaging. Ben je net lekker bezig, wordt er weer een lockdown aangekondigd. We zaten in een top ritme, alles liep lekker soepel en ineens waren de kinderen weer grotendeels thuis. Deze working mom vond dat behoorlijk ruk, want hoewel ik tijdens de vorige lockdown hoogzwanger was en liever verlof wilde vieren, voelde ik op dat moment tenminste géén druk op zakelijk gebied. Althans: niet qua inkomsten. Het was de uitgelezen kans om eindelijk, tussen het broeden en uitkijken naar de baby op komst door, eens iets aan die ‘achter de schermen’ to do list te doen. Dat ging ‘m toen niet worden met de kinderen thuis en daar baalde ik destijds al stevig van, maar nu nog meer.  Deze keer kwam het extra rauw op m’n dak: ik had allerlei plannen en heb er veel moeite voor moeten doen om de boel draaiende te houden. Weinig slaap, veel ’s avonds werken, amper het verschil tussen doordeweeks of weekends ervaren qua drukte. Mijn inspiratie was ver te zoeken, ik probeerde een SEO-cursus te volgen voor mijn andere bedrijf en in de tussentijd liepen de samenwerkingen ook nog lekker door. Náást het huishouden, de kids, mijn afvalpogingen en (nacht)rust. Kort gezegd: ik hing de vlag uit toen ze de deur weer uit mochten, haha. Inmiddels stroomt de inspiratie weer, loop ik de SEO-cursus goed door en werk ik aan aanpassingen voor de website van mijn andere bedrijf. Ik heb een nieuw Instagramaccount gemaakt op het gebied van budget wonen en kwartaal 1 is verrassend goed verlopen qua omzet. Er ligt nog een waslijst aan taken achter de schermen die nog niet gebeurd zijn door de roerige tijden en de laatste Google update heeft mijn blog helaas geraakt, maar er is genoeg om wél blij mee te zijn op zakelijk gebied. Nothing this girl can’t fix! Ik werk met lijstjes waardoor ik het overzicht ten allen tijde bewaar én heb inmiddels zo’n 3 weken aan blogs vooruit geschreven, zodat ik iets achter de hand heb voor het geval de situatie wéér verandert. Het is niet altijd makkelijk, maar we’ll get there. Al is het momenteel in kleine stapjes, kleiner dan ik van plan was.

Tijd voor mij!

Al met al overheerst het gevoel dat het nu tijd is voor mij! Drie zwangerschappen die ik met liefde heb gedragen en mijn rol als moeder die ik met nóg meer liefde vervul, maar die al die jaren de boventoon hebben gevoerd. En dat is helemaal geen punt geweest, maar nu dit stukje achter mij ligt en ik dit vierde trimester (plus verlenging) vaarwel zeg, heb ik superveel zin en motivatie om weer lekker aan en voor mezelf te werken. Afvallen, mijn garderobe onder handen nemen (binnenkort meer hierover!), op zakelijk gebied stappen zetten, samen op ontdekking gaan en avonturen sparen met ons prachtige gezin, werken aan en naar de leefstijl die bij me past en waar ik me prettig bij voel. Momenteel zijn nog niet alle omstandigheden even gunstig en hoewel ik me daar best wel eens druk om kan maken, heb ik er ook álle vertrouwen in dat het goedkomt. Misschien niet op het tempo waarin ik van start ging, maar kleine stapjes zijn ook stapjes.

Het vierde trimester: hoe verliep dat bij jou? En herken je het gevoel van ’tijd voor mij’ na je zwangerschap(pen)? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook of Instagram!