In deze blog vertelde Katja hoe zij tijdens de bevalling te horen kreeg dat er sprake was van een infectie. Haar zoontje Luuk werd met een keizersnede ter wereld gebracht, waarna hij al snel werd meegenomen door het team kinderartsen van de Neonatologie. Katja had haar zoon op de OK maar even gezien en moest uren wachten voor ze weer bij hem mocht. In deel 2 vertelt zij hoe het verder ging met Luuk. 

Een infuus in zijn kleine handje

Luuk lag op de Neonatologie aan het infuus. Zijn eerste bloedonderzoek was ook binnen. Helaas bleek uit het onderzoek dat hij besmet was met een bacterie. Welke bacterie precies, dat zou uit verder onderzoek moeten blijken. We moesten dus wachten op de kweekuitslag. Dit was dus de tweede keer dat ik mijn zoon zag. Een klein lief ventje dat in een klein wiegje lag. Meer een bak van plastic maar dat is bijzaak. Waar ik vooral van schrok was dat hij aan allerlei bedrading lag en er een infuus in zijn kleine handje zat. Maar wat was hij mooi. De moedergevoelens waren er meteen en ik merkte ook dat ik een tijger werd. Na een half uur moest ik al weer verkassen naar de afdeling. Daar heb ik meteen aangeven dat ik wou beginnen met kolven. Borstvoeding zou me immers wel lukken. Het gevoel van falen dat ik had door de niet vorderende bevalling zou vervangen moeten worden. Dezelfde avond had ik gelukkig ook al het eerste flesje gereed voor hem.

Neonatologie

Omdat Luuk beneden lag en ik nog op bed lag mocht ik 3 keer per dag naar hem toe (op de Neonatologie) met het bed. Dit vond ik veel te weinig en gaf aan dat ik best wel uit bed kon die avond. Dat vonden ze toch wat vroeg maar ik was behoorlijk eigenwijs. Na een paar voorzichtige stappen buiten het bed te hebben gezet besloten de verpleegkundigen en gynaecoloog de  katheter te verwijderen. Als ik zelfstandig zou kunnen plassen mocht ik met een rolstoel naar mijn zoon toe. Dit klonk als muziek en ik verbeet de pijn om maar uit dat bed te mogen. Tegen 22.00 uur dus met de rolstoel naar beneden en heb Luuk voor het eerst zelf aangelegd. Nog geen 14 uur na de keizersnede. Achteraf gekkenwerk maar mijn oerkracht was sterker. Luuk dronk gelukkig erg goed en liet ook niet zien dat hij ziek was. De dagen verstreken en werden gevuld door veel op de Neonatologie te zijn bij Luuk.

hersenvliesontsteking ziek door GBS baby zwangerschap bacterie infectie - Mama's Meisje blog

Hersenvliesontsteking door GBS

Op woensdag was een gesprek gepland met de kinderarts van de afdeling. De uitslagen waren binnen. Mijn wereld stortte even in. Luuk had hersenvliesontsteking door GBS. Ze hebben mij al tijdens de bevalling 2 dosissen met antibiotica gegeven omdat ze niet precies wisten welke bacterie ik zou hebben. Het zou toch wel eens GBS kunnen zijn. Erg prettig ook dat ik dat wist..(not).  De arts gaf aan dat tijdens de periode van de gebroken vliezen de bacterie bij Luuk zou zijn gekomen en hem heeft besmet.

Drager

Dat ik drager was van deze bacterie was voor ons onbekend. Ben hier tijdens de zwangerschap nooit op getest. Voordat ik dus antibiotica heb gehad heeft de actieve GBS al meer dan 24 uur de tijd gehad om Luuk te besmetten. De arts gaf aan dat als de bevalling wel had doorgezet in de avond van donderdag op vrijdag en ik thuis was bevallen, dat we in de loop van de week terug waren gekomen met een dood- maar dan ook doodziek kindje. Een kindje waarvan niet bekend zou zijn of hij dit zou overleven. Dat hij hierdoor dan een beperking zou hebben was dan nog een milder scenario. BAM, die komt dan even binnen. Zit je daar als 23-jarige kersverse moeder. Er gaat van alles door je heen. Het gekke aan het hele verhaal is dat mijn lichaam waarschijnlijk zelf al die tijd al aan heeft gegeven dat er iets niet klopt. Dat ik de weeën niet voelde en niet ervaarde als pijnlijk, en ondanks het opwekkende middel de ontsluiting niet vorderde. Dat is ons geluk geweest.

Voorkomen

Na een dag merkte ik ook dat ik erg boos werd. Want potverdorie, dit had dus met een simpele test en kweek tijdens de zwangerschap voorkomen kunnen worden. Als we hadden geweten dat ik drager was en dat de kans zou bestaan dat ik tijdens de bevalling de actieve GBS had, dan zou ik niet 24 uur met gebroken vliezen hebben rondgelopen. Dan zou er meteen antibiotica gegeven worden en dan zou de kans dat Luuk besmet zou zijn geminimaliseerd zijn. Na een week opname mochten Luuk en ik naar huis. Hij deed het goed en alle testen zagen er goed uit. De bacterie was aan het oplossen door de antibiotica. Luuk dronk goed en kwam al weer mooi aan. Flinke Hollandse boy.

Schade

Toen Luuk 4  jaar was en op school zat merkten wij als ouders en evenals de leerkracht dat er bij Luuk dingen anders werken. Je hebt vergelijkingsmateriaal op school.  We hebben hem onderworpen aan een aantal testen en daaruit bleek dat er toch helaas schade is door deze bacterie. Luuk heeft een lichte tremor op links en zijn motoriek is niet zoals het moet zijn. Tevens werken zijn linker- en rechterhersenhelften niet helemaal goed met elkaar. De banen die optimaal zouden moeten communiceren met elkaar hebben een beschadiging opgelopen. In Jip en Janneke taal doet zijn lichaam niet wat hij wil dat het doet op het gebied van de fijne motoriek. Pas als een bepaalde handeling echt extreem vaak is herhaald, kan hij deze eigen maken en het toepassen in het dagelijks leven. Schrijven zou erg lastig voor hem gaan worden om maar een voorbeeld te noemen.

just have a great day merry christmas picjumbo com

Therapie

We besloten dit niet op de geven en ons er bij neer te leggen en zijn elke week met hem naar de therapie gegaan. Na veel ups en downs hebben we veel overwinningen behaald. Bij alles moeten we nadenken en ons verplaatsen in Luuk. Dingen zijn niet vanzelfsprekend in zijn geval. Soms krijg je daar ook wel eens vervelende momenten door. Als mensen het bijvoorbeeld raar vinden dat hij 2 jaar over zijn zwemdiploma doet of met 7 jaar nog geen veters kan strikken. Is wel makkelijk voor hem of niet??? Grrrr, je moest eens weten… Op dat soort momenten word ik zo boos, ik voel me dan zo machteloos omdat het allemaal voorkomen had kunnen worden. Dit probeer ik eigenlijk altijd wel meteen weer om te buigen.

Trots

Ik laat mensen wel lullen en ben dan mega trots op hem en ons als gezin. We flikken het maar mooi met elkaar. We hebben hiermee te dealen en gaan niet bij de pakken neer zitten. We knokken voor elke stap en zijn mega trots op hem. Luuk doet het super goed. Hij is nu bijna 8. Hij kan keurig mee komen in groep 4. Hij weet als hem iets niet lukt hoe hij een weg kan zoeken dat het hem wel gaat lukken. Hij gaat erg creatief om met zijn “beperking” en laat ons als ouders ook steeds weer zien dat het een knokkertje is. Dat dit alles voorkomen had kunnen worden is een feit en daar kun je helaas niks mee. ‘We hebben het er maar mee te doen’, is het motto. De kans dat een kindje hetzelfde meemaakt als Luuk  is 1 op 1000. Ik persoonlijk vind dit 1 teveel en wij hebben nog extreem veel geluk gehad met de schade die er is gebleven. Het had ook allemaal anders kunnen zijn.

Zwanger van ons tweede kindje

Nu ik dit verhaal schrijf, ben ik 32 weken zwanger van ons tweede kindje. Wat zijn we gelukkig! Echter hebben we wel angst voor wat komen gaat met betrekking tot de bevalling en de GBS. We zijn 2 weken geleden getest en toen was de bacterie niet actief. Met 34 weken word dit herhaald. Preventief zal er bij het begin van de bevalling gestart worden met toedienen van antibiotica, zodat de kans minimaal is dat de bacterie ons kindje nu weer gaat besmetten. Uiteraard ga ik ervan uit dat de artsen weten waar ze het over hebben en weten wat ze moeten doen bij zwangere vrouwen die drager zijn van GBS. Maar vraag je mij als zwangere moeder wat ik zou willen, met mijn verleden, dan nijg ik naar een keizersnede zodat de bacterie minder kans maakt om bij ons wonder te komen. Hoe we dit vorm gaan geven is nog niet helder en zal over 4 weken uitvoerig besproken worden met onze gynaecoloog.

Bedankt dat je jouw verhaal met ons wilde delen, Katja. Wat een ontzettend heftige tijd hebben jullie meegemaakt! Ik kan me heel goed indenken dat dit nu ook weer de nodige spanning met zich meebrengt en ik wens je een hele voorspoedige geboorte toe. 

Wil je reageren op dit verhaal? Of wil je zelf jouw ervaring met GBS delen? Laat je reactie achter in de comments of op Facebook, Instagram of Twitter. Mailen mag ook: info@mamasmeisje.com

Marjolein verloor haar dochtertje aan de gevolgen van GBS.

Mandy vertelt over haar dochtertje die ziek werd door GBS.

Bron uitgelichte foto: Unsplash
Bron foto kleuren