Gastblogger Irene is zwanger van haar vierde kindje en vertelt in deze blog over de gender reveal. Ook worden er verbouwingsplannen gesmeed voor de family of 6. Lees je mee?
Wennen
Nadat we ons blijde nieuws met familie en vrienden hebben gedeeld, voelt het nu echt ECHT. We krijgen gewoon nóg een baby! De misselijkheid is ondertussen niet minder geworden en constant aanwezig. Vooral na het eten heb ik er last van, maar het weerhoudt me er niet van om lekker te eten. Langzamerhand went het misselijke gevoel en probeer ik een positieve mindset te creëren. De oudste heeft op school trots aan de leerkracht vertelt dat ze nog een broertje of zusje krijgt. De leraar was verbaasd: “huh? Maar je hebt toch net een broertje gekregen?“. Jep, maar mama heeft weer een baby in de buik. Op het schoolplein komen de felicitaties binnen en de verbaasde gezichten ook. Ik ben er nu veel luchtiger over en laat merken dat we echt heel blij zijn, ondanks de situatie. De zomervakantie staat voor de deur en ik hoop dat ik dan wat meer energie heb om thuis dingen te ondernemen. Manlief is ook een gedeelte van de zomervakantie vrij, dus het zou leuk zijn als we met de kids op pad kunnen!
Gender reveal
In mijn vorige blog gaf ik aan dat ik deze keer het geslacht van de baby beslist niet wilde weten. Maar ik vertelde óók dat ik een enorme twijfelkont ben… Nou, dat ben ik inderdaad want ja hoor: we planden een geslachtsbepalende echo op 13 juli. Vooraf wist ik het helemaal zeker: dit zou een meisje worden! Ik voelde het aan alles, voelde me precies zoals tijdens de zwangerschappen van mijn meiden: nul energie en mega misselijk. Bij mijn zoontje had ik meer energie en was ik minder misselijk, dus het kon niet anders dan dat we een dochter zouden krijgen. Samen met mijn zusje spraken we af dat we in het geheim een gender reveal zouden vastleggen. We bestelden dus rookfakkels in twee kleuren en vroegen de verloskundige om het geslacht op een briefje te schrijven en in een envelop te stoppen. Deze envelop gaven we aan mijn zusje, zodat zij deze in de auto open kon maken en de juiste fakkel kon meenemen. Zo gezegd, zo gedaan: op 13 juli brachten we met een smoes de kinderen bij opa en oma en had ik zogenaamd een afspraak met een vriendin. Manlief kon eerder weg van het werk en zodoende hadden we om 14.15 uur de echo. We maakten de kinderen wijs dat hun tante vanavond gezellig zou komen eten. Ik besloot voor het eten om de haren van de meiden alvast te doen. Dat leek me een goed moment om te vertellen dat we zo meteen naar een prachtige locatie zouden gaan voor een fotoshoot! Ze vonden het helemaal te gek! Tijdens het eten kwamen de zenuwen en het duurde voor mijn gevoel een eeuwigheid voordat we zouden gaan. Rond 19.30 uur waren we op de Sahara in Ommen en schoot mijn zusje een paar mooie foto’s. Daarna zei ik tegen de kids: “we zijn hier eigenlijk niet zomaar, papa en mama hebben vanmiddag een echo gehad. En nu gaan we erachter komen of mama een broertje of een zusje in haar buik heeft!“. Ze sprongen een gat in de lucht en iedereen mocht natuurlijk een gokje doen. Ik was helemaal alleen in team roze…
It’s a…
Toen we de fakkel ein-de-lijk aan kregen, hield ik het niet meer van de spanning. En ja hoor… Daar kwam de blauwe rook! Oh my god, hoe dan? Huh? Haha, een jongen! Neeee, echt??? Jep, mijn gevoel heeft me dit keer écht in de steek gelaten en eerlijk is eerlijk, ik moest heel erg wennen aan het idee. Het heeft echt een paar dagen geduurd en niet omdat ik er niet blij mee ben, maar omdat ik het tot nu toe altijd ‘goed’ aanvoelde. Niet alleen bij mezelf, maar vaak ook bij anderen. Nu is het natuurlijk helemaal geland en ben ik heel blij dat mijn zoontje straks een broertje heeft waar hij samen mee kan optrekken. De foto’s zijn trouwens hilarisch geworden: je ziet mijn man en de oudste met een dikke glimlach en mijn gezicht is letterlijk in shock. Leuk voor later, haha.
Plannen in huis
Inmiddels heb ik alle mogelijke slaapkamerindelingen en veranderingen al in mijn hoofd gehad en nog twijfel ik enorm. De meiden slapen al een tijdje samen op een kamer, dit gaat tot nu toe erg goed. Zij verhuizen dus zeker weten naar onze slaapkamer, waardoor wij voortaan op zolder gaan slapen. Maar dan… Het allerkleinste kamertje is eigenlijk net te klein voor een ledikant en een commode. We hebben, doordat de meiden verhuizen, een middelgrote slaapkamer leeg en ons zoontje slaapt op de één-na-kleinste kamer. Het plan is om de baby de eerste 8 maanden (of langer) bij ons te laten slapen, zeker ook omdat ik van plan ben weer borstvoeding te gaan geven. Misschien verhuizen we toch ons zoontje naar die middelgrote kamer, omdat hij net 2 jaar is als de baby geboren wordt. Tegen de tijd dat hij een jaar of 4 is, wil hij ook graag boven spelen en heeft dan alle ruimte. Pffff, ik merk gewoon dat ik het moeilijk vind om knopen door te hakken. Ik vind het superleuk om de kamertjes, groot of klein, om te toveren tot hun eigen plekjes maar het budget moet er ook zijn. Bij Kwantum spotte ik een heel leuk dierenbehang waar ik compleet verliefd op ben geworden. In ieder geval hebben we veel om over na te denken. In de vakantie van mijn man gaan we al beginnen met doorschuiven en verhuizen. Ik hoop dus in de volgende blog te kunnen vertellen wat we uiteindelijk hebben gedaan!
Heb jij een gender reveal gedaan tijdens je zwangerschap? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook of Instagram!
Leuk ?