Vanaf deze week zal gastblogger Irene je regelmatig op de hoogte houden over haar zwangerschap! Zij werd onverwachts zwanger van hun vierde kindje en toevallig heeft ze ook nog de leukste zus van de hele wereld. Lees maar mee!
Ongepland zwanger
Zo, kom ik even inbreken in de blog van Karin! Ik ben Irene, het zusje van Karin en ik wil heel graag mijn verhaal doen: ik werd ongepland zwanger. Ik ben 30 jaar, gelukkig getrouwd en samen hebben we drie prachtige kinderen: twee dochters van 8 en 3 jaar en een zoontje van 1,5 jaar. Mijn man werkt bij de marechaussee en is door zijn baan veel van huis. Ik ben dus veel alleen met de kinderen, maar dit is al jaren zo en wij zijn eraan gewend. Ik doe mijn verhaal niet om ‘medelijden’ op te wekken of iets dergelijks. Wel hoop ik vrouwen te bereiken die in hetzelfde schuitje als ik zitten en ik wil laten zien dat wát anderen ook van jouw situatie vinden, dit geen invloed moet hebben op hoe jij je voelt. Daarnaast lijkt het me fijn om ervaringen uit te wisselen over hoe het is met vier kinderen, wat de leuke en minder leuke kanten zijn op het gebied van de zwangerschap, opvoeden en financieel et cetera. Daarbij vind ik het ook gewoon heel erg leuk om te delen, ongeacht de meningen van anderen. Dus ik begin bij het begin, want zoals de titel van deze blog al verklapt, raakte ik onverwachts zwanger van ons vierde kindje.
Anticonceptie
In 2020 werd onze derde spruit geboren en waren we beide op het punt dat we drie kinderen voor de komende jaren (en misschien wel voor altijd?) helemaal goed vonden. We voelden ons gezegend met drie gezonde kinderen, we zijn nog jong en praktisch gezien was het goed zo. Daarom namen we onze maatregelen op het gebied van anticonceptie. Door slechte ervaringen met de pil was dat geen optie en ook een spiraal bleek geen succes, die liet ik weer verwijderen vanwege heftige bloedingen. Maar met strikt condoomgebruik ging het goed en het was per slot van rekening ook nog nooit gelukt om spontaan zwanger te worden. Bij de eerste en de derde duurde het een aantal maanden voordat ik zwanger was en bij de tweede zelfs een jaar. Wij gingen er dus vanuit dat één keer onveilig vrijen mij niet zwanger zou maken, maar dát dachten wij even verkeerd. Toen we het een avondje zo gezellig hadden dat we er niet bij nadachten en ik normaal gesproken mijn eisprong voel en dit nu niet het geval was, begon ik iets te vermoeden…
Toch maar testen?
Het is 26 april 2021 als ik met mijn man in de auto zit op weg naar de supermarkt. Ik zit niet zo lekker in mijn vel en vertel mijn man dat ik normaal gesproken al de aankondiging van mijn maandelijkse feestje heb. Dit keer laat het echter op zich wachten en ik vertel hem dat ik bang ben dat ik misschien wel zwanger zou kunnen zijn… Manlief zegt: “als dat zo is, dan is het zo“, maar ik denk daar anders over! Ik heb net een nieuwe baan waar ik superblij mee ben en was zelf al bijna op het punt dat ik misschien helemaal niet meer zwanger zou willen worden. Drie kinderen was toch helemaal prima en mooi zo? Máár mocht het wel zo zijn, dan was het kindje zeker welkom en NIET ongewenst. Dan heeft het zo moeten zijn. Ik geef aan dat als er vandaag nog niets gebeurt, ik morgen een zwangerschapstest ga kopen. De volgende dag word ik wakker met een zere buik maar op het toilet is nog geen spoortje van een aankomende menstruatie te bekennen. Daarom ga ik naar de winkel en koop ik een vroege zwangerschapstest, ook omdat ik niet heel exact mijn NOD weet. Thuis doe ik meteen de test, met een bonkend hart… Zie ik daar nou een klein streepje of toch niet? Mijn man ziet het niet, maar volgens mij krijgt hij het nu ook benauwd en lijkt het onverwachts zwanger van vierde kindje scenario toch minder leuk dan gister in de auto. Morgen doe ik nog een test, maar dan met ochtendurine zodat we meer duidelijkheid hebben.
Onverwachts zwanger van vierde kindje
De volgende ochtend doe ik een zwangerschapstest met ochtendurine en daar verschijnt weer een licht, maar duidelijker streepje. Pfff, oke, uhm… Ja, fuck, shit! Ik heb gehuild! Ik was zo teleurgesteld! Niet in het kindje dat in mijn buik groeit, maar in het feit dat we ons niet aan onze afspraak hebben gehouden. Hoe kan het dan dat we bij onze kinderen zoveel tijd nodig hadden om zwanger te worden en nu zwanger raakten van één keer onvoorzichtigheid? Heeft het universum dan toch andere plannen met ons? Onverwachts zwanger… Ik moet het allemaal even laten bezinken… En hoe moet dat nou met mijn nieuwe baan, die wil ik niet kwijt! Ik probeer de negatieve gedachten los te laten en alleen maar positief te gaan denken. Wij kunnen dit! Er is een kamertje over, we moeten intern wat schuiven maar dat komt goed. Ik kan gewoon blijven werken zodat we kunnen sparen voor een grotere auto, want deze hebben we zeker nodig. De dagen erna praten we er veel over. Voor mijn man was het ook even schrikken maar de blijdschap begint de boventoon te voeren. Er komt gewoon nog zo’n klein mensje bij en straks zijn we een gezin van zes! Ik voel me gelukkig goed en kan enigszins werken, gelukkig!
Misselijkheid
Helaas heb ik te vroeg gejuicht, want vanaf de 7e week voel ik me enorm misselijk en moe. Ik kan niet meer normaal functioneren en moet me ziekmelden op mijn werk. Wat voel ik me daar ontzettend rot over, want als ik ergens niet tegen kan dan is het om me ziek te melden met een leugentje. Tja, eerlijk is eerlijk: om nu meteen te vertellen dat ik zwanger ben lijkt me niet zo handig. Ondertussen krijg ik een bloeding en gelukkig wordt er een echo gemaakt waarop alles goed is. De week erop wil ik toch graag eerlijk zijn tegenover mijn werkgever, dit bespreek ik ook met mijn man. Ik vertel het aan mijn baas en collega en krijg alle begrip. Dit doet mij goed en we spreken af dat ik het een paar uurtjes ga proberen. Helaas voel ik me in de dagen erna nóg slechter en lukt me dit ook niet. Ik baal enorm, maar hoop bij de volgende echo met de verloskundige te kunnen overleggen welke opties er nog meer zijn qua medicatie…
In de volgende blog vertel ik meer over deze echo en wat er daarna gebeurde. Zijn er meer vrouwen onverwachts zwanger van vierde kindje (of eerste, tweede, derde, vijfde, enzovoorts) geweest? En hoe heb jij dit ervaren? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook of Instagram!
Wij zijn op dezelfde manier zwanger geworden van ons eerste kindje toen we nog geen jaar samen waren. Normaal voelde ik mijn eisprong en daarom had ik het idee dat die ene keer zonder geen kwaad kon, want ik zat niet in mijn ‘eisprong’ periode. Boy was I wrong haha… Inmiddels 3 jaar verder en een gelukkig gezinnetje met 2 dochters, en nu ben ik heel dankbaar voor onze verrassing :). Maar ik heb ook gehuild bij de uitslag van de zwangerschapstest, heel fijn om een keer te lezen over iemand waarbij dat ook niet meteen van blijdschap is :).
Ook hier 4 kinderen (10, 8, 5 en 3). En na sterilisatie van mijn man zwanger geworden van nummer 4. Eerst heel erg schrikken, daarna duurde het even voor we het geaccepteerd hadden (weghalen was geen optie). Maar nu zo blij met ons klavertje vier.