Gastblogger Irene is onverwachts zwanger van haar vierde kindje en vertelt in deze blog over de eerste echo. Ook delen zij het blijde nieuws met familie en vrienden. Lees je mee?

Medicijnen tegen zwangerschapsmisselijkheid

We tellen de dagen af naar de echo: wat is dit weer spannend zeg! Gelukkig is de echo goed en dus ga ik met de verloskundige in overleg over de medicijnen tegen zwangerschapsmisselijkheid. Er zijn enkele opties alleen zitten er bijwerkingen aan vast waardoor ik niet mag autorijden of met machines mag werken. Dit is in mijn werk helaas geen optie: shit!!! De dagen erna bespreek ik met mijn man wat ik nu moet doen. Ik besluit om aan te geven dat ik beter kan stoppen met werken. Met die boodschap bel ik mijn baas en al snel blijkt dat we het daar beide over eens zijn. We gaan goed uit elkaar en ik kan in de toekomst rustig aankloppen indien ik weer een vacature zie. Deze baan was namelijk echt geweldig leuk, maar ik moet nu aan mezelf denken. Mijn keuze geeft me rust: ik hoef me niet meer verantwoordelijk te voelen naar mijn werk toe en kan me focussen op mezelf en mijn gezin. Mijn schoonouders hebben aangeboden om te blijven oppassen op de dagen dat ik normaal gesproken zou werken. Daar ben ik enorm dankbaar voor, want de misselijkheid en het veel alleen zijn met de kinderen kosten me momenteel enorm veel energie.

Eerste echo en het blijde nieuws delen - Mama's Meisje blog

Bloeding

De maand mei lijkt voorbij te vliegen! Ik probeer me nuttig te maken, maar merk dat dit heel moeilijk gaat. Mijn bloeddruk is erg laag, dus als ik stofzuig of opruim dan ben ik binnen no time duizelig en dat maakt me nóg misselijker. Ik baal hier ontzettend van, maar gelukkig helpt mijn man, op de dagen dat hij thuis is, mee met het huishouden. Tussendoor heb ik weer een bloeding gehad waar ik enorm van ben geschrokken. De verloskundige regelt direct een extra echo en gelukkig is alles nog steeds goed. De placenta blijkt voor de uitgang te liggen, wat het vele bloedverlies verklaart. Een hele opluchting, maar ook wel spannend want iedere bloeding doet me realiseren hoe welkom dit kindje is. Blijf maar lekker zitten, kleintje! Het brengt een heleboel spanning met zich mee dus ga ik op zoek naar iets om te ontspannen. Ik besluit naar de hobbywinkel te gaan en garen te halen. Haken is een hobby geworden tijdens mijn derde zwangerschap en helpt me mijn gedachten even op nul te zetten. Ik ga een deken haken en wil leuke hangers maken voor aan de boxmobiel.

Termijnecho

We tellen af naar halverwege juni: de termijnecho staat op de planning en op 17 juni om 10.15 uur is het eindelijk zover! Als ik op de behandeltafel lig, voel ik mijn hart sneller kloppen. Oh, wat is dit toch spannend! “Daar is jullie kleine wonder!“, zegt de verloskundige. Het kindje beweegt met handjes en voetjes, wat mooi! Alles ziet er goed uit en de placenta is, in vergelijking met de vorige echo, al iets verschoven dus dat is een goed teken. De uitgerekende datum wordt gezet op 5 januari 2022. Na de termijnecho maken we het blijde nieuws bekend aan vrienden en aan de rest van de familie. Daarvoor waren we best zenuwachtig, want hoe zullen de reacties zijn? Het is ons vierde kindje en we bereiden ons voor op reacties als: “was dit wel de bedoeling?” en “oeh, een ongelukje?“. Maar gelukkig krijgen we felicitaties en geven we aan dat dit voor ons net zo’n verrassing is als voor degene die we het nieuws vertellen, haha. En uiteindelijk maakt het ook niet uit wat anderen ervan vinden, zolang wij er maar gelukkig mee zijn. Maar onbewust maak je je toch druk. Gelukkig hebben wij hele lieve familie en vrienden en was iedereen positief!

Bekendmaking zwangerschap vierde kindje - Mama's Meisje blog

Bekendmaking zwangerschap vierde kindje

Het allerleukste was wel om het blijde nieuws te vertellen aan onze kinderen. Onze kinderen blijken een zintuig te hebben voor zwangerschappen, haha. De oudste zei na de eerste echo: “mama, ik durf het bijna niet te vragen maar heb jij een baby in je buik?“. Ze wist nog helemaal niets dus ik heb gezegd dat dit niet zo was. Dat vond ze toen wel heel jammer, maar in de weken erna bleef ze mijn buik aaien en moest ik telkens een leugentje om bestwil vertellen terwijl zij natuurlijk allang door had dat het wel zo was. De middelste zei een keer spontaan, terwijl ik met mijn moeder belde: “mama baby buik!“. Je snapt: we hoefden het nieuws van een babybroertje of -zusje alleen nog maar te bevestigen. We deden de echofoto en een kaart in een doosje en lieten de oudste voorlezen. Haar reactie: “mama, ik zei het toch?! Waarom zei je dat het niet zo was? Je kon het toch in mijn oor vertellen?“. Zo leuk, ze waren door het dolle heen!

Veranderingen in huis

Nu gaan we ons focussen op de veranderingen in huis. Gaan de meiden samen op één kamer slapen of toch apart? Een ding staat al vast: wij verhuizen zelf weer terug naar de zolder. Ik heb besloten het geslacht van de baby niet te willen weten en manlief vindt dat prima. Of ik het volhoud? Geen idee, haha, ik ben stiekem best nieuwsgierig maar alle kleertjes van onze jongste en een gedeelte van de meisjeskleding van de oudste twee staat nog op zolder. Het enige is dat de ruimte om alles te bewaren beperkt is. Ik ben een enorme twijfelkont, dus het kan maar zo zijn dat ik in de komende maanden toch besluit het wel te willen weten. Dan kunnen we nog een klein feestje geven want dit wonder moeten we toch eigenlijk wel vieren!

Wilde jij het geslacht van de baby weten tijdens de zwangerschap of liet je het een verrassing? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook of Instagram!

Liefs Irene 3 - Mama's Meisje blog