Op vakantie!Over luiers verschonen op de achterbank, tikkertje op het parkeerterrein en een mama met beknelde benen
Terwijl bijna heel Nederland op dit moment aan het genieten is van de vakantie, zit die van ons er al weer op. Twee heerlijke weken Frankrijk, ik heb genoten! Genoten van het weer, genoten van het eten, genoten van de omgeving maar het allermeest heb ik genoten van ons gezin. Even weg van de dagelijkse sleur en de spreekwoordelijke race tegen de klok. Ontspannen! Maar voor het ontspannen kon beginnen hadden we wel een ritje met de auto voor de boeg.
Een ritje van 1000 kilometer, een paar jaar terug zou ik dit absoluut geen probleem gevonden hebben. Sterker nog, ik vond het altijd heerlijk om lange autoritten te maken. Diepgaande gesprekken, muziekje op de achtergrond, zo nu en dan een stop om even de beentjes te strekken en wat te eten te halen…jep, de kilometers vlogen voorbij. Ik hoef je niet te vertellen dat een ritje van 1000 kilometer met een baby en een peuter nou niet echt boven aan mijn lijstje stond maar toch hebben we het gedaan. Mocht het niet bevallen dan hoefden we na 2 weken alleen maar 1000 kilometer terug te rijden om het vervolgens in de maanden daarna allemaal te vergeten en het volgende zomer gewoon weer over te doen.
Je kan er voor kiezen om ’s nachts te gaan rijden zodat de kindjes (misschien…hopelijk…) hun ritme aanhouden en jij ongestoord door kan tuffen. Na lang wikken en wegen en heel veel verhalen van ervaringsdeskundigen hebben wij er voor gekozen om overdag te gaan rijden. Te veel horror verhalen over kinderen die besloten toch maar niet te gaan slapen met dagenlange oververmoeidheid bij zowel ouders als kinderen als gevolg: die gok wilden wij niet nemen. Dus gingen wij voor de andere gok, overdag rijden. En over het geheel genomen ging dat serieus waar heel erg goed. Onze dames hebben zich meer dan keurig gedragen en houden blijkbaar net zo van autorijden als hun moeder.
Maar natuurlijk was het niet alleen maar rozengeur en maneschijn en met name die rozengeur was ver te zoeken toen Lieke een minuut (letterlijk ja) na de eerste stop besloot te gaan poepen. Hup, weer een plekje zoeken om te stoppen, verschonen op de achterbank eeeeen door. De kinderen zaten heerlijk in hun maxi-cosi/autostoel, papa mocht rijden en moeders zat op de bijrijders stoel. Lekker toch? Nou ja, ik weet niet hoe dit bij andere gezinnen gaat maar ik zat, net als mijn moeder vroeger als wij op vakantie gingen, gepropt tussen de tassen met broodjes, koekjes, drinken en andere heel belangrijke spulletjes (lees: kotszakjes, kotsbakjes, doekjes om de kots mee af te vegen en pilletjes tegen het kotsen zodat je al het voorgaande niet nodig hebt). Gewoon om de zoveel kilometer even mijn benen optillen om het bloed weer te laten stromen, niks aan de hand.
Zoals op een gemiddelde dag thuis had Lieke in de auto ook wel eens even een ‘wheee’ momentje. Ze koos daarvoor de meest handig plek uit, namelijk, jawel, de periferique; de onder veel vakantiegangers welbekende, beruchte ring om Parijs. Daar waar je je koppie er even bij moet houden omdat je als het even kan niet IN Parijs wilt belanden en bij het wisselen van baan niet 1,2 of 3 motorrijders wilt scheppen. Gelukkig is Steffen aardig stress-bestendig en zijn we, ondanks Lieke haar gehuil en wederom een poepluier (‘goh, wat stink Parijs toch he?’) de heenweg keurig om Parijs heen gereden. De terugweg misten we een afslag en zei mijn man het ene moment: ‘we komen heus nog wel een afslag tegen voor we in het centrum zitten’ om na de eerst volgende bocht te zeggen: ‘he kijk, de Eiffeltoren!’.
Tot zover had Lieke dus al twee poepluiers gehad. Maar we hebben nog een meisje die, in tegenstelling tot haar zusje, wel zindelijk is maar nog niet zo zindelijk dat ze het een uur kan ophouden. Dus als ze ‘nu’ moet plassen dan is dat ook echt ‘nu’ en niet pas bij de volgende stop. Hoe ik dus voor ik kinderen had altijd een keurige benzinepomp zocht met nette wc’s, zo ben ik nu op plekken geweest waardoor de dixie’s op een festivalterrein het betere alternatief leken. Gelukkig hadden we voor Elin een potje mee zodat in ieder geval een van ons fatsoenlijk ‘haar ding kon doen’. Een aanrader voor hen die ook met een peuter een lange rit voor de boeg hebben!
Dan dit. In de loop van je jaren als moeder verwerf je heel veel speciale krachten. Zo kan je binnen no-time met één hand een luier verschonen, kan je een peuter eten geven terwijl je een baby aan de borst hebt en zelf ook nog een broodje naar binnen werkt en, daar kwam ik tijdens onze autorit achter, kom je in het bezit van een soort flexibiliteit waar ik zelfs voor twee bevallingen nog niet van had durven dromen. Je moet je voorstellen dat je twee kindjes achterin hebt die niet alleen tijdens de stops maar ook regelmatig (lees: 99% van de gevallen) tijdens de rit iets nodig denken te hebben wat uiteraard van levensbelang is en wat dus niet kan wachten tot de volgende stop (lees: een speentje, een gevallen barbie, een koesdoekje). Dus, wat doe je dan als moeder die de rust een beetje wil bewaren? Dan draai je naar achteren en gebruikt je go-go-gadget arm om in de meest onmogelijke houdingen die gevallen speen of barbie terug te toveren. Soms (lees: 99% van de gevallen) lig je minuten lang in een Chinees vraagteken om vervolgens te horen ‘oh, ik heb hem al, hij lag onder mijn been!’
Nog wat tips voor hen die ook een lange reis met kleintjes voor de boeg hebben:
– neem wat kleine cadeautjes mee. Elin vond dat echt geweldig en bleef in een opperbest humeur;
– zoals ik al eerder noemde: neem een potje mee met wat billendoekjes voor als je onverhoopt op een plek komt waar je je kleintje niet op de w.c. wilt laten plassen;
– probeer niet te veel op de klok te kijken en neem de tijd om tussendoor even rustig te eten en te bewegen. Lieke kon zo even uit de maxi-cosi houding en Elin lieten we tijdens de stops heerlijk rondrennen (tikkertje op het parkeerterrein!) zodat ze daarna voldaan weer in haar stoeltje kon gaan zitten;
– voor eventuele echte hopeloze momenten hadden wij de tablet achter de hand met wat tekenfilms er op maar die hebben we niet hoeven te gebruiken.
En als laatste wil ik meegeven dat hoe rustiger jij bent, hoe rustiger je kids zijn. Laat het los, laat het gaan, dat snoepje extra om je kindje zoet te houden verpest echt niet je hele opvoeding, en probeer ook te genieten van de rit en van je kindjes. Want dat is tenslotte het moment dat je vakantie echt begint!
Bron: zwembad, auto
Geef een reactie