Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. Terwijl haar man in de supermarkt is, wacht Femke in de auto. Als ze even uitstapt omdat het zo warm is, breken haar vliezen… Lees het bijzondere bevallingsverhaal van Femke.
Inmiddels stond er 38,5 week op de teller en wat was ik het zat. We zaten middenin een hittegolf en ik was moe… Samen met mijn man reden we naar de supermarkt en terwijl hij de boodschappen deed, besloot ik even in de auto te wachten. Ik had het warm, maar in de auto kreeg ik het natuurlijk benauwd en daarom besloot ik om even buiten de auto te gaan staan. Pats! Daar stond ik dan, met gebroken vliezen náást de auto… Mijn man was nog in de supermarkt en had zijn telefoon in de auto laten liggen. Gelukkig duurde het niet lang voordat hij terugkwam en hij zag meteen dat ik ergens last van had. Ik heb hem gelijk het ziekenhuis laten bellen. We kregen het advies om naar huis te gaan, zij zouden zorgen dat er zo iemand naar ons toe kwam. Omdat we ons eerste kindje verwachtten, dachten ze dat het nog wel even zou duren.
Ik stapte de auto in en kwam meteen in een weeënstorm terecht. Ik weet niet meer hoe, maar ik heb de bovenverdieping nog gehaald. Ik wilde graag onder de douche om de weeën op te vangen en ging daar letterlijk in liggen. Mijn man belde mijn moeder om te vertellen dat het begonnen was en dat de verloskundige onderweg was om mij zo te controleren. Daarna wilde ik dat mijn man nogmaals de verloskundige belde. Ik voelde echt dat de baby eraan kwam. Ik zei: “ik heb persweeën dus zeg dat ze opschiet!!”. Toen de verloskundige er eindelijk was en ik op bed lag, zei ze meteen: “we gaan hier bevallen, je zit op 10 centimeter ontsluiting!“. Ik zei, nog helemaal in shock, dat ik naar het ziekenhuis wilde want ik wilde graag pijnstilling. Dit was natuurlijk onmogelijk en de verloskundige was duidelijk: “je bevalt óf hier óf onderweg in de auto“.
Onze kleine meid had haast! Amper 20 minuten later lag ze al in mijn armen. Het besef dat ik überhaupt aan het bevallen was, was nog niet eens echt geland. We konden meteen oma bellen, die stond namelijk al voor het ziekenhuis. Ik ben in totaal 1 uur en 20 minuten bezig geweest met deze bevalling. Er werden al snel grapjes gemaakt dat als er ooit een tweede kindje komt, ik dan direct moet bellen bij het eerste krampje. Blijkbaar is mijn lichaam gemaakt om te bevallen? De haast die onze dochter bij haar geboorte had, heeft ze nu nog in haar ontwikkeling. Wat gaat ze snel! Ze is alweer 14 maanden oud, maar de dag van haar geboorte herinner ik me nog als de dag van gister. Zo trots, zoveel liefde!
Bedankt dat je jouw bevallingsverhaal met ons wilde delen, Femke! Wat een recordtempo, maar wat een mooi verhaal!
Wil jij, net als Femke, ook graag je bevallingsverhaal (anoniem) vertellen op Mama’s Meisje? Of wil je reageren op dit verhaal? Ik lees graag jouw reactie in de comments of op Facebook of Instagram! Mailen mag ook: info@mamasmeisje.com
Geef een reactie