Een late loper: de eerste stapjes met 20 maanden

Als ik ergens zelfverzekerd over ben, dan is het wel over mijn skills als moeder. Toch knaagde er al een tijdje iets aan me: waarom liep Niene nog niet? Zij zette haar eerste stapjes met 20 maanden en was daarmee een late loper. Ik vertel op de blog waarom ik hier onzeker van werd en hoe ik dit heb ervaren. Lees je mee?

Op welke leeftijd leren lopen?

Gemiddeld genomen zetten kinderen hun eerste stapjes ergens tussen de 12 en 18 maanden. Natuurlijk heb je er hele vlotte kindjes tussen zitten die hun eerste stapjes al vóór hun eerste verjaardag zetten. En je hebt de wat minder vlotte koters die het rustig aan doen en tegen hun tweede verjaardag zelfstandig lopen. Eerlijk gezegd hield ik me bij Suus weinig bezig met op welke leeftijd kindjes leren lopen. Ik had niet zoveel vergelijkingsmateriaal omdat wij als één van de eersten in onze vriendengroepen aan kinderen begonnen. Daarbij was Suus 16 maanden toen ze begon met lopen en daardoor viel ze eigenlijk precies binnen de marge. Ik weet nog dat ik het een verademing vond dat ze nu zelf liep, want ik was inmiddels zwanger van Niene en vond het zo fijn dat ik haar nu minder hoefde te tillen. Ze leerde al snel zelf de trap op klimmen en hoewel dat natuurlijk niet snel ging, scheelde het enorm veel sjouwen. En het cliché is waar: bij kindje nummer 2 gaat alles een stuk sneller. Vooral omdat je minder tijd hebt om erbij stil te staan. Dat Niene een totaal ander kind is dan haar grote zus, dat bewees haar ‘leren lopen’ mijlpaal…

Niet volgens het boekje

Stiekem had ik de verwachting dat Niene wel vlotter zou zijn met bepaalde mijlpalen dan haar grote zus. Ze had immers een voorbeeld en trok zich vast op aan Suus. Dat gold voor enkele dingen wel. Zo was Niene vlot met omrollen en gingen ook de eerste hapjes veel makkelijker dan destijds bij Suus. Toch kon Niene pas zelfstandig zitten met 11 maanden en dat terwijl Suus toen al kon staan en langs de tafel wandelde. Ik weet het: kinderen met elkaar vergelijken is natuurlijk niet eerlijk, maar als moeder doe je dat hoe dan ook. Er hangt verder geen consequentie aan vast, maar ik concludeerde dat Niene toch echt haar eigen tempo bepaalde. En dat was ook helemaal prima, al was ze wel héél relaxt. Deze mama kon gewoon niet wachten, haha! Maar als je kindje langzamer is dan de rest, krijg je op een bepaald punt vragen of opmerkingen van je omgeving. “Loopt zij nog steeds niet?“. Daardoor werd nog meer benadrukt dat het bij Niene niet volgens het boekje ging en dat zij waarschijnlijk een late loper was. Nu moet ik zeggen dat ik een moeder ben die haar kindje volgt. Ik stimuleerde haar heus om bijvoorbeeld te leren zitten, maar hield er geen dagelijkse oefenpraktijken op na. Mijn motto is dat ze allemaal naar de kroeg fietsen als ze 18 zijn, dus ze zou het vast gaan doen wanneer zij er klaar voor was. Toch voelde ik me over het lopen wel wat onzeker.

Eerste stapjes

Kruipen, dat kon Niene als de beste. Ze had al snel door dat ze op deze manier vliegensvlug op de plaats van bestemming kon zijn. Op een gegeven moment stond ze weleens aan de tafel, de speelhoek of het keukentje. Maar als ze ergens naartoe wilde, plofte ze weer op haar knieën en kroop erheen. Ik deed van alles om haar te stimuleren: meelopen aan de hand, op blote voetjes laten en het loopwagentje van zolder halen. Ze trok zich dus maandenlang op aan meubels, maar de volgende stap zette ze steeds niet. Op een gegeven moment zette ze haar eerste stapjes en was ik in jubelstemming. Dit was rond 17 maanden, maar dit bleek eenmalig te zijn. Ze vertikte het om dit nogmaals te doen, ook niet als Erik en ik tegenover elkaar stonden om haar op deze manier te stimuleren. Ze vond het gewoon makkelijker en sneller om op haar knieën door de kamer heen te sjezen. Bij het lopen aan de hand viel me op dat ze met één voetje over de grond sleepte. Deze tilde ze niet op, alsof het niet lukte. Daar ben ik wel een paar maanden onzeker over geweest en ik heb regelmatig gedacht: “moeten we hier iets mee?“. Was er misschien iets mis met haar voetje of met haar heupen? Ik besloot het maar een tijdje aan te kijken en door de drukte van alledag schoof het ook wat meer naar de achtergrond. Mijn geduld werd behoorlijk op de proef gesteld, maar met 20 maanden was het dan eindelijk zover. Niene behoort tot de categorie ‘late loper’, maar nu ze de smaak eenmaal te pakken heeft, gaat ze als een speer. Ze kan nu zelfs al rennen, al gaat dat nog een beetje onhandig haha! Allemaal zorgen om niets dus, gewoon een meisje dat alles lekker op haar eigen tempo doet!

Wanneer zette jouw kleintje de eerste stapjes? Heb jij ervaring met een late loper? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook of Instagram!