De wereld van een éénjarige: hoeveel anders kon dat zijn als de wereld van een 11-maanden oud wurm? Nou, het lijkt wel of er hier thuis een flesje Pokon zijn werk heeft gedaan. Mijn dreumes groeit ineens zó hard en dat gaat gepaard met allerlei ‘zeer gezellige’ momenten. Lees je mee?

Ik wil lopen maar kan het nog niet

Het eerste en dag-in-dag-uit terugkerende puntje is lopen. Lopen is leuk, lopen is handig en lopen is vooral veel oefenen. Oefenen, dat doen we de godganse dag. Je kunt slecht weigeren, want anders werpt mevrouw zich op de grond en schreeuwt haar stembanden schor. ‘Het is een fase‘, dat mantra blijf ik mezelf ook voorhouden. Al met al hebben we een meisje in huis dat wel heel graag wíl lopen, maar het nog net niet zelf kán.

Frustrerend, dat kan ik me ook wel voorstellen. Desalniettemin kan ik haar af en toe wel achter het behang plakken. Dus verzoek ik de goden om mijn dochter a.s.a.p de skills van het lopen toe te stralen of iets dergelijks. Echt, ik ben een heel geduldige moeder en ik wil heel de dag wel met mijn kind oefenen. Maar in dit geval kijk ik reikhalzend uit naar het moment dat ze zelf stapjes kan zetten en niet meer steeds ‘da‘ roept, waarna ze binnen 1,5 seconde ‘geholpen‘ wil worden.

Praten heeft ze niet van een vreemde

Een kleine kletskous: ze heeft het niet van een vreemde. Ondergetekende heeft de bek ook aardig op de goede plek. Dus beginnen we ’s morgens gezellig met allerlei gebrabbel waar ik werkelijk helemaal niets van kan maken. Het enige wat we begrijpen is ‘taataa‘ (papa), ‘aataa‘ (mama) en ‘da‘ (daar, die of iets in die richting). Onze kwebbel wil ons van alles vertellen, maar we begrijpen soms echt niet wat ze bedoeld. Frustrerend! Dus het komt steeds vaker voor dat ze compleet gefrustreerd in tranen uitbarst omdat wij echt niets konden maken van haar ‘jawawajada‘… Sorry!

Verder valt het wel mee

Het woordje ‘nee’ is nooit leuk om te horen, ze pakt soms speelgoed af als je net gezellig van plan bent even je goede moeder skills te showen en ze kan behoorlijk pittig zijn. Verder valt het wel mee ;) Ik denk dat als ze over een tijdje kan lopen en zij iets meer woordjes kent (of wij haar dreumestaal iets beter ontcijferd hebben), ze weer een stuk vrolijker en gezelliger is. Tot die tijd herhalen wij: ‘het is een fase‘!

Herken jij deze fase bij jouw kind(eren)? Waren ze ook wat gefrustreerd rond de tijd dat ze leerden lopen en kletsen? Ik lees graag jouw reactie terug in de comments of op Facebook, Instagram of Twitter!

 

 

 

 

 

Bron: afbeelding