Afgelopen maandag zag ik een item op het RTL Nieuws over draagmoeders uit het buitenland. Het blijkt dat er steeds meer stellen uit Nederland uitwijken naar het buitenland, omdat daar meer mogelijk is dan hier. Het draagmoederschap: hoe werkt dat en wat is mijn mening over dit onderwerp? Zou jij draagmoeder kunnen zijn?
Kinderwens onvervuld
Als draagmoeder draag en baar je een kindje voor een ander stel, omdat zij zelf niet de mogelijkheid hebben om dit te doen. Bijvoorbeeld doordat de vrouw een afwijking aan de baarmoeder heeft, deze in zijn geheel ontbreekt of om andere (medische) redenen waardoor zij niet zwanger kan raken. Ook voor homostellen kan een draagmoeder de weg naar het vervullen van een kinderwens zijn.
Ik huilde al bij een aflevering van 16 and Pregnant waarin het jonge stel Catelynn en Taylor hun dochtertje Carly afstaan ter adoptie. Natuurlijk snap ik dat er in heel veel gevallen geen betere keuze is, maar het is wel een gevoelsdingetje. Daarom heb ik echt kneiter veel respect voor draagmoeders. Want hoe sterk ben je, als je negen maanden lang een kindje in je buik hebt gedragen voor een ander? Het idee dat ik het kindje na de geboorte af zou staan aan zijn of haar ouders en niet meer onder mijn hoede zou hebben, geeft me een verschrikkelijk gevoel. Ik zou dat emotioneel niet aankunnen en vind het daarom heel knap dat er vrouwen zijn die dit wel kunnen.
Je kunt als draagmoeder de biologische moeder van het kindje zijn, dat heet de laagtechnologische variant. De wensvader is dan de biologische vader. Maar het kan ook zijn dat de bevruchting buiten de baarmoeder plaatsvindt door IVF of ICSI. Bij deze hoogtechnologische vorm, zijn de wensouders beide biologische ouders. Het embryo dat uit deze bevruchting ontstaat, wordt vervolgens bij de draagmoeder geplaatst.
Draagmoederschap in Nederland
In Nederland is draagmoederschap alleen toegestaan als de draagmoeder in kwestie er niets voor betaald krijgt. Commercieel draagmoederschap is dus verboden, vandaar dat er vaak bekenden of familieleden gevraagd worden. Vergoeding van de gemaakte kosten zijn wel toegestaan. Er zijn nog geen duidelijke wetten en regels rondom het onderwerp in Nederland. In het buitenland werkt het vaak anders. Bijvoorbeeld in Amerika, daar is het wel toegestaan om een vergoeding te ontvangen als draagmoeder.
En zo komt RTL Nieuws met de term draagmoedertoerisme: stellen die uitwijken naar het buitenland en daar op zoek gaan naar een vrouw die hun kindje wil dragen. Kosten: ongeveer een ton in euro’s en heel veel geduld. Uiteindelijk als alles goed gaat, natuurlijk wel een kindje waar de wensouders zo lang naar hebben gehunkerd.
Mijn mening over draagmoederschap
Ik vind het moeilijk. Het is niet voor iedereen vanzelfsprekend om een kindje te krijgen, daar ben ik mij enorm bewust van. Ik kan me indenken hoe vreselijk het zou moeten zijn om geen gezin te kunnen vormen. De gedachte dat Nederlandse regels ervoor zorgen dat je alleen terecht kan bij familie en bekenden, daar kleven natuurlijk ook veel nadelen aan. Vind maar eens iemand in je omgeving die dat eigenlijk belangeloos wil doen. De draagmoeder kan zich terugtrekken, besluiten dat ze het kind niet wil afstaan. Maar naar het buitenland uitwijken is niet voor iedereen weggelegd. Mensen met een smalle portemonnee zullen die stap niet kunnen zetten.
Wat vind jij hiervan? Zou jij draagmoeder willen en kunnen zijn voor een bekende? Zou jij draagmoeder willen en kunnen zijn als je hier een vergoeding voor krijgt? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook, Instagram of Twitter!
Bron: afbeelding zwangerschap
Ik zou het niet kunnen als ik eerlijk ben.. Uiteraard gun ik het de mensen wel om ouder te worden, maar ik denk dat ik het op emotioneel vlak niet zou aankunnen..
Zo denk ik er ook over Kirsten. Bedankt voor je reactie!
Ik denk dat ik het emotioneel gezien voor een van mijn zussen wel zou kunnen. Maar voor een vreemde niet… daarbij heb ik zelf 2 gezonde kindjes en weet dat een zwangerschap en een bevalling altijd risico’s met zich meebrengen. Ook iets waarom ik het niet zomaar zou kunnen; wat als er iets gebeurt? Ik beïnvloed ook het leven van mijn man en kinderen ermee.
Dat vind ik heel knap Ilse! Ik weet niet of ik het wel voor mijn zusjes of broertje zou kunnen. Omdat het voor mijn gevoel dan toch mijn kind is, ook al hoeft dit niet zo te zijn (genetisch). Ik denk niet dat ik het aan zou kunnen. Bedankt voor je reactie!
Ik zou het ook niet kunnen, denk ik. Al weet ik het pas echt als het me gevraagd wordt. Maar voor een vreemde lijkt me al helemaal lastig. Die ouders nemen het kindje mee en zijn bijvoorbeeld niet meer in jouw leven. Ondanks dat je dan niet de (opvoed)ouder bent, zou ik wel een onzichtbaar lijntje willen houden met het kind. Maar daar zouden dan van te voren afspraken over gemaakt moeten worden
En ervoor betaald worden lijkt me niet slim als dat gelegaliseerd wordt. Dan heb je altijd vrouwen die het voor het geld doen en er niet zo goed over na hebben gedacht als vrouwen die er geen geld voor krijgen.
Ik ben ook bang dat als een vergoeding gelegaliseerd wordt, dat er door sommige vrouwen keuzes gemaakt worden die ze niet zouden maken als ze geen vergoeding kregen. Bedankt voor je reactie!
Eigenlijk vind ik het heel erg van mezelf om hier nee op te antwoorden. Omdat ik weet hoe groot de wens kan zijn, hoeveel pijn het doet als het niet lukt. Na zes jaar wachten zijn wij gelukkig papa en mama geworden, en nu zelfs van drie heerlijke bengels. Maar buiten het feit dat mijn lijf niet gemaakt is om te baren (3 x ks) en mn hoofd na de geboortes niet mee wilde werken, zou ik het gevoelsmatig ook niet kunnen….nee….
Dankje voor je reactie! Ik denk er hetzelfde over, ik zou een kindje nooit los kunnen laten, ook al komt het nog zo goed terecht. Het is inderdaad een gevoelskwestie.
Omdat zwanger worden voor ons niet vanzelfsprekend was, is er een moment geweest dat wij hebben nagedacht over een draagmoeder, en wie daar voor te vragen. We hebben dit zelfs met haar besproken, maar uiteindelijk is het ons toch nog gelukt om zelf onze dochter te kunnen krijgen. Toen later bleek dat er medische complicaties waren bij diegene die wij als draagmoeder vroegen heb ik gelijk gezegd haar te willen helpen als zij een draagmoeder nodig zou hebben. Voor nu lijkt het erop dat het toch wel zelf zal gaan lukken ook bij hun, maar ze weet dat ze me altijd mag vragen, en dat ik dat met alle liefde wil doen.
Daar heb ik ontzettend veel respect voor Anniek! Bedankt voor je reactie!
Ik zou het niet kunnen….sowieso ben ik al blij dat wij ons zoontje cadeau gekregen hebben maar de zwangerschap en later het HELLP syndroom hebben me doen besluiten het niet nog eens te gokken.
Ooit heeft iemand mij aangeboden om draagmoeder te zijn voor het kind van toemalig partner en mij maar dat kon ik niet. Ik wilde zelf zwanger zijn of geen kinderen hebben.
Wel vind ik het knap van de mensen die hiervoor openstaan! Maar dat het zo duur is in Amerika…joh…en dan mogen ze volgens mij zich nog bedenken, of is dat niet zo?
Voor mijn zusje en broertje zou ik het met heel veel liefde doen. Ook voor mijn neef en nicht en beste vriend en vriendin, mocht het bij hun niet lukken. Ik ben nu zelf hoogzwanger (het zou eerst niet lukken) en ik zou iedereen zo’n wondertje gunnen, zo veel mogelijk van zichzelf.
Ik denk dat als ik vanaf het begin heel bewust mijzelf herinner dat het kindje dat in mij groeit, ik naar bijvoorbeeld mijn zusje zou doen en hun daar heel gelukkig mee zal maken, dat ik het gevoelsmatig beter aan zou kunnen. Daarbij zou dat kindje dan mijn nichtje zijn, die ik mag blijven zien. Wel zou ik duidelijke afspraken erover maken en gaat mijn voorkeur dan uit dat het genetisch gezien echt van het andere stel is.
Draagmoederschap vind ik persoonlijk heel mooi, vooral wanneer het met familie kan, want dan is het toch echt meer van jezelf dan bv adoptie. Daarbij komen bij adoptie of talloze medische pogingen om zwanger te worden ook enorme kosten bij kijken. Draagmoederschap klinkt in mijn oren heel natuurlijk, liefdevol en bijzonder.