Dingen die je bij de eerste deed en bij de tweede niet meer

Makkelijker worden bij een tweede: het is iets dat je naar mijn ervaring haast wel moet. Hoe ga je anders alles bolwerken? En zo zijn er dus een heleboel dingen die ik sinds de komst van de tweede anders doe dan toen ik mama was van één. Bij de eerste vond ik het bijvoorbeeld heerlijk om na de ochtendfles nog even te gaan slapen. Na het tweede kind, moms be like: slaap? Wat is dat? Je voelt ‘m al aankomen, want het is weer tijd voor een lijstje: dingen die je bij de eerste deed en bij de tweede niet meer. Lees je mee?

Verse hapjes

Als hoogzwangere miep had ik al helemaal uitgefiegelierd hoe ik dat moederschap eens even ging aanpakken. Een ding dat hoog op mijn prioriteitenlijstje stond, was het maken van verse hapjes. Nee, hier zouden echt geen potjes binnenkomen hoor! Karma is een bitch, want je raadt het al: de baby lustte de verse hapjes niet. Daar had ik me dus helemaal het leplazerus voor staan schillen, snijden en blenderen. De potjes echter… En dus kwamen daar de potjes. Die toch wel erg handig waren! Mijn onzekerheid als fresh mom (oh, deze woordspeling) raakte steeds verder op de achtergrond. Achteraf denk ik: “lekker boeiend, waar maak je je druk om?“. Tja, typisch zo’n ding die je bij je eerste wel doet en bij de tweede niet: verse hapjes maken. Al eten ze inmiddels allemaal met de pot mee, dus uiteindelijk hebben ze mama’s kookkunsten enigszins leren waarderen.

Zes weken

“Hoe lang ga je weg, zes weken?“. Ik hoor het mijn moeder nog zeggen, de eerste keer dat ik bij haar op bezoek kwam met haar kleindochter. Want jeetje, wat sleepte ik een boel zooi mee als we de deur uit moesten. Stapels luiers en spuugdoekjes, twee extra setjes kleding, drie hydrofiele doeken, twee pakken lotiondoekjes en dan nog voedingen, flesjes, spenen en wat-al-niet-meer. Zes weken weg? Bij de eerste wel, maar bij de tweede is de luiertas íéts efficiënter ingedeeld. Al doende leert men is hier zeker van toepassing. Ook heb ik me het motto: “op is op” eigen gemaakt. Zijn de schone kleren en luiers op? Dan is het tijd om naar huis te gaan ;) Eerlijkheid gebied te zeggen dat ik tegenwoordig zelfs dingen vergeet in te pakken. Vandaar dat die tas zo licht is!

Slapen

Een inkoppertje hoor, dit. Maar zeg nou zelf: dacht je bij de eerste al dat je slaap inleverde, weet je bij een tweede helemaal zeker dat slapen tot iets uit een ver verleden behoort. Want wat een heerlijkheid was dat, toen je je first born na de ochtendfles weer terug in bed kon leggen en jij als newly mom de vrijheid had om daar eens lekker gebruik van te maken. Ik ging regelmatig nog even waterpas na die fles van 07.00 uur, om vervolgens tegen een uurtje of 10 de luiken weer open te doen. En bij de tweede? Was dat maar zo’n feest: na een gebroken nacht staat er om 06.30 uur gewoon weer een grote broer of zus klaar die graag aangekleed, verzorgd en gevoed wil worden. Als deze zich ook al niet ’s nachts gemeld heeft om deel te nemen aan de nachtelijke party. En dus sta je met wallen tot je ballen aan het aanrecht bammetjes te smeren, nadat je nogal een ‘pittig‘ nachtje achter de rug hebt. En met terugwerkende kracht waardeer je slapen nog meer. Het goede nieuws: ooit komt het terug. Ik kan persoonlijk niet wachten tot m’n kinderen eigenwijze pubers zijn die tot 13.00 uur in bed willen liggen. God, wat zal ik dan slapen!

Never ending story

Als ik tijdens mijn eerste zwangerschap aan babywasjes dacht, werd ik overspoeld met een gelukzalig gevoel. Ik zag het al helemaal voor me: al die kleine kleertjes aan de waslijn. What was I thinking? Hoe mooi de komst van zo’n mini ook is, het is het begin van the never ending story die ‘de was’ heet. En had ik de verhaallijn hiervan bij de eerste nog redelijk onder controle, is dat bij de tweede compleet uit de hand gelopen. Als ik in de wasmand kijk, vraag ik me soms af of ik niet iets gemist heb. Was ik zwanger van een vierling ofzo? Het houdt niet op, niet vanzelf…

Ritme

Nog zo’n ding waar ik me bij baby no.1 ein-de-loos druk om kon maken: het hebben van een ritme. Volgens mij was ze een week of 5 toen ik ineens heel spastisch probeerde haar in een tijdsschema te duwen. Het had me een boel frustratie gescheeld als ik wist wat ik nu weet. Want bij de tweede baby was er geen frustratie meer te bekennen. Een ritme? Komt vanzelf en linksom of rechtsom, ze fietsen allemaal naar de kroeg als ze 18 zijn.

Welke dingen deed jij bij de eerste wel maar bij de tweede niet meer? Ik lees graag je reactie in de comments of op Facebook of Instagram!