Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. Trieneke is bijna 38 weken zwanger als ze vanwege verschijnselen van pre-eclampsie wordt ingeleid. De weeënopwekkers doen hun werk, want het gaat ineens heel snel! Lees het bijzondere bevallingsverhaal van Trieneke.
Het begon met een extreem hoge bloeddruk en verschijnselen van pre-eclampsie. Dit was op vrijdag. Op zaterdagochtend voelde ik me zo slecht en ziek dat ik besloot de verloskundige te bellen. Dat werd direct een ritje naar het ziekenhuis. Ik was 37 weken en 6 dagen zwanger van ons eerste kind.
Na allerlei controles werd direct besloten om de bevalling in te leiden door middel van een ballonkatheter. Deze werd ingebracht op zaterdagochtend. We moesten ons zondagochtend om 07:00 uur melden in het ziekenhuis voor de inleiding. Het ging direct na het plaatsen van de ballonkatheter rommelen, dit was immers de bedoeling. In de nacht verloor ik mijn slijmprop en viel ook de ballon er uit. Nu maar hopen dat het zijn werk gedaan had.
Nogal nerveus reden we die zondagochtend naar het ziekenhuis en kon de inleiding beginnen. Ik en de baby werden eerst gecontroleerd en ik bleek nu 3 centimeter ontsluiting te hebben. Mijn vliezen werden kunstmatig gebroken om 07:30 uur en we moesten een uur wachten of de weeën vanzelf op gang zouden komen. Het bleef rustig, dus om 08:30 uur kreeg ik weeënopwekkers en toen ging het razendsnel.
Ik kreeg meteen weeën die nog niet regelmatig waren en ik vond het goed te doen. Ik riep nog tegen mijn man: “als dit het is, dan kan ik het wel!“. Al gauw veranderde het in een weeënstorm en had de verpleegkundige in de gaten dat het nu wel héél snel ging. Dus inwendig onderzoek gedaan en dit wees uit dat ik om 10:30 uur al op 6 centimeter ontsluiting zat. De weeën bleven maar komen en ik kon ze maar moeilijk weg puffen. Een half uur later riep ik dat ik moest poepen, hierop volgde weer een inwendig onderzoek en ik bleek volledige ontsluiting te hebben.
Eindelijk mocht ik dan gaan persen. Ik had net mijn eerste perswee gehad toen de volgende kwam opzetten. Ik mocht niet meepersen want de navelstreng zat om zijn nek. Ik vond dit het allerzwaarste deel van de bevalling, want die persweeën krijg je niet zomaar weg gepuft.
Met de volgende perswee moest de baby er uit, want zijn hartslag daalde wel heel erg rap. Op dat moment werd ik ingeknipt, er kwam een vacuümpomp en na drie persweeën werd onze zoon op mijn buik gelegd. Daar was hij dan, onze eerste zoon Raff, geboren op 14-08-2016, 3155 gram en 50 centimeter. Een zware en heftige bevalling, maar toch heb ik het als intens bijzonder ervaren.
Bedankt dat je jouw bevallingsverhaal met ons wilde delen, Trieneke! Wat een voorspoedige bevalling, maar wel even heel spannend en hectisch op het laatst! Wat een mooie foto’s!
Wil jij ook graag je bevallingsverhaal (anoniem) vertellen op Mama’s Meisje? Of wil je reageren op dit verhaal? Ik lees graag jouw reactie in de comments of op Facebook, Instagram of Twitter! Mailen mag ook: info@mamasmeisje.com
Geef een reactie