Iedere donderdag verschijnt er een bevallingsverhaal op Mama’s Meisje. Na twee keer bevallen te zijn via een keizersnede, krijgt Tessa bij haar derde kindje een geplande keizersnede. De nasleep is echter zwaar, iets dat Tessa totaal niet had verwacht! Lees het bijzondere bevallingsverhaal van Tessa. 

In februari 2017 kwam ik er achter dat ik zwanger was. Onze oudste twee waren toen 6 en bijna 8. Een derde was altijd een grote wens van ons, maar ja kinderen krijg je. Super blij waren we en ook de grote zussen keken enorm uit naar de komst van de baby! En dan duurt een zwangerschap lang… Omdat ik bij de eerste twee minder leuke ervaringen had die uiteindelijk toch een keizersnede werden, was het aan het begin van de zwangerschap al duidelijk dat ik een geplande keizersnede zou krijgen. Een fijne gedachte, bij de eerste twee heb ik het geprobeerd met alle ellende van dien. Als je dan al twee keer een keizersnede hebt gehad, is een derde keer sowieso een geplande keizersnede.

De eerste twee keer was bij toeval gedaan door dezelfde gynaecoloog, wat een enorm leuke en fijne man is. In het ziekenhuis heb ik gevraagd of hij mijn keizersnede zou willen doen. Dit vond hij prachtig en de operatie, want ja dat is het, werd gepland. Heel gek dat wij wisten wanneer het gehaald werd en dat iedereen maar zat te raden. Toen ik de ochtend van de keizersnede de oudste twee naar school bracht kreeg ik nog opmerkingen van: “oh je bent hier nog, dan wordt het niet vandaag gehaald“. Haha, ik werd om 10:00 uur opgenomen, dus toch wel!

sam 4797

In het ziekenhuis aangekomen hebben we nog wat foto’s gemaakt van mijn dikke buik en bleven we maar zeggen: “gek hè, dat we straks ons kindje gaan krijgen zonder dat er nu wat aan de hand is“. Rond 12:oo uur werd ik naar de OK gebracht, daar kreeg ik een ruggenprik en alle andere toeters en bellen die erbij horen en is op een hele rustige manier om 12:47 uur onze derde dochter ter wereld gekomen. Bij de eerste twee was ik zo uitgeput en aan het einde van mijn kunnen dat ik van de geboorte weinig meegekregen heb. Nu kon ik, nadat ze mijn buik open hadden, meekijken hoe ze de baby uit mijn buik haalden. Wat een prachtige ervaring!

Omdat ze met 37+5 gehaald is en niet op een natuurlijke manier geboren is, had ze even wat opstartproblemen en moest ze ter observatie naar neonatologie. Toen ik van de uitslaapkamer mocht, hebben ze mij naar haar toegebracht. Wat was ze prachtig. Gelukkig hoefde ze niet lang te blijven en mochten we samen terug naar de kraamafdeling. ’s Middags was daar de ontmoeting met haar grote zussen. Wat waren en zijn ze super verliefd op de leukste baby die er bestaat.

Na drie dagen mocht ik weer lekker naar huis. Geen betere plek dan dat! Eenmaal thuis ging het steeds minder goed met me: ik kon alleen maar huilen, zat helemaal te trillen en had overal pijn, was benauwd en duizelig. De tweede dag dat ik thuis was, heeft de kraamverzorgster de verloskundige gebeld, ik mocht me weer melden in het ziekenhuis. Daar verdachten ze me in eerste instantie van zwangerschapsvergiftiging, mijn bloeddruk was te hoog. Ik wist niet dat dit ook na de zwangerschap kon ontstaan, maar na bloedonderzoek bleek dit niet het geval. Om uit te sluiten dat ik een longoedeem had, moest ik ook nog door de CT-scan, want uit het bloedonderzoek kwam naar voren dat de waardes verhoogd waren. Ook dit bleek gelukkig niet het geval.

sam 4766

Wat het wel was, is dat doordat je op een niet natuurlijke manier bevalt, je lijf ineens enorm schrikt. Bij de eerste twee heb ik meer dan 24 uur in de weeën gezeten, dus maakte mijn lijf alles gereed om te gaan bevallen. Nu het gepland was, ging ik zonder enig seintje van bevallen een baby krijgen. Dit is me wel heel erg tegengevallen. Mijn lijf en hoofd was hierdoor totaal van slag en dat in combinatie met hormonen, verschrikkelijk. Gelukkig had ik een hele fijne kraamverzorgster, waar ik heel veel aan heb gehad. Gelukkig knapte het na een paar dagen op, al heeft het maanden geduurd voor ik me weer lekkerder voelde. Het is jammer dat vaak nog de misvatting heerst dat een keizersnede een makkelijke manier van bevallen is. Overal is wat van te zeggen, maar appeltje eitje is het zeker niet!

bevallingsverhaal tessa

Helaas heb ik aan deze keizersnede een littekenbreuk overgehouden, waardoor ik nog een keer geopereerd moest worden. Een soort van keizersnede zonder baby, haha. Nu hoop ik dat ik eindelijk op kan knappen, weer lekker kan gaan sporten en me langzaam weer meer mezelf kan gaan voelen. Al met al heb ik het nu achter de rug en genieten we volop van ons ontzettend vrolijke meisje. De eerste twee hadden we vrij vlot op elkaar en ik denk dat alle mama’s wel weten dat dat druk is! Nu ben ik heel bewust aan het genieten, want het gaat enorm snel en we zijn nu echt compleet!

Bedankt dat je jouw bevallingsverhaal met ons wilde delen, Tessa! Ik herken veel uit je verhaal, wat moet dat heftig voor je zijn geweest om je zo te voelen! Hopelijk kom je er snel bovenop zodat je nog meer kunt genieten van je meiden!

Wil jij ook graag, net als Tessa, je bevallingsverhaal (anoniem) vertellen op Mama’s Meisje? Of wil je reageren op dit verhaal? Ik lees graag jouw reactie in de comments of op FacebookInstagram of Twitter! Mailen mag ook: info@mamasmeisje.com